Glass (2019)

Sinds 'Unbreakable' (2000) is de brave spandex-balorigheid van het superheldengenre allang ingehaald door bijtende ironie en een lossere omgang met genreconventies. M. Night Shyamalan mag dan wel de pedanterik uithangen met zijn deconstructie van heldendom en mythevorming, maar in wezen doet hij niet veel anders dan wat tegenwoordig gewoon is in het genre. Sterker nog: het is nu juist dat geforceerde spel met meta-fictie dat eerder de lucht eruit zuigt dan dat het iets wezenlijks toevoegt. En hadden de sterke personages uit 'Unbreakable' (2000) en 'Split' (2016) eigenlijk deze psychologische duiding nodig!? Bij vlagen vond ik 't zelfs een tikkeltje gemeen hoe deze superheld en superschurken worden ingezet voor flauwe clichés over psychologische hulpverlening. Het resultaat is een rommelige film die zichzelf meer importantie toedicht dan dat het eigenlijk verdient. Hopelijk heeft Shyamalan bij zijn volgende project gewoon weer een goed idee voor een rechtlijnig genrewerkje á la 'The Visit' (2015) of 'Split' (2016).

Genoten van deze film! Toch had ik beter nog eerst Unbreakable en Split nogmaals gekeken denk om er nog even meer in te komen.

McAvoy is echt geweldig. Het tempo van de film(s) is waar de meeste spektakeljunkies moeite mee zullen hebben. Dit zijn meestal ook de types die 'superheldenfilms' geweldig vinden en Marvel de hemel in prijzen. En dit vinden ze dan helemaal niks. Het zijn echter deze films, niet gebaseerd op comics, die de superhelden/comics meer eer aan doen dan de daadwerkelijke comic book (character) verfilmingen. Eigenlijk is dat dus enorm vermakelijk om te zien hoe lieden die dat niet snappen (zijn dus ook vrijwel nooit comicsfanaten) deze film(s) afbranden.

Het einde van deze film was geweldig.....komt ie toch nog met een soort 'twist' en eentje die helemaal op zijn plaats is.

Ja dit zijn superhelden(/comics)films. Maar dan onderkoeld, het begint net, met krachten die niet compleet over de top zijn. Als je dat niet snapt en een einde verwacht in de wolkenkrabber dan heb je deze films niet helemaal begrepen...dit was júist op zijn plaats.

HULDE, HULDE!!!

Gelukkig is er nog een enkeling die het begrijpt.

Ik ben alles behalve een Shayamalan fan, ze zijn vaak spannend en mysterieus tot de ontknoping die dan nergens op blijkt te slaan. Uiteindelijk barst ik altijd in lachen uit of rol ik met mijn ogen en zet hem uit.

Dat vond ik bijvoorbeeld bij deel 2 (split) ook een beetje, al was dat wel een goeie film met fantastisch acteerwerk.

Leuke ontknoping en samenbrenging van de 3 characters. Wel helaas weer een echt Shayamalan einde waar ik persoonlijk van denk 'oke......'

Maar een prima film, prima trilogie.

Snel na 'deel 2' Split gekeken. Het vreemde aan deze film is dat het eigenlijk de typische superhelden-insteek en -scenes heeft waar ik niks mee heb, maar tegelijk datzelfde te ondergronden door het te analyseren, op het psychologische af. Dat zou je dus briljant kunnen noemen, maar voor mij als niet-superheldenfilm-liefhebber komt dat niet overtuigend binnen. De poging verdient zeker wel credits. Met de beeldvorming is ook weer niks mis. Maar het voelt, ondanks dat hier meer naar een climax wordt gewerkt, minder intens aan dan Split. En zeker dan Unbreakable, omdat dat eeuwen geleden is en nog echt bijzonder voelde.

I spoil the end of movies. Ain't true. Everybody knows the priest dies at the end of the Exorcist.

Whahahaha, veeg me op. Subtiele humor, die ik best wel oppikte. Jep, van dat soort dingetjes houd ik wel.
Uiteraard is het ook vrij ironisch dat Daryl de dood vind door een scherpe rand glas.
En verder, die arme vrouwen die het busje ingegooid worden..
Die twee beveiligers in de auto. De twee mannen met een walkie-talkie die geen schijn van kans hebben.
Altijd triest, geen uitzondering.

