Cobweb (2023)

In zijn speelfilmdebuut levert regisseur Samuel Bodin niets baanbrekends af. Toch is Cobweb het aanzien zeker waard. De kracht van de film ligt in het gebruik van de bekende ingrediënten. Bodin slaagt erin deze ingrediënten heel sfeervol te bewerken. Met goed camerawerk dat inzet op schemer en overwegend vlakke kleuren, wordt een fijne onheilspellende sfeer gecreëerd.

Het verhaal is degelijk, maar niet opzienbarend. Vader, moeder en zoontje Peter wonen in een oud huis. Peter is een buitenbeentje, wordt gepest op school en hoort ’s nachts vreemde geluiden. Van zijn ouders moet de kleine Peter het niet hebben. Die stellen zich nogal afstandelijk op. De kleine protagonist moet zelf aan de slag. Hij vindt wat spreekwoordelijke lijken in de kast. Een verontrustend voorval van enige jaren geleden en een duister geheim zorgen ervoor dat de kleine man flink aan de bak moet.

Het geheim zal door de geoefende horrorfilmkijker niet als een grote verrassing worden ervaren. Natuurlijk is dat jammer, maar de duistere heisa eromheen maakt veel goed. Krakende geluiden, bars gebonk en vileine stemgeluiden maken dat het geheim onheilspellend aanwezig is. Het ouderpaar heeft een absoluut aandeel in de sinistere sfeer die in het huis hangt. Ze gedragen zich merkwaardig en blijven ondoorzichtig. Hun optreden versterkt het gevoel van onbehagen.

Al deze horrortrucs hebben effect. Ongemerkt wordt de sfeer op subtiele wijze behoorlijk beklemmend gemaakt. Ik kreeg dat door op een moment dat de camera iets langer dan gebruikelijk in de duisternis achter een geopende deur blikte. Deze geoefende horrorkijker voelde een hevig verlangen om stiekem eventjes zijn nagels in de armleuningen van de stoel te zetten. En dat deed hij dus maar.

Cobweb heeft dus wel iets. Een langzame opbouw die resulteert in een mooie spanningsboog bijvoorbeeld. De finale mag er ook zijn. Hectisch en creepy. Leuk. Hoewel de film dus geen noviteiten brengt en hier en daar zelfs wat leent bij soortgenoten, is het zeker geen middelmatige film. Sfeer, acteerwerk, set design, creature design en horrorclichés zijn dik in orde. Ik las dat de film in de VS is geflopt. Het blijven rare jongens, die Amerikanen!

Kwam op dezelfde dag als Barbie en Oppenheimer uit.

Dat verklaart wel iets. Dank je.

Redelijke film maar weer met een shit einde.

Geslaagde horror/thriller met een paar zeer effectieve horrorelementen zoals de nachtmerrie van Peter, de uitstekende nare sfeer in het huis, de bizarre creepy ouders en de enge finale die misschien een beetje erover gaat. Wel spannend, maar het slot kon beter uitgewerkt worden. De cast speelt degelijk en weet de film naar een hoger level te plaatsen. Toch blijf je met wat vragen zitten : o.a. waarom reageren de ouders op die rare manier. En wat is er nu echt gebeurd met dat kind dat weggelopen is ? Tof, eigenaardig horrorfilmpje ! 7/10

En dat terwijl elk shot doordrenkt is met oktobersfeer. Onbegrijpelijke keuze.

Dit is er weer zo'n film waarbij het leuk is om er met zo weinig mogelijk voorkennis in te gaan. Op zich worden er nog niet eens zulke originele dingen gedaan en wordt er gretig gebruikgemaakt van alle bekende trucjes uit het genre. Toch weet de film je te verrassen en blijf je lange tijd raden naar wat er nou precies aan de hand is. De muziek, cinematografie en Halloween-setting scheppen ook veel sfeer.

