Stalingrad (1993)

Keiharde oorlogsfilm over de bloedige gevechten en verschrikkelijke ontberingen tijdens de slag om Stalingrad waarbij de focus vooral gericht is op de interactie tussen de soldaten in deze inhumane omstandigheden. Ondanks het prima acteerwerk en de uitstekende cinematografie niet helemaal mijn ding.

Een hele goede oorlogsfilm met een realistische weergave. Ik heb ook pas geleden enemy of the gates gezien. Die film werd ernstig verstoord door het liefdesverhaal. Veel films maken de fout om de situatie zwart op wit weer te geven, er zijn "good guys" en "bad guys" en bij de good guys zijn ze allemaal helden en de bad guys zijn allemaal monsters. Maar zo is het niet, deze film is meer grijs wat dat betreft. Tussen de Duitsers zijn er ook "slechtes" en "goeies", en ik vind het op z'n zachtst gezegd vreemd dat sommige mensen hiermee niet kunnen leven en vinden dat de Duitsers zichzelf als slachtoffers van de oorlog gezien. Het laat de verbittering zien van de soldaten die alle emotie verliezen en iemand doodschieten om z'n laarzen te stelen die beter beschermen tegen de kou. Dat is wat ieder mens ondergaat in de oorlog. Deze film is eigenlijk een gebaar dat oorlog iets is wat je niet wil, wat niemand wil. En dat is helaas niet met alle oorlogsfilms zo.

Grijs, laten we het daar op houden. Als je geen oorlog wil moet je daar tegen vechten en voorkomen. Dat is in de film niet geheel duidelijk. De film begint optimistisch, zoals in de plotbeschrijving staat maar eindigt pessimistisch. De slag bij Stalingrad was een keerpunt in WO2, maar wil nog niet zeggen dat Duitsland de strijd opgaf.

Blijf bij mijn eerste mening een puike film is dit.

Nog aan toevoegen dat de geloofwaardigheid van de film nog wordt vergroot door het feit dat het een Duitse prent is en bijgevolg ook de Duitse personages hun moedertaal spreken, iets wat bij Engelse producties al eens over het hoofd wordt gezien.

Stalingrad is een meeslepende film die op een indringende wijze laat zien dat de jongens van de Wehrmacht niet alleen maar monsters waren. Het zwart-wit beeld dat de media en maatschappij geven van de Duitse jongens is simpelweg lariekoek. Het is grijs, heel grijs. Regisseur Joseph Vilsmaier laat op een hele realistische (en akelige) manier zien hoe doodnormale Duitse jongens, zonen, vaders en broers op brute wijze worden verscheurd door de oorlog. Soldaten die na enkele maanden vechten in beesten veranderd zijn. Geen enkele blaam voor deze soldaten, enkel voor hun leiders en de sadistische bloedzuigers die tussen ze rondliepen. Er werd bitter gevochten om een ruïne, een vernietigde stad.

De gevechten zijn van groot niveau, intens en afschuwelijk. De beelden blijven hangen omdat de film een grote impact weet te creëren. Mensenlevens die binnen een seconde worden verpletterd. De realiteit van de slag om Stalingrad en de uiteindelijke terugtrekking van de nazi's is bijzonder goed weergegeven. Het is episch en indrukwekkend.

Geweldige acteerwerk van Dominique Horwitz, Thomas Kretschmann en Jochen Nickel. Deze acteurs weten met absolute overtuiging soldaten te spelen met een geweten. Thomas Kretschmann is magistraal als een luitenant die ondanks zijn positie het toch opneemt voor de zwakkeren op hem heen, wetende dat hij daarvoor bestraft zal worden. Hans Von Witzland voert een onmogelijke strijd: zowel tegen de Russen als tegen zijn bevelhebbers. Dominique Horwitz en Jochen Nickel spelen mannen die enkel wat lol willen hebben voordat ze ten strijde moeten trekken. Eerst zijn ze altijd vrolijk en maken ze geintjes, daarna zie je ze langzaamaan afbrokkelen. Doodnormale kerels een hel moeten doorstaan, in en in triest.

