No Stranger Than Love (2015)

Film die luchtig voortkabbelt op een paar armoedige plotlijntjes. Niet bijster komisch.

Wel een paar aardige dialoogjes en tekstjes en hier en daar in situationeel opzicht prettig neigend naar het absurde. Die neiging levert een paar scènes op die de film even uit de voortkabbelende sleur trekken. Die momentjes zijn best leuk en zijn zeker geslaagd te noemen.

Dergelijke scènes zijn er echter te weinig om de film als dynamisch of grappig te betitelen. Daarvoor is het verhaal gewoon te vlakjes en zijn de leuke momentjes te schaars.

Brie heeft een sympathieke rol, maar haar personage heeft evenals de overige personages weinig beklijvende impact. De personages zijn vlak en weinig opwindend. Ze blijven eigenlijk even kleurloos als de film.

Teleurstellend.

De film wil een romantische komedie zijn, en probeert dat langs de as van de filosofische abstractie te benaderen. Clint heeft Lucy niets te bieden, en komt om dat uit te beelden in een abstract zwart gat terecht waar het hele dorp getuige van is, vanzelf, en even vanzelf is Lucy zowel niet bereid als niet in staat om zich bij hem te voegen.

Waarbij ik me dan niet kan onttrekken aan het idee dat de scriptschrijvers net iets teveel gedronken en gesnoven hadden toen ze dit concept bedachten. Leuk, maar net iets te ver van de materie verwijderd, en wie er niet bij was gaat niet meer zien hoe grappig het allemaal was in de benevelde breinen. Dan kan Brie nog zo haar best doen om schattig over te komen, het komt er niet meer mee bij elkaar, en ook haar minnaars krijgen dat niet meer gered. Overtild, te weinig reflectie. Regie en productie mogen zich dat zwaar aanrekenen.

Want het kan wel. Kijk bijvoorbeeld La Science des Rêves (2006) eens.