James McAvoy is natuurlijk weer fenomenaal. Ik schreef dat al bij Split. Dat ik de manier waarop hij zijn rol speelt, fascinerend vind.
Samuel L. Jackson is magistraal. Bruce Willis om de een of andere vage reden toch wel iets beter dan in Unbreakable.
En verder kudos voor het feit dat Joseph Dunn gespeeld wordt door dezelfde acteur als in Unbreakable. Soms (meestal?), worden andere acteurs gecast in dezelfde rol, door welke omstandigheden dan ook. Toch zie ik dit stiekem het liefst, dat originele acteurs (m/v) de rol voor hun rekening nemen waarmee ze in eerder werk gespeeld hebben.

Heel mooie afsluiter natuurlijk. En oja, ik vind Sarah Paulson top.

Shyamalan.

Fijn om te zien dat hij zijn stijl van ouderwets naar iets moderner heeft geëvolueerd, ondanks dat een aantal rollen nog steeds zowat van een theaterpodium uit het verleden komen lopen. Vooral de rol van Paulson kon ik maar moeilijk serieus nemen. Erg in je gezicht en overdreven om een uniek personage neer te zetten, en kwam vooral over als kluchtprestatie.

Glass is een soort vervolg op twee films die door dezelfde regisseur zijn gemaakt. Hun verhaal wordt echter nauwelijks doorgezet, want de film vormt eerder een momentopname in de toekomst van alle drie de personages. Het fijne is dat Shyamalan alle rollen al een beetje heeft geïntroduceerd in de vorige films. Die hele rits opnieuw doorgaan met deze film die al best lang duurt is onnodig, en gelukkig wordt dat dan ook vermeden.

Toch duurt het even voordat de film op stoom komt. Eenmaal dat gebeurt staat de kijker een meer dan aardige finale te wachten. Leuk hoe Shyamalan de superhelden op een iets subtielere wijze in beeld wil brengen. Actie is schaars, er wordt meer ingespeeld op onderhuidse spanning. Het jammere is dat dit er soms wel heel erg opdringerig doorheen wordt gedrukt met een 'spannende' soundtrack die alleen maar in de weg zit.

Verder best aardig en strak geregisseerd. Aardig camerawerk en degelijke effecten wanneer deze aanwezig zijn. De meeste kracht komt wederom vanuit de rol van McAvoy, net als in zijn oorsprongsfilm. Een behoorlijk moeilijke prestatie waar McAvoy soms niet veel mee kan, maar vaak meer dan aardig oplost. Dat kan niet gezegd worden van Willis, die niet veel meer te betekenen heeft voor deze film, buiten het feit dat je zijn personage al een keer eerder in een andere film hebt gezien.

De finale is wat de film definitief naar een voldoende weet te dragen, want die vond ik meer dan fatsoenlijk in beeld gebracht. Verder wordt er redelijk op sfeer gemikt, niet ongewoon voor Shyamalan, maar dat komt iets te onoprecht en gehaast over. Glass kijkt aardig weg en leunt op een leuke cross-over, maar bijzonder wordt dit nergens uitgewerkt. Denk helaas dat je beter af bent bij de oorspronkelijke films, maar als je niets te doen hebt is deze film best leuk voor een keer.

Sluit het Eastrail 177 drieluik mooi af. Vond dit een betere film dan Split (3*) en sluit ook beter aan bij Unbreakable. Split sloeg eerder een brug tussen beide films met de introductie van Kevin W. Crumb. Hier komt Shyamalan to-the-point met het stellen dat er supermensen onder ons leven. Bij momenten voelt het iets te ambitieus aan, zoals de overacting van McAvoy, zoals de cameo van de regisseur zelf die droogjes verwijst naar Unbreakable, zoals de geveinsde catatonie van Elijah...
Ook de psychologische invalshoek (zijn ze echt supermensen of lijden ze aan een aandoening waardoor ze dat denken?) maakt de film net iets te hard voor wie uit is op een simpeler superheldenverhaal. Nee dit is écht geen Marvel.

Ik vond Glass sterk samenhangen met zijn voorgangers door de manier waarop het superheldenuniversum omgezet wordt naar de realiteit en waarin eenzelfde set van regels van toepassing blijken te zijn. De film kon mij in zijn geheel wel boeien en als trilogie vind ik het zeker geen mislukking; de lijm die gebruikt wordt om de drie delen aan elkaar te plakken werkt heel behoorlijk.

