Krystyny Jandy i Andrzeja Seweryna . Wraz z mamą pracuje w Fundacji Krystyny Jandy na Rzecz Kultury; pełni tam obowiązki członka zarządu. Gra w prowadzonych przez Fundację stołecznych teatrach: Polonii i Och-Teatrze.
"Teatr stał się sensem mojego życia. Do tego stopnia, że niespecjalnie lubię nawet stąd wychodzić." ("Przegląd", 8 grudnia 2010) - mówiła aktorka o Och-Teatrze, w kierowanie którym jest mocno zaangażowana.
W planie filmowym debiutowała jako czterolatka w "Dyrygencie" Andrzeja Wajdy (1979). Dorosły debiut na dużym ekranie przyniósł jej Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. W 1993 roku zagrała nastolatkę Julię, która wdaje się w romans z dojrzałym aktorem (w tej roli Daniel Olbrychski ) w filmie Radosława Piwowarskiego "Kolejność uczuć" . Później wystąpiła w drugoplanowej roli panny Marty w Wajdowskim "Wielkim tygodniu" na motywach prozy Jerzego Andrzejewskiego (1995). Główną postać - młodą dziewczynę Alicję, rozdartą między naturalną a przybraną matką, stworzyła w obrazie Roberta Glińskiego "Matka swojej matki" (1996). Już po ukończeniu szkoły aktorskiej grała w telewizyjnej komedii "Pół serio" Tomasza Koneckiego według scenariusza Andrzeja Saramonowicza (2000), filmie Agnieszki Holland "Julia wraca do domu" "Boisku bezdomnych" Kasi Adamik (2008) oraz w szpiegowskiej, z polską historią najnowszą w tle, "Zwerbowanej miłości" "Within the Whirlwind" Marleen Gorris (2008). Powróciła też do współpracy z Tomaszem Koneckim w jego fabularnej komedii "Idealny chłopak dla mojej dziewczyny" (2009) i wzięła udział w jednej z odsłon cyklu filmowego "Dekalog 89+" "Ogrodzeniu" Tomasza Matuszczaka (2009). Ostatnim, jak dotąd, filmie fabularnym, w którym wystąpiła, jest "Dzień kobiet" Marii Sadowskiej. "Fedrze" Jeana Racine'a w reżyserii Laco Adamika na deskach warszawskiego Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera . W "Hamlecie" Williama Szekspira, inscenizacji Krzysztofa Warlikowskiego , zagrała Rosencrantza (1999, Teatr Rozmaitości w Warszawie). Jednocześnie występowała we współczesnych sztukach podejmujących tematy związane z zagubieniem młodych ludzi w otaczającej ich rzeczywistości. Stworzyła role w skandalizującym przedstawieniu w reżyserii Pawła Łysaka "Shopping & Fucking" Marka Ravenhilla, autora należącego do nurtu tak zwanego nowego brutalizmu (1999, Towarzystwo Teatralne, Warszawa) i "Polaroidach" tego samego twórcy przygotowanych przez Annę Augustynowicz na szczecińskiej scenie Teatru Współczesnego (2002). W warszawskim Towarzystwie Teatralnym pod kierunkiem Łysaka zagrała jeszcze Olgę w kompromitującym mieszczański świat "Ogniu w głowie" Mariusa von Mayenburga (1999). Jednocześnie sprawdziła się w realistycznej sztuce o relacjach uznanej pisarki i jej studentki w "Opowiadaniach zebranych" Donalda Marguliesa w reżyserii i z udziałem Krystyny Jandy (2001, Teatr Komedia w Warszawie). Zagrała w ostrym, społecznie zaangażowanym widowisku według tekstu i w reżyserii Macieja Kowalewskiego "Miss HIV" , zainspirowanym prawdziwym zdarzeniem - organizacją wyborów na najpiękniejszą dziewczynę z wirusem HIV (2005, MM Przebudzenie - Kompania Teatralna Warszawa).
"Silną stroną przedstawienia jest też aktorstwo - pisała Dorota Wyżyńska. - Wszystkie postaci są wyraziste, mocne, dotkliwe. Ale jedna jest szczególna. Maria Seweryn wodzi widza za nos. (…) W 'Miss HIV' niebezpiecznie odsłania się przed nami po to, by za chwilę zaskoczyć i przerazić. Jej Irina to kobieta, która zdolna jest do wszystkiego." ("Foyer" 15/2005).
Aktorka wzięła także udział w kolejnej offowej, autorskiej inscenizacji Kowalewskiego "Bombie" "Przypadku Klary" Dei Loher w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz (2003) oraz Niny w "Martwej królewnie" Nikołaja Kolady w inscenizacji Piotra Łazarkiewicza (2003). Z Łazarkiewiczem współpracowała też na scenie dramatycznej, grała główną rolę w "Pannie Julii" w przedstawieniach przygotowanych na podstawie dramatu Augusta Strindberga najpierw w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie (2003), a potem w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni (2005).
Maria Seweryn, fot. Robert Jaworski / Teatr Polonia / Och-Teatr "Jest niekwestionowaną królową tego przedstawienia: dynamiczna, nowoczesna, przy tym wielowymiarowa i niejednoznaczna: dominująca i skrzywdzona, uwodząca i uwiedziona - pisała o gdyńskiej kreacji Marii Seweryn Katarzyna Fryc. - Udana rola dramatyczna, która zostaje w widzach na dłużej. Jej panna Julie nie pozwala oderwać od siebie oczu, sprawuje władzę nad widzem, nie pozwala o sobie zapomnieć ani na moment." ("Gazeta Wyborcza - Trójmiasto", 21 marca 2005).