Daarnaast ben ik er ook wel een fan van als horrorfilms je bijna alles door de ogen van een kind laten volgen. Dat je met Peter en de lerares twee sympathieke personages hebt draagt flink bij aan de spanning. Een stuk of drie scènes kregen me echt op het puntje van mijn stoel. Er is ook een stuk meer suspense en vakkundige opbouw dan gore en goedkope jump scares. Het wat ouderwetse en kinderlijke design van het monster vond ik ook best tof. Perfecte film voor Halloween. Als kind had ik dit ook wel leuk gevonden denk ik.

“You Hurt My Sister!”

Ik zou willen dat ik over Cobweb wat positiever kon praten maar, de film draait eigenlijk zijn eigen nek om. Bodin heeft een duidelijk doel en onderwerp voor ogen maar, weet daar toch gewoon niet genoeg uit te halen. De film is script technisch wel héél zwak man, en dat is eigenlijk aan alles gewoon te merken. Ondanks dat, heb ik toch wel redelijk genoten van deze film. Eigenlijk kende deze verschillende momenten of scenes wat best leuk uitgepakt had kunnen worden, als het script nou maar iets sterker in elkaar zat. Cobweb staat eigenlijk al een tijdje op de kijk-lijst en was eigenlijk bedoelt voor afgelopen horror challenge. Helaas is dat voorbij voor dit jaar, dus dan wordt het maar kijken op de standaard zaterdag horrormiddag.

En zoals ik al zei. Als het script nou maar wat sterker was, dan hadden veel scenarios beter uitgewerkt kunnen worden. Het meeste wat me eigenlijk nogal tegenviel was het feit dat het soms een rommeltje is. Veel verschillende scenario's liepen in elkaar over terwijl ik nou niet precies door had hoe, wat of waarom. Toch moet je uiteraard (wat ook logisch is) wel even goed bij de les blijven qua verhaal, veel is duidelijk en het verhaal is ook prima te volgen, niet heel ingewikkeld verder. Ik vond het begin ook heel sterk waar zijn ouders eigenlijk over gingen in kwaadaardige personen, het tweede stuk met dat monster vond ik wat minder interessant worden maar, er waren aardig wat leuke momenten. Noem bijvoorbeeld dat Peter lag te slapen maar, vervolgens zijn moeder zat te spoken, zijn vader als een engerd in zijn kamer stond en vervolgens zijn moeder nodal demonisch op hem afgerend kwam was best een vette scene. En dat is precies ook een scene waarvan je denkt: had deze film maar meer van zulke scenes.

De cast vond ik overigens prima, Cleopatra Coleman is ook nog eens een pareltje om te zien. Voor de rest was het verhaal best leuk voor een prima horrorfilm maar de uitwerking miste nog wel de enige puntjes. Prima film overigens om eens gezien te hebben en ook heel erg sfeervol, voor de fans zeker een waardige film hoor, dat mag ook gezegd worden!

Arachnofoben opgelet.
Werkelijk alle ingredienten komen uit eerdere films (Case39, Bad Ronald , People under the stairs etc en The Cure's Robert Smith). Sommige details zijn zeer matig uitgewerkt. Misschien had een flashback wat meer diepgang gegeven, of helderheid, zoals het verhaal van het vermiste meisje uit de straat. Maar toch een vermakelijk filmpje van nachtmerrie-specialist Bodin. Plus de film is lekker kort.

Aardige film over een jongetje die 'snachts wakker wordt gehouden door een tikkend geluid in zijn slaapkamer. Op zich wel een effectieve horrorfilm die het qua sfeer prima doet. De ontknoping van waar het verhaal naartoe werkt, is niet heel verrassend. De film duurt niet te lang, maar had ook zeker niet langer moeten duren, want soms is het een tikkeltje eentonig.

Pluspuntje ook voor de ouders; kwamen werkelijk geloofwaardig creepy over!

Redelijke meevaller eigenlijk. Cobweb is een thriller/mystery die na een uurtje uitgroeit tot een horrorfilm. Behoorlijk duister met weinig luchtige stukjes. Peter is het hoofdpersonage, een jongetje van een jaar of 8. Hij groeit nogal eenzaam op. Met een overbeschermende moeder en een ijskoude vader. Zeker goed neergezet door Anthony Starr die waanzinnig emotieloos omgaat met zijn vrouw en zoontje.