Zojuist alle drie delen van deze filmreeks (Unbreakable, Split en Glass) achter elkaar gekeken.

De belangrijkste reden dat ik deze film keek was om weer het geweldige personage met meerdere persoonlijkheden (gespeeld door James McAvoy) te zien. Het was ook een leuke twist om hem kennis te laten maken met David (Bruce Willis) en om te zien hoe een gevecht tussen de twee eruit zou zien.

De film was spannend en de opbouw was leuk. Ik vroeg me voortdurend af: "Oehh, wat gaat er nu gebeuren?", maar ik was toch teleurgesteld met het einde.

Het is niet dat ik het niet snap. Ik snap dat het bedoeld was als een 'origin-story' en geen ultieme showdown zoals Mr. Glass al aangaf, maar ik was nog steeds erg teleurgesteld met het einde en hoopte toch eindelijk dat we de volle potentie van de krachten van David (Bruce Willis) en The Beast (James McAvoy) zouden zien, omdat de film daarnaartoe leek op te bouwen. Maar in plaats daarvan is het een beetje heen en weer gegooi, duwen en trekken met de agenten, een beetje elkaar proberen te wurgen in het water, om vervolgens op een lullige manier dood te gaan (de één door een schot, en de ander door letterlijk een lullig plasje water). Super teleurstellend.

Ik snap de bedoeling van het verhaal, maar vond toch dat het eindgevecht veel beter kon. Het hoefde van mij niet eens bij die wolkenkrabbers te zijn. Het zou ook leuk zijn geweest om de 'aftermath' van het verhaal te zien, in plaats van dat einde op het station. Nu de beelden zijn vrij gekomen, durven er meer helden op te staan? Zijn er überhaupt meer helden? Wat voor krachten hebben ze? En ik was ook benieuwd naar de organisatie die de goederikken en slechterikken al 10.000 jaar in toom probeert te houden, maar de regisseur heeft ervoor gekozen om dat behoorlijk beknopt te houden.

De film was verder okee, maar heeft bij mij geen tevreden gevoel achtergelaten en is lang niet zo goed als het voorgaande deel Split.

Glass moest er toch wel komen. Na Unbreakable in 2000 besloot Shalmayan iets van 16 jaar later met Split op de proppen te komen en deze halsoverkop met Unbreakable te gaan linken aan het einde. Nu, met Glass komen alle personages uit de twee bovenstaande films bij elkaar. En dan ben ik van Unbreakable inmiddels al vrij veel vergeten, omdat het toch alweer vele jaren terug is dat ik deze gezien heb.

James McEvoy, Bruce Willis en Samuel L. Jackson. Ze staan alledrie tegenover elkaar in deze film. Ze denken dat ze superhelden zijn; althans, volgens de doctoren van de kliniek waarin ze opgesloten zitten. De hele film speelt zich ook vrijwel in deze kliniek af en richt zich voornamelijk op de observaties van deze drie "types". Dit levert nog wel eens spannende machtsspellen op.

Het hele gegeven omtrent dat de doktoren en psychiaters als egoïsten worden neergezet omdat ze volgens Crumb nooit pijn in hun leven hadden geleden... en waarin Crumb weer oog in oog komt te staan met "lotgenoot" Casey vond ik interessant en sterk gevonden. Is de film daarmee ook helemaal gelukt?

Shalmayan heeft er iets creatiefs van gemaakt, maar toch voelt de film op verschillende vlakken niet helemaal compleet. Het was meer een beetje toewerken naar een slot... Het miste toch wel iets t.ov. bijvoorbeeld Split... Ook al vond ik het acteerwerk behoorlijk goed en waren de dialogen en de spanningen tussen psychiaters en deze drie iconen... en dan voornamelijk die battle op het einde goed op zijn plaats. Misschien bevatte het gewoon een beetje teveel samenraapsels van de twee eerste delen, zonder dat het echt glad gestreken werd.

Is Glass daardoor minder? Nee. Het was toch nog een vermakelijke thriller met drie topacteurs. En ja, de eindscene... Komt er dan toch weer een vervolg in de toekomst?

