Graham Gouldman - Modesty Forbids (2020)

Deze gaat wel op mijn wil-ik-luisteren-lijst.

Nu nog even wachten op clipjes en soundbytes en extra info van de immer actieve muziekencyclopedie E-Clect-Eddy...

Graham Gouldman, al aktief sinds de Jaren 60, toen als songwriter van een paar klassiekers waarvan bijna niemand weet dat ze van zijn hand zijn, zo bescheiden als hij is.
Daarna als 1 van de 4 leden van 10CC, de wereldband die veel groter had kunnen worden als ze midden Jaren 70 niet gehalveerd waren, maar het is wat het is.
En nu, 2020, is Gouldman het enige lid dat nog aktief is, en nog steeds met 10CC optreed, als enige originele lid, waardoor het overkomt als een 10CC cover band.
Vorig jaar zag ik hem nog live, hij zat in Ringo Starrs all stars band, het viel op dat hij vriendelijk is maar geen enkele uitstraling heeft.
En nu dus een heel nieuw album. heel benieuwd ben ik er niet naar eerlijk gezegd.

The Bluetones - Expecting to Fly (1996)

Volgende keer wel meer moeite doen voor de hoes, Graham!

Tsja, wat treuzelend dit album toegevoegd want de single All Around the World valt tegen.

Dat doet pijn aan het hart doet want net als Russ Ballard is Graham een Engelse singer-songwriter die vanaf de 60s toch voor heel wat hits van / door anderen verantwoordelijk is, naast zijn aandeel in 10cc (met en zonder Godley & Creme). Kevin deed een paar jaar terug nog een tourtje mee (of was het Lol?) toen was Graham dus even niet de enige die 10cc levend hield.

Gezien zijn uitstekende verleden in de 60s en 70s (en wat 80s) altijd hoopvol dat er nog iets geweldigs uit zijn vingers komt. Maar dat is al jaren erg matig en nu lijkt hij ook nog niet zonder de auto-tune te kunnen. Heb dus lage verwachtingen bij dit album. Helaas, maar wil graag mijn ongelijk krijgen.

Van wat ik online gelezen heb wordt dit een muzikaal zeer diverse album waar Graham zich aan enkele stijlen waagt die hij niet eerder heeft laten horen: Swing / Blues / Gospel.

Op de site van een sub-label staat iets meer info: lojinx.com

Graham Gouldman - All Around the World - YouTube - audio

Er zijn maar weinige classic rockers (geef het een naam) die mij nog weten te verrassen met nieuwe releases. Uitzonderingen: Uriah Heep en Wishbone Ash.

Maar én Stewart én Gouldman hebben voor pop-begrippen echt sterke songs geschreven. Of Gouldman dat een hele soloplaat lang gaat lukken, moeten we dus nog maar zien (horen). Maar ik neem de proef op de som, wanneer het zover is.

52 jaar geleden is het hem anders wel gelukt, "The Graham Gouldman Thing" vind ik een meer dan behoorlijk album. Of het hem nu nog lukt is inderdaad de vraag. Net als bij bijv. de meer recente albums van the Zombies komt het allemaal wat gezapig en gladjes over.

Het is inderdaad leuk om verrast te worden door acts die tientallen jaren na hun roemperiode nog met een lekker album komen. Er zijn ook steeds meer van die krasse knarren die het proberen.

Aaron Neville - Apache (2016)
Paul Simon - Stranger to Stranger (2016)
Michael McDonald - Wide Open (2017)
Willie Nelson - Last Man Standing (2018) (al maakt Willie er ook meer die minder zijn).

Dat geldt ook voor Ace Frehley (KISS), die ondertussen ook al bijna een krasse knar is. Zijn laatste album was weer goed te pruimen. Maar vaker komt hij met een album waarop maar 1 of 2 aardige nummers staan... maar ja dat deed hij altijd al. Afgezien van het eerste KISS solo album, de enige die geweldig is.

Toch lukt met maar weinig artiesten om op late leeftijd nog met een goed album te komen. Dan blijkt dat ze toch niet zonder die andere bandleden / producers kunnen. De confrontatie / interactie met anderen meningen lijdt toch vaker tot een beter resultaat.

We gaan het zien en horen.

Bedankt voor het Gouldman linkje Eddy.

Sympathiek liedje wel. Niet groots, maar ook niet slecht.
Graham Gouldman is de enige van de originele 10CC die nog van zich laat horen.
Oftewel met de band zelf en af en toe dus solo.
Ik had goede hoop dat hij nog wat meer met Kevin Godley zou ondernemen. Er zijn wat nummers opgenomen een paar jaar terug en diezelfde Godley schoof wel eens aan voor een paar nummertjes tijdens een 10CC concert.

Tja, Gouldman heeft bewezen een kundig componist te zijn. Voor de 10CC tijd zelfs al. Hij is wel mijn minst favoriete zanger van die band.
Ik zal het desalnietemin gaan luisteren.

De 2e single is al een paar dagen uit... met Beatlesque invloeden, tja hij noemt Ringo ook in het nummer.

Graham Gouldman - Standing Next to Me - YouTube - audio

Dank E-Clect-Eddy. Klinkt leuk en nu toch wel voldoende redenen voor mij om dit album serieus te nemen. Gouldman is een artiest en liedjesschrijver van formaat, die hier misschien niet echt meer zal verrassen, maar wel staat voor een bepaalde klasse. Nee, 10CC is voorbij. Een aardige plaat mogen we echter toch nog wel verwachten.