Stalingrad is een echte klassieker. Altijd fascinerend om de Tweede Wereldoorlog vanuit een andere invalshoek te zien. Persoonlijk ben ik altijd al meer geïnteresseerd geweest in de verhalen van de Duitsers dan de Geallieerden. Hoe bizar moet het zijn om te weten dat je simpelweg kanonnenvoer bent, ongeacht hoe je het er vanaf brengt? Wetende dat je bevelhebbers geen enkele moer om je geven en je enkel belonen met een stom lintje of medaille? Stalingrad is een absolute aanrader voor iedereen die ook maar een snufje interesse heeft in de Tweede Wereldoorlog. Het is ook fijn om van je tunnelvisie (als je die had) geholpen te worden, want de film laat je sympathie hebben voor die Duitse jongens. Jongens die zoals in elke oorlog slachtoffers zijn van gewetenloze leiders, totaal niet uitmakende onder welke vlag ze voeren. Een oorlogsklassieker.

4*

Film die een goede medelijwekkende sfeer weet te wekken, maar verder eigenlijk redelijk vervelend doorkabbelt. Ja, de Duitsers zijn niet allemaal bozerikken, maar dat wisten we al, en de winters in Rusland zijn koud, en dat wisten we ook al, en oorlog is kut en ook dat wisten we al. Eigenlijk een film die niets nieuws te bieden heeft. Maar wel op een realistische manier zonder zinloos heldengedoe.

Stalingrad

Stalingrad is 1 van de zoveelste WWII films die er bestaan maar, Stalingrad is 1 van de weinige die mij zo heeft kunnen boeien. Ik denk nee, ik weet wel zeker dat Stalingrad bij het top rijtje hoor. Dit is voor mij het rijtje met Der Untergang (2004) , Unsere Mütter, Unsere Väter (2013) en Saving Private Ryan (1998) erin. Dit waren zoverre nog voor mij de echte toppers binnen deze genre en ik denk dat Stalingrad daar ook binnen gaat vallen, al ben ik nog niet honderd procent zeker of dit een film is die in mijn top 10 gaat komen.

In verband met 4 en 5 mei heb ik besloten weer eens WWII films op te zoeken en te gaan kijken, vorig jaar waren dit Hart's War (2002) en Where Eagles Dare (1968) waar ik ook erg van genoten had. Dit jaar is dit The Big Red One (1980) en deze film geworden en uiteraard ook geen spijt van. Stalingrad was ook zeker een topper om mee af te sluiten.

Stalingrad, ik denk dat menig WWII liefhebbers hier al wel van alles over gehoord heeft. Stalingrad is natuurlijk de stad waar de Duitsers berg afwaarts gingen. Dankzij de kou en het weinig eten gingen ze langzaam een stille en pijnlijke dood tegemoet want dat dood vriezen lijkt me bij elkaar geen pretje. Een stad waar bijna elk gebouw, huis wat dan ook wel plat was gebombardeerd maar, ook de harde regels van het rode leger. Terug trekken was landverraad en dat was ter plekke de dood straf. Wanneer je dan terug aan het rennen was, zat de leider van het de divisie je op te wachten met een lotgenoot die je even overhoop zat te knallen. Dit word dan zowaar niet naar voren gebracht in deze film maar deze informatie wist ik van paar bronnen af te plukken, wat het Rode Leger eigenlijk ook best koudbloedig wist te maken.

