The Bling Ring (2013)

Nu aan t kijken dus mening komt eraan

Intussen gekeken: grappig maar ook onbegrijpelijk en verwarrend.. valt niet echt onder t gernre (spannende) Thriller..

Meer iets van "meiden-thriller".. manipulatie en afgunst..

nog geen enkele slechte film gezien van Sofia maar dit is toch een minder goede. Haar bekende stijl nl een registrerende camera, soundtrack vol popmuziek, montage trucjes. Sofia heeft iets te vertellen en doet het op een knappe visuele manier. Het schetsen van een verveelde jeugd zonder waarden (hun leven draait rond drugs, party's, glitter + dialogen waarin 'bitch' om de 5 voeten in voor komt, etc) en waarin de ouders totaal geen besef hebben hoe hun kinderen zijn – het kon een Larry Clark film zijn maar Sofia bekijkt het minder controversieel. En misschien is dit wel de zwakke plek van de film. Het is allemaal braafjes, zelfs licht spottend tgo de personages en tgo hun slachtoffers (de rich and famous van Beverly Hills) zonder veel diepgang. Het zet mij wel aan het denken : uit deze generatie zal er ooit een president moeten opstaan. Misschien zullen we dan nog wel met heimwee aan Trump denken ?

Wat een pareltje blijft het toch. Beetje treurig ook dat na 1,5 jaar m'n vorige bericht nog steeds bijna bovenaan staat; zo'n meesterwerk verdient veel meer aandacht.

Vanavond heb ik hem zelfs twee keer direct na elkaar gekeken omdat ik hem na die eerste keer nog net even iets intenser wilde beleven en meerdere scènes (zoals die puff, puff, puff) opnieuw wilde zien - zó'n film is het.

Prachtig.

Sofia Coppola slaagt erin een aannemelijk beeld te schetsen van de oppervlakkige en materialistische levensstijl van jongeren in Calabasas, een voorstad van Los Angeles. Aan de grootte van hun villa's te zien hoeven ze niet te stelen uit armoede. Hun dag beginnen ze met een tabletje Adderall, een peppil die voorgeschreven wordt tegen ADHD. Ze gebruiken drugs en bezoeken coole dansfeestjes waarop celebrities aanwezig zijn. Ze dwepen niet zozeer met deze beroemdheden als persoon, maar wel met hun lifestyle, hun merkkledij, hun handtassen en hun juwelen of bling.

De inbraken worden steeds roekelozer, vooral wanneer ze erover gaan pochen bij vrienden en selfies met gestolen waar op sociale websites plaatsen. Het is moeilijk te geloven dat die luxevilla's zo slecht beveiligd zijn, maar het schijnt echt gebeurd te zijn. Echte vrienden waren het niet, want na hun arrestatie beginnen ze elkaar meteen te verlinken en de schuld te geven.

Om de jachtige sfeer weer te geven, gebruikt Sofia Coppola flitsende montages met screenshots, rodeloperbeelden en uitzinnig dansen. De bewakingsbeelden worden door een groene lichtfilter getoond. Een bijzonder shot zoomt zeer langzaam in op die villa met de grote vensters, zodat die op een poppenhuis lijkt waarvan je alle kamers tegelijk kunt zien. Emma Watson heeft het Californische accent en de bewegingen van de echte Alexis Neiers goed bestudeerd, al begaat ze één blunder wanneer ze het over haar jongere zus Gabby heeft, wat de echte naam is van de fictieve Emily. Het is een kritiek op deze jongerencultuur, al wordt ook getoond hoe meeslepend het kan zijn om in zo'n roes te leven.

Vandaag de toevallig gekeken nadat ik eerst Lady Bird gezien had. Leuk om het verschil in aanpak, wereld en personages te zien, terwijl beide films eigenlijk binnen een soortgelijke niche vallen. Ben normaal niet zo'n Coppola fan, maar vond deze toch aanzienlijk beter dan dat truttige gedoe waar Gerwig mee uitpakte.

Coppola op feestjacht.

Als regisseuse heb ik haar stijl nooit zo kunnen achterhalen. Als ik denk dat ik mijn vinger op de juiste plek kan leggen, zie ik later toch weer een heel ander soort film vanuit haar. Wel lijkt ze graag de zaken te willen bekijken door middel van een vrouwelijk perspectief, en doet dat dit keer met een waargebeurd verhaal nog wel.

Veel redelijk bekende actrices hier, zonder dat ze echt goed indruk weten te maken. Zeker Watson viel me erg sterk tegen, al heb ik nog te weinig met haar gezien denk ik zo. De hype rondom Farmiga tevens nooit zo begrepen. In American Horror Story vond ik haar ook al niet zo bijzonder, dit keer evenmin. Broussard is verder onzichtbaar en Mann wordt wel heel erg ver in een stereotiep rolletje gedrukt.

Als je daar een beetje omheen kan kijken staat je gelukkig wel een aardige film te wachten, met enkele treffende stijlkeuzes. De scenes op het feest zijn bijvoorbeeld redelijk alhoewel nooit overweldigend, en de keuze om de overvallen vanuit "stranger" perspectief te filmen is leuk gedaan. Bovendien ook genoeg detail en kleurtjes om de boel wat op te fleuren, op dat gebied geen klachten.

Leuke zaak overigens verder, maar waarom het vervolgens een nogal droge en afstandelijke verfilming moet krijgen is me wel een raadsel. Film zwalkt constant tussen diverse genres zonder er echt eentje te willen kiezen. Die dromerige toon die Coppola blijft aanhouden werkt wel, maar uiteindelijk krijg je er toch wel het gevoel mee dat je naar gebakken lucht hebt gekeken. Misschien leerzamer om gewoon over de daadwerkelijke zaak te lezen mocht je een liefhebber zijn.

Sofia Copolla liet zich inspireren door een artikel uit 2010 van Nancy Jo Sales uit Vanity Fair. In “The Suspects Wore Louboutins” beschreef zij hoe een groep tieners erin slaagden om de huizen van mediasterren als Lindsey Lohan, Paris Hilton en Orlando Bloom binnen te dringen zodat zij zichzelf even een rijke superster konden wanen. Daarbij ontvreemdden ze bovendien zo’n 3 miljoen aan ‘bling bling’. Coppola’s scenario volgt vijf tieners die ze neerzet als hedonistische, zelfingenomen verwende nesten wiens gedrag mede het gevolg is van een gebrekkige opvoeding en de invloed van de media. Het resultaat is een aaneenschakeling van inbraken, flitsende montages met popdeuntjes die net zo leeghoofdig zijn als de film. Volstrekt oninteressant.

Deze was op tv en eens meegepikt. Wat een bijzonder verhaal, zeker als je weet dat het op waargebeurde feiten is gebaseerd. Wel verrassend hoe eenvoudig ze in die huizen konden binnenkomen.

De cast deed het wel goed en de film zag er goed uit. Het was wel eens leuk om gezien te hebben, maar qua verhaal komt het toch een beetje hol over.

Sommige scènes waren leuk in combo met de muziek, maar verder… Toch wel een bijzonder, ongelofelijk verhaal. Ongeloofwaardig zelfs, ware het niet waar gebeurd. Sofia Coppola wil het bewust niet als een thriller neerzetten, maar als wat dan wel? Een van de vele uitwassen van de crazy VS? Ach, het is vergeefs wachten op een haakje, dat maar niet wil komen. Tegenvaller.