3,5*

Heerlijk alleen al omdat je als kijker steeds weer moet denken. Wie, wat enz. Ik vindt dit een geniaal verhaal Niet vergeten de geweldige soundtrack

Film begon heel aardig, maar na een tijdje verslapte mijn aandacht. Het hele gedoe met superhelden trok me sowiso al niet (net als in Unbreakable), en ook de gozer met zijn MPS werd na een tijdje irritant. Ik heb hem uitgezet voor de grande finale, want ik verwachtte niet veel bizonders meer.

En maar weer eens aan de Shyamalan die toch voornamelijk missers produceert maar net zo goed met zijn karakters, sfeer en aparte verhalen wel de interesse trekt. En dat gold weer net zo goed voor deze film waar de karakters van Unbreakable en Split worden samengevoegd die ik los van elkaar in het geval van Unbreakable heel matig vond en Split in dit geval te doen voor een keer.

En het moet gezegd dat de film nog niet zo heel slecht start rond de Hooded Man en Crazy as fuck Kevin met als inzet de ontvoerde meisjes. In tegenstelling tot Split komt Kevin hier beter uit de verf met als tegengewicht een sterke tegenstander als Dunn in dit geval. Na de interessante opening en gevangenname wordt het er niet minder op, blijft het boeien, en is het de vraag of er een nieuwe botsing gaat komen. Sterke punten vind de film toch wel in een paar hele goede sfeermomenten qua spanning en muziek, en vind ik McAvoy heel sterk vooral met zijn transformatie naar het beest dat erg goed in elkaar zit maar tevens zijn manier van vechten en bewegen die ook mooi gefilmd is.

Maar helaas komt er halverwege toch erg veel zand in de motor. De poging alles psychologisch en rationeel te willen verklaren is best oke en heeft wel iets. Het steekspel met de psychiater tussen de drie is ook best interessant, maar uiteindelijk duurt die hele discussie en poging tot overtuigen te lang en ontbreekt bij mij op een gegeven moment het belang ervan. Waarom al die moeite? Is dit alles? Gelukkig herpakt de film zich rond de slimme Price hoewel de werkelijke strijd natuurlijk gaat tussen Dunn en Kevin, en gelukkig worden we op ons wenken bediend met een goede opbouw en apotheose met uiteindelijke ontknoping rond het plan vanPryce om alles wereldkundig te maken.

Het kan dan ook niet anders dan dat Glass zowel sterke als mindere momenten heeft en dat is eigenlijk wel de blauwdruk van de gemiddelde Shyamalan film. Beter dan Unbreakable is de film zeker, tevens is de film beter dan Split hetzij minimaal. Eindconclusie is aardig voor een keer maar niet meer dan dat.

Je vind dit leuk of niet, niet echt mijn ding.

Vervolg op Unbreakable uit 2000 en Split uit 2016 waarbij de hoofdrolspelers worden samengebracht. Enkel Unbreakable heb ik destijds gezien. In deze worden de drie hoofdrolspelers in een psychiatrische instelling geplaatst omdat ze denken dat ze superhelden zijn. Een psychiater behandeld ze en stelt hun superkrachten in vraag… Vond het geen echte overtuigende film. Bruce Willis speelt zijn eigen cool maar heeft al heel wat van zijn pluimen verloren. Samuel L. Jackson speelt een in zichzelf gekeerde persoon en moet dus niet al te veel doen. James McAvoy speelt hier wel de pannen van het dak als schizofreen persoon met heel wat karakters en switcht hier constant tussen. Sarah Paulson als psychiater vond ik gewoonweg enerverend. De film stelt gewoon de rol van superhelden in vraag. Is het een aandoening of bestaat het echt… Verwacht dus geen vliegende superhelden in pyjama… 3*

Intelligente thriller op het vlak van de psyche gekoppeld aan het menselijk kunnen en de hersengebieden die hiermee gemoeid zijn. Uiteindelijk draait t om controle over de mens in de maatschappij. James McAvoy zet een toprot neer als iemand met meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Samuel L Jackson excelleert wederom als mastermind.

wat a-typische film die het niet helemaal deed voor mij. Je blijft wel kijken maar echt boeien doet het niet. Het einde vond ik wel redelijk goed. Goed acteerwerk van de 3 heren.

Aparte film maar geweldig acteerwerk en vooral van Mcavoy die zijn rol egt uitstekend speeld. Zeker geen topper maar heb me geen moment verveeld. Heb een 3.5 gegeven maar is wel een magere 7 hoor. Maar goed prima vermaakt al met al.