Peter krijgt te maken met een mysterieus getik tegen zijn slaapkamermuur en tot het uur wordt opengelaten wat er nu eigenlijk aan de hand is. Is er iets paranormaals aan de hand? Leeft er iemand achter de muur? Is het Peter zijn eigen verbeelding? En welke rol spelen zijn ouders hierin die zich steeds vreemder beginnen te gedragen? Er worden wat typische horrorboxen afgevinkt, al is de scène tijdens de droom die Peter heeft (de moeder die de kamer inloopt nadat het licht uitvalt) zeer effectief.

Peter laat zich uiteindelijk ompraten door 'de onbekende' die in de muur leeft. Wat het leven kost van een hoop mensen. De comeback van Cleopatra Coleman in de film is nogal overbodig en wat voorspelbaar. De film loopt uiteindelijk ook vrij voorspelbaar af.

Beter dan wat de Insidious-franchise in 2023 voortbracht, minder dan Evil Dead Rise. Zeker niet verkeerd en vooral niet eindeloos lang. Film slaagt erin om de kijker anderhalf uur bij de les te houden. Jammer genoeg werd deze film uitgebracht pal in de zomerperiode (Barbie en Oppenheimer) en is hij wat door de mazen van het net geglipt.

Als liefhebber van dit genre voor mij persoonlijk toch zeker geen slechte film. aanrader.

Wow, een film die zich met Halloween afspeelt. Dat hadden we nog niet gehad ... Originaliteit was alweer ver te zoeken, maar eigenlijk ging ik makkelijk mee in het spel van de regisseur en de acteurs. De opbouw is zelfs vrij goed te noemen met de dreigende ouders, en zorgde voor de nodige spanning. Er komt ook genoeg onzin langs zoals het kind die zijn ouders vergiftigt en de zuster die al jaren opgesloten zit tussen de muren (hoe eet en drinkt ze?)... 3* want dit is zeker niet de slechtste griezelfilm die ik heb gezien.

de spanning en geheimzinnigheid blijft lang onduidelijk wat de film aantrekkelijk maakt.

Daarnaast is het acteerwerk ook erg goed , vooral bij de moeder ( wat zo Katy Perry kon zijn) blijft het heel lang onduidelijk wat nou haar rol is, en aan welke kant zij staat.

Helaas zakt het allemaal erg in als het plot duidelijk word en komen er veel vragen waarom bepaalde keuzes dan ook zijn gemaakt.

En dan het eind..... dat was helemaal jammer.

Maar ondanks keek het ruim 80 minuten zeer aangenaam weg tot de laatste 8

Prima film. Vooral het eerste uur vond ik erg sterk. Het acteerwerk was over het algemeen ook vrij sterk.

3.5*

Een week voor Halloween krijgt de achtjarige Peter [Woody Norman] last van nachtmerries en hoort hij angstaanjagende geluiden (waaronder een meisjesstem) in het huis waar hij sinds kort in woont. Zijn vader [Antony Starr] en moeder [Lizzy Caplan] verzekeren hem ervan dat dit louter komt door zijn overactieve fantasie en dat de geluiden nu eenmaal horen bij een oud huis, maar wanneer zijn nieuwe lerares [Cleopatra Coleman] zich zorgen begint te maken en contact zoekt met Peters ouders, escaleert de situatie en openbaart zich (letterlijk en figuurlijk) een duister geheim. Ondanks subtiele verwijzingen naar genreklassiekers A Nightmare On Elm Street en The People Under The Stairs duurt het even voor dit op gang komt. Caplan en Starr zijn perfect als de overbezorgde ouders en Bodin zorgt ervoor dat hij het mysterie en de spanning nauwkeurig opbouwt voor hij zijn troefkaart speelt. Mooi gefilmd door Philip Lozano en de special effects zijn … tja … effectief.

Eigenlijk vond ik dit wel een leuke film, het was erg spannend en de plot was ook niet zo slecht. Wat ik wel een kleine beetje matig vond was het verhaal. Maar uiteindelijk wel een echte aanrader.