W Teatrze Polonia Maria Seweryn grała między innymi w plenerowym przedstawieniu "Lament na Placu Konstytucji" "Kobietach w sytuacji krytycznej" Joanny Murray-Smith (2007). Wcieliła się w postać Catheriny w "Dowodzie" "Koza, albo kim jest Sylwia?" Kasi Adamik i Olgi Chajdas (2010). Tutaj aktorka przygotowała także swój debiut reżyserski "Zaświaty czyli czy pies ma duszę?" "Związek otwarty" Daria Fo i Franki Rame i, samodzielnie wyreżyserowany, opowiadający o miłości dwóch kobiet dramat "Alicja + Alicja" irlandzkiej autorki Amy Conroy. Reżyserka stanęła przed dużym wyzwaniem: pomysł na sztukę polega na udawaniu, że nieśmiałe bohaterki po raz pierwszy opowiadają swoją historię; widz ma zapomnieć, że ogląda na scenie zawodowe aktorki. Seweryn tak opowiadała o pracy nad sztuką Dorocie Wyżyńskiej:
"Prowadzenie aktorek, praca nad relacjami bohaterek sprawiają mi wielką przyjemność, czuję się w tym dobrze i na miejscu. W trakcie samej pracy stawiam sobie wiele pytań, szukam różnych dróg co do samej inscenizacji, scenografii, światła, muzyki. Przede wszystkim wierzę w aktora, wiem, że aktor może na scenie załatwić wszystko. I wierzę w prostotę i umowność teatru. Z muzyką poszło mi tym razem całkiem dobrze. Wybrałam "Freelove" w wykonaniu Depeche Mode" ("Gazeta Wyborcza", 15.11.2013).
Seweryn nie obawia się trudnych tematów: kolejnym jej dziełem jako reżyserki był, poruszający temat aborcji, monodram "Ślad" według tekstu Marty Dzido. Agnieszka Michalska, która w spektaklu zagrała, tak opowiadała o pracy z - początkującą wciąż - reżyserką:
"Gramy razem, kolegujemy się, dobrze się czujemy w swoim towarzystwie. Nie chciałam szukać reżysera, z którym będę musiała się dopiero poznawać. Wiedziałam, że łatwiej mi będzie zmierzyć się z materiałem, który wymaga jednak intymności, otworzenia się, przy osobie, którą znam, z którą się rozumiem w pół słowa. Ja jestem aktorką, która wciąż odkrywa swój zawód, a Marysia odkrywa zawód reżysera - idealne połączenie. To Marysia podpowiedziała mi tekst - książkę Marty Dzido "Ślad po mamie" - od razu też zgodziła się na reżyserię" ("Gazeta Wyborcza", 22.04.2014).
Ostatnie teatralne role aktorki to Helene w "Uwaga... Publicznosć!" Frédérica Sabrou w reżyserii Edwarda Wojtaszka w OCH-Teatrze (2014) i Kławdia Chauchat w adaptacji "Czarodziejskiej góry" Tomasza Manna, którą wystawił na deskach Teatru Syrena Wojciech Malajkat .
Nagrody :1994 - laureatka plebiscytu Radia Zet za najlepszy debiut aktorski ostatnich pięciu lat, za rolę Julii w "Kolejności uczuć" Radosława Piwowarskiego, Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego; 1997 - Srebrna Statuetka Leliwity - Tarnowska Nagroda Filmowa - nagroda za najlepszą kreację aktorską, za rolę Alicji w filmie "Matka swojej matki" Roberta Glińskiego; 2001 - 3. miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą aktorkę, za rolę Lisy Morrison w "Opowiadaniach zebranych" Donalda Marguliesa w reżyserii Krystyny Jandy w Teatrze Komedia w Warszawie na 40. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych; 2002 - nagroda za rolę Nadii w "Polaroidach" Marka Ravenhilla w reżyserii Anny Augustynowicz w Teatrze Współczesnym w Szczecinie na 2. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość przedstawiona w Zabrzu; wyróżnienie za rolę Lisy Morrison w "Opowiadaniach zebranych" Donalda Marguliesa w reżyserii Krystyny Jandy w Teatrze Komedia w Warszawie na 42. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych; 2006 – wyróżnienie za rolę Iriny w spektaklu "Miss HIV" według scenariusza i w reżyserii Macieja Kowalewskiego z teatru MM Przebudzenie - Kompanii Teatralnej w Warszawie w 12. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej; 2008 - nagroda za rolę kobiecą, za rolę Justyny w przedstawieniu "Lament na Placu Konstytucji" Krzysztofa Bizio w adaptacji i pod opieką artystyczną Krystyny Jandy w Teatrze Polonia w Warszawie w 14. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej; 2014 - XV Ogólnopolski Festiwal Teatrów Niezależnych w Ostrowiu Wlkp. - nagroda dla Teatru WARSawy za przedstawienie "Ślad" w wykonaniu Agnieszki Michalskiej. Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, luty 2012, aktualizacja: NMR, sierpień 2016.