Deze film wist uitstekend te tonen hoe het eigenlijk zo'n beetje in zijn werking ging binnen het Duitse leger met de aanval op Stalingrad. Soldaten die lekker aan het water zaten te relaxen, die vervolgens in een trein richting Rusland gingen om daar te vechten. Waar dus het uitstekende verhaal mee door ging. Na wat weddenschappen gingen ze vol de strijd aan. De Duitsers wisten uiteraard in het begin terrein te winnen, zoals het ook in het echt gebeurde. Bij een paar succesvolle gevechten keerde de rollen allemaal om. Waar de Duitsers vrijwel de slachtoffers werden en de Russen begonnen te winnen. Het eerste gedeelte van het verhaal bevatte vrijwel alle actie, veldslagen en noem zo maar op. Het tweede gedeelte wist je te vermaken met het overleven van de kou en de hongersnood, verraad en meer. Want ze werden ook nog gevangenen in een kamp, echter wel van korte duur. Helaas waren daar soms wel momenten te vinden wat mijn concentratie ietwat naar beneden hielp maar, wat je niet wist te vervelen.

Ook de acteurs wisten mij goed te vermaken. Op de dode stiltes was het zelf voor mij nog wel eens spannend om te kijken, je verwacht eigenlijk op elk moment een inslag. Maar wanneer je het niet verwacht valt er een inslag.. Topper.

Stalingrad bracht eigenlijk alles wat een fijne WWII film moet brengen, iets wat de eerder opgenoemde films ook vaak bevatte maar, misschien was deze soms wel heftiger. Zoals een kanonskogel die er voor zorgde dat het lichaam van een soldaat werd gescheiden. (romp en benen), die je dan eerst nog wat ziet spartelen en daarna dankzij de adrenaline gewoon bewusteloos raakte en daar zou overlijden. Maar ook een man die een been niet meer kan gebruiken, die dan overreden word door een tank (sound effecten geven al genoeg prijs), waardoor deze topper alsnog maar aantrekkelijker werd.

Ik weet niet of dit een top 10 film van mij is maar, ik ga er wel vanuit. Dus ik besluit nu nog even wat ik er mee ga doen, en dan kunnen de volgers (die mij bij hun updates hebben of algemeen volgen) wel merken wanneer hij er bij staat. Ik denk dat hij er wel in komt, want ik heb me uitermate vermaakt met deze WWII film uit Duitsland. Die in mijn ogen vaak kwalitatief goed zijn in dit genre, nu al drie toppers gezien! En dit is ongetwijfeld mijn langste recensie, hij heeft Auschwitz: The Nazis and the 'Final Solution' (2005) al overtroffen haha!

4.5*

Prima film! Ik heb net wat over de Battle of Stalingrad gelezen en de film ziet er vrij waarheidsgetrouw uit. In 1941 probeerden de Duitsers Moskou te veroveren, maar toen dat niet lukte splitste Hitler zijn leger aan het Oostfront in 2 en ging het Zesde Leger op weg naar Stalingrad. Stalingrad veroveren zou overigens de moraal van het Rode Leger sterk doen dalen, zo dacht Hitler omdat de stad symbool stond voor de prestige van Stalin.

Zo gepland, zo gedaan werd Stalingrad bijvoorbeeld eerst platgebombardeerd door de Duitse Stuka (bommenwerpers) waarbij een 40.000 Russen zouden gesneuveld zijn. Achteraf bekeken sneden de Duitsers hiermee in hun eigen vingers, want in man-op-man gevechten bleken ze minder sterk te zijn. Hoewel de Duitsers op een bepaald moment een heel groot deel van Stalingrad hadden ingepalmd, werd het uiteindelijk een barre winter en deden de Russen in november 1942 uiteindelijk een georganiseerd tegenoffensief: Operatie Uranus onder leiding van generaal Zjoekov. De Roemenen en Italianen, die uiteraard meevochten met de Duitsers, werden al snel onder de voet gelopen door het Rode Leger. Doordat Hitler absoluut Stalingrad wou behouden, werden een kwart miljoen Duitse soldaten uiteindelijk volledig omsingeld door de Russen. De Duitse Luftwaffe trachtte tevergeefs hun enorme leger te bevoorraden, maar slechts een klein deel van de bevoorrading bereikten daadwerkelijk hun doel. Er stierven daardoor heel erg veel soldaten aan honger of aan de bijtende koude of ziekte, iets wat ook duidelijk in het tweede deel van de film te zien is. De wanhoop nabij en zich in de steek gelaten door hun eigen land, waren er vast ook bij die gewoon zelf het loodje legden zoals in de film.

