Caravan - Better by Far (1977)

The Last Unicorn en Nightmare zijn zowiezo erg sterke tracks.

De echte humor en psychedelica van weleer zien we op deze plaat niet echt meer terug,
Het is redelijk droge en poppige symfo, wat je hier krijgt.
Wel uitstekend genietbaar.

Grappig om te weten dat de Fiona Hibbert, die een harpje meespeelt, dit ook deed bij Camel op hun plaat Raindances (ook uit 1977).

De progtijd was voorbij, en punk, funk en disco kondigden zich aan. En zoals zovele bands uit die tijd moest ook Caravan –naar ik aanneem onder druk van platenmaatschappij en/of tegenvallende verkoopresultaten– de muzikale koers enigszins verleggen richting kortere en meer poppy nummers. Tot zover het slechte nieuws, want het goede nieuws is dat deze band die omschakeling redelijk succesvol gemaakt heeft, misschien niet in commercieel opzicht maar wel kwalitatief. Nee, het niveau van de eerste vijf platen wordt niet gehaald, en wie