De Gaia BH3 werd gespot met de Gaia-ruimtetelescoop van het Europese ruimteagentschap ESA. Het zwarte gat bevindt zich in sterrenkundige termen heel dichtbij ons. Het staat op 'slechts' tweeduizend lichtjaar afstand, wat voor wetenschappers als een verrassing kwam.

De uitzonderlijke ontdekking toont een verband aan tussen zware sterren en zwarte gaten. Eerder werden vergelijkbare zwarte gaten buiten ons Melkwegstelsel ontdekt. Deze zijn waarschijnlijk ontstaan doordat sterren met weinig zwaardere elementen dan waterstof en helium, zijn ingestort. Deze zogenoemde metaalarme sterren verliezen tijdens hun leven weinig massa, waardoor ze na hun dood zwarte gaten met een hoge massa achterlaten.

De Gaia BH3 is ontstaan door een ineenstorting van een zware ster. Maar rondom BH3 zweeft ook een ster. En van sterparen is bekend dat hun samenstelling op elkaar lijkt. De ster die om BH3 heen cirkelt bevat dus belangrijke informatie over de ingestorte ster. En die ster laat zien dat het gaat om een metaalarme ster.

Daarmee is er bewijs gevonden dat er een rechtstreeks verband is tussen metaalarme sterren en zwarte gaten.

De massa van Gaia BH3 overtreft met haar gewicht de vorige stellaire vondst. Dat was de Cygnus X-1, die 21 keer zo zwaar is als de zon. De Gaia BH3 is wel het zwaarste stellaire zwarte gat (dus wanneer het gat ontstaat uit een stervende ster), maar niet het allerzwaarste zwarte gat in ons Melkwegstelsel. Dat is de superzware Saggittarius A*, die maar liefst 4 miljoen keer zo zwaar is als de zon.