Nu dan wat meer over mijn indruk van de film. Ik kon er in het begin niet zo heel goed inkomen en voordien wist ik eigenlijk zo goed als niets van wat zich er had afgespeeld. Op bepaalde stukken vond ik het even wat saaier maar over het algemeen is het wel een sterke film. Ik denk ook dat een herziening waarschijnlijk nog beter zou uitpakken. Eigenlijk wel een must-see voor de liefhebber van oorlogsfilms.

Ondanks dat zijn generaals de voorkeur gaven om Moskou aan te vallen om zo de commandostructuur van de russen lam te leggen en daarmee ook het moreel van de russen een klap te geven, gaf Hitler opdracht dat de prioriteit lag bij het veroveren van wapenproductiecentra's en olieraffinaderijen, en Stalingrad omdat het de naam Stalin droeg (de stad van Stalin).

Dit was oa de reden waarom het leger zich opsplitste.

De wreedheid van de oorlog gezien vanuit de Duitse hoek. De filmt toont het gruwelijk leed van de agressor aan de hand van vreselijke, indrukwekkende scènes. Film kan alleen maar de afschuw van de oorlog verhogen.

Filmisch zeker te waarderen en ook goed vertolkt.

Waar eerder Das Boot op succesvolle wijze de oorlog uit het perspectief van de Duitse marine liet zien, doet Stalingrad dit met een peloton Duitse soldaten tijdens de slag om Stalingrad.

Een peloton Duitse stormtroepen is net terug uit Noord-Afrika als ze te horen krijgen dat ze naar Rusland worden gestuurd. Omdat hun vorige luitenant gewond is en zijn verstand heeft verloren krijgen ze de jonge idealistische Hanz Van Witzland toegewezen. Onderofficier Manfred 'Rollo' Rohleder gaat een weddenschap met hem aan, wie het langst zal overleven...

Stalingrad schetst een sterk en realistisch beeld van de veldslag. De locaties zagen er goed uit en de gevechten waren indrukwekkend. Om nog maar te zwijgen van de scènes in de sneeuw. Het acteerwerk van de belangrijkste figuren was ook dik in orde. Met name Thomas Kretschmann en Dominique Horwitz maakte indruk. De film laat zien dat Nazi Duitsland evengoed zijn eigen soldaten op gruwelijke wijze heeft behandelt en maakt duidelijk wat voor verschrikking het Oost-front is geweest.

Net als bij Das Boot slaagt echt de andere kant van een bekend verhaal te zien. Toch vond ik het hier een stuk minder goed werken als daar. Dat kwam denk ik vooral door de manier waarop de eerste helft van de film in beeld is gebracht. De gevechten zijn vrij onoverzichtelijk gefilmd, er gebeurt van alles en het is lastig om bijvoorbeeld te herkennen wie er sterft. Daarnaast vond ik het ook erg lastig om personages te onderscheiden, het was wellicht beter geweest als ze bij wijze van introductie ons eerst het peloton hadden leren kennen zoals je dat bij Vietnam-films bijvoorbeeld vaak ziet. Nu voelde het alsof sommige personages pas heel laat in de film hun intrede deden.

Stalingrad maakte niet al mijn verwachtingen waar, maar is uiteindelijk toch een sterke Duitse oorlogsfilm.

Wauw! Wat een film en dat voor die tijd. Ik weet nog hoe flabbergasted ik was na het zien van het gevecht tussen het strafbataljon tegen de Russische tanks. Wat een rauwheid en realisme! De man die geplet wordt, de officier die in tweeën geschoten wordt en zijn laatste gruwelijke moment beleeft. zo realistisch voor een film uit 1993 en nog wel een Duitse productie. Maar goed, dat betreft de hele film, een top productie voor Europese begrippen. Zoals Vietnam bijzonder diep zit bij de Amerikanen is Stalingrad een delicaat onderwerp voor Duitse begrippen.