Het nummer gaat over Ringo Starr. " sing a song about a man thats sad and lonely' is letterlijk een citaat uit het nummer Act Naturally van de lp Help! van the Beatles.

Graham Gouldman is geen onbekende in de muziekwereld. In de jaren ’60 was hij songwriter van beroep en scoorden enkelen van zijn composities erg goed, zoals “BUS STOP” (Hollies), “FOR YOUR LOVE” (Yardbirds), “NO MILK TODAY” (Herman’s Hermits) en “TALLYMAN” (Jeff Beck). Eind jaren ’60 sloot hij zich, in principe tijdelijk, aan bij het studio project Hotlegs, die een hit scoorden met “NEANDERTHAL MAN”. Uit dit project ontstond echter 10cc, één van de grootste en invloedrijkste bands van de jaren ’70. Met Kevin Godley, Lol Creme en Eric Stewart scoorde de bands hits als “WALLSTREET SHUFFLE” en “I’M NOT IN LOVE”. Na het vertrek van Godley & Creme, bleven Stewart en Gouldman doorgaan als 10cc en bleven ze succesvol. Het door Gouldman gezongen “DREADLOCK HOLIDAY” was en is nog steeds in Nederland hun grootste hit. In 1979 bracht hij een solo single uit, “SUNBURN” dat een klein hitje werd. Nadat 10cc medio jaren ’80 “on hold” ging, richtte hij samen met Andrew Gold de band Wax op, en ook daar scoorde hij hits mee, “RIGHT BETWEEN THE EYES” (1986) en het zeer aanstekelijke “BRIDGE TO YOUR HEART” in 1987. In de jaren ’90 bracht 10cc nog een paar albums uit, maar het heilige vuur van weleer was verdwenen en Eric Stewart trok zich geleidelijk aan terug uit de muziek, waardoor de naam 10cc alleen nog door Graham Gouldman, als enig overgebleven origineel lid, in leven wordt gehouden. Nieuwe muziek onder die naam is er niet meer verschenen, maar Gouldman heeft wel voldoende inspiratie om een solo album uit te brengen. De op 10 mei 1946 in Broughton, Salford, Lancashire, Engeland geboren zanger/bassist heeft al wel eerder solo albums uitgebracht, o.a. voor films. Zijn nieuwste in “MODESTY FORBIDS” en de 11 tracks en ruim 39 minuten muziek klinken leuk, relaxt, sfeervol, maar niet echt wereldschokkend. Opener “STANDING NEXT TO ME” is een ode aan Beatles drummer Ringo Starr, die genoemd wordt en die mee speelt op deze lekkere track. Daarna volgt het jazzy “THAT’S LOVE RIGHT THERE”, deze laidback track klinkt goed. “IT’S NOT YOU IT’S ME” zou bedoelt zijn voor de de moderne versie van de Yardbirds, maar Gouldman heeft het voor zichzelf gehouden, goede keuze. “WHAT TIME WON’T HEAL” had op een recent Ringo Starr album kunnen staan, het heeft een zo’n smaakvolle Beatles feel. In “WAKE UP DREAMER” is hij kritisch in de tekst en daarmee behoort dit nummer bij de beste van “MODESTY FORBIDS”. “WAITED ALL MY LIFE FOR YOU” is een song die ook een Beatles feel heeft, dit keer had Paul McCartney dit nummer kunnen schrijven. De stem van Gouldman vond ik in de 10cc tijd al de minste van de 4, maar hij heeft een eigen geluid en klinkt warm. “MODESTY FORBIDS” is geen hoogvlieger, maar een zeer vermakelijk album geworden, waarmee Gouldman nog maar weer eens bewijst goede liedjes te kunnen schrijven.

Marco van Lochem Ik hoor ook wel de overeenkomsten met Sir Paul. Net als Macca schrijft Graham vooral wat zoetige nummers waarin een hij een klein verhaaltje vertelt meestal rond het thema vriendschap. Eigenlijk is hij een singer-songwriter die zich in de Pop wereld heeft gestort (wmb).

Heb hier ook nog zijn soundtrack voor de feel-good-buddy-vriendschap animatiefilm Animalympics (1980) is ooit ook nog eens op TV uitgezonden bij de BBC. Ook de soundtrack van Sunburn ligt hier ergens.

Na de eerste lichte teleurstelling van de eerste beluistering (de verwachtingen waren al niet hoog), begint deze toch nog wat te groeien. Zoals door een instrumentaal als Russian Doll, die best lekker klinkt.

Wake Up Dreamer doet herinneren aan zijn werk op de laatste albums van 10cc.

Hij kan nog steeds prima nummers schrijven... het is dat die stem er gewoon steeds meer moeite mee heeft om ze te zingen.

Pas een aantal weken geleden heeft Kevin Godley zijn eerste solo album uitgebracht! Lol Creme doet nog steeds dingen samen met Trevor Horn. Alleen Eric Stewart is niet meer zo actief. Viva la Difference is van 2009. Da's wel weer een tijdje terug.
Dit Graham Gouldman album past wel in de rij van Ten out of ten, Bloody Tourists... Om het niveau van How dare you te halen, moet je toch eerder bij Kevin Godley zijn. Maar dan mis je weer de melodielijnen van Gouldman. Want dat kan hij toch echt wel.