Een erg realistische en waarschijnlijk accuraat beeld van de inval in Rusland, Operatie Barbarrossa, en de onvermijdelijke ondergang bij Stalingrad. Het geloof, de overmoed, de arrogantie, en uiteindelijk de kameraadschap die overblijft. Mooie en realistische actie, mooie grimmige beelden wanneer de mannen uiteindelijk in het strafbataljon geplaats worden en mijnen moeten ruimen. Maar ook hoe ze overmand door gelatenheid steenkoud in de vrachtwagen langs het verbrandden van een enorme stapel lijken rijden. Er was een weg nabij Stalingrad die ze 'de beenderenweg' noemden omdat men het pad in de sneeuw, want meer was het niet, gemarkeerd hadden met botten die uit de sneeuw staken. Men had het eerder met houten paaltjes geprobeerd maar de verhongerende en verkleumde Duitse troepen stalen alles dat eetbaar en brandbaar was dus zelfs die paaltjes waren niet veilig.

De ellende, de kou, de honger, de uitzichtloosheid, de irritatie onderling maar ook de kameraadschap. Stalingrad schetst een beeld van Duitsers die ook maar menselijk waren en 'hun werk' deden als soldaten, en protesteerden en weigerden in bepaalde zaken. Het einde is ronduit deprimerend, maar dat is geheel in stijl van de film.


Mooie pakkende soundtrack trouwens.

Deze film toont de oorlog in al zijn facetten, de kameraadschap tijdens de pauzes als de mannen de post lezen en wat zitten te ouwehoeren maar ook zoals hier bij een gevecht tussen ingegraven Duitse soldaten en Russische infanterie met tanks!

Je krijgt een soldaat te zien die nog even gek is van de pijn, als zijn hele onderlichaam weggeslagen is. Dat is de oorlog en het resultaat voor een jonge man!

Rauwe film maar de waarheid is vaak onwelkom en rauw!

Het verhaal draait vooral om Hanz Van Witzland, deze is nogal ideologisch ingesteld en meent net als velen dat het Duitse rijk een toekomst heeft. Zijn tegenspeler is een realist, Manfred Rohleder, en deze gaat het alleen maar om een ijzeren kruis te verdienen door zijn heldhaftigheid.

Beiden praten later anders als ze de werkelijkheid van Stalingrad mee hebben gemaakt!

In zijn genre is dit een uitstekende prent en van ons is de waardering dan ook een 8!

Stalingrad

Uitstekende oorlogsfilm over de slag om Stalingrad. Het was een grote miscalculatie van Hitler om te denken dat de Duitsers Stalingrad wel even zouden veroveren, en het resultaat was een slachtveld waarbij over een miljoen soldaten zijn gesneuveld.

Stalingrad laat dit op rauwe en realistische manier zien, en de manier waarop regisseur Vilsmaier de zinloosheid van de oorlog en het superioriteitsgevoel van de Duisters laat zien is indrukwekkend. De leiding stuurden jonge soldaten hun dood in, allemaal in naam van het Duitse Rijk. Het platgebombardeerde Stalingrad wordt werkelijk magistraal in beeld gebracht, en ook het acteerwerk is sterk. Het laatste shot van de twee jonge mannen in de sneeuw, doodgevroren, is briljant en zal me nog wel een tijdje bijblijven.

Sterke oorlogsfilm. Is neutraal, in tegenstelling tot Enemy At The Gates en het recente Stalingrad (2013) dat nogal de russen als helden probeert neer te zetten. Unieke film die een Duitse kijk geeft op de slag bij Stalingrad.

BEDANKT Theunissen voor deze tip, "di i Smotri" heb ik al gezien en gewaardeerd met een 8.

"Cross of Iron" is eentje die ik niet in de filmgeschiedenis van mij terug kan vinden, dus dat is minimaal 8 jaar geleden als ik die gezien heb, dus die gaat vanavond in de herhaling of het wordt de "ontmaagding".

Wat jouw commentaar betreft: geheel mee eens!!! "Enemy at the gates" is geromantiseerd voor het grotere publiek, niets mis mee maar deze film is anders dan "Stalingrad" en "Idi i Smotri".

Graag gedaan "Knusse stoel" en "Cross of Iron (1977)" is meer dan de moeite waard om te kijken (zeker al vanwege de ijzersterke cast), ook al stamt die film uit 1977 en praten de Duitsers er Engels in (wat vrij gebruikelijk was in die tijd). Ik zag laatst ook het recente "The Painted Bird (2019)" en die mag er ook best wezen (is wel een aardig lange zit) en die kan je enigszins vergelijken met "Idi i Smotri".

Deze film is een paar keer voorbij gekomen, maar had hem eerst laten staan. Had al aardig wat oorlogsfilms gezien en dan weet je het wel eens een keer. Daarnaast had ik verwacht dat de Russen hier als 'winnaar' zouden worden neergezet (had eerst niet door dat het een Duitse film was), en in deze tijd met de oorlog in Oekraine trekt mij dat niet zo...

Toch maar gezien vanwege de goede reviews. Geheel terecht, de hoge scores. Ook hier een heftige film, die ook laat zien wat voor wreedheden de Duitse soldaten van hun eigen 'makkers' voor de voeten kregen. De ronduit misselijkmakende situatie houd nooit op, zoals op het einde al helemaal duidelijk word. In de meeste (oorlog) films is nog iets van hoop ergens op, maar in deze film en in hun situatie is daar geen plek voor. Heftig, wel goed verfilmd.

Indien je nog in de "Stalingrad"-modus zit, dan is "Hunde, Wollt Ihr Ewig Leben (1959)" zeker ook een aanrader.

Bedankt voor de tip!

50 jaar na de overgave van de Duitsers in Stalingrad kwam deze film uit, die door Duitsers zelf werd gemaakt. Het lot van een Duitse eenheid in de hel van Stalingrad wordt hier verder uit de doeken gedaan met alle ellende dat erbij hoort. Dit is toch een erg harde en wrange oorlogsfilm geworden over een patstelling waarin geen ontsnapping meer mogelijk was. Het is niet zo grootschalig gefilmd op het vlak van decors maar het maakt wel voldoende indruk. Na een wat traag en aanmodderend eerste uur volgt een uitstekend tweede uur wanneer de eenheid moet overleven en de leden ervan stilaan afvallen. Op het einde is de anti-oorlogsretoriek compleet.
Ik wil best geloven dat de Duitsers ook zwaar hebben afgezien, vaak onder druk van brutale en onmenselijke officieren (hier uitgebeeld door hauptmann Haller) die geen protest duldden. Of het een excuus is voor vier jaar oorlogsgruwel is voer voor discussie. Feit is dat Hitler met Stalingrad zijn eigen graf heeft gedolven.

Sterke film over één van de meest legendarische veldslagen uit de Tweede Wereldoorlog gezien vanuit Duits standpunt. Een soldaat van de Wehrmacht is niet noodzakelijk een nazi of Hitleradept. Het komt hier even aan bod. Een zuivere anti-oorlogsfilm waarbij het leed en zinloosheid van de oorlog en deze veldslag naar voren komt.

Enkele vechtscènes zijn bijzonder sterk zoals die in de riolen of even later in de besneeuwde vlakte met de tanks. Ook de persoonlijke gevoelens en getuigenissen van de soldaten maken indruk. Zo gaf iemand iemand zijn gevoel weer van een vreemde te zijn tijdens zijn verlofperiode bij zijn gezin. Hij hunkerde er zelfs naar om terug naar het front te komen. Het is een gevoel dat niet onbekend was voor velen die na de oorlog (definitief) huiswaarts keerden.

Jonge mannen met een toekomst worden opgeofferd in naam van het Duitse Rijk. De kameraadschap onderling komt ook sterk naar voren en het is zowat het enige wat hen echt drijft. Sterke slotscène ook die indruk maakt waarbij de koude en ontbering letterlijk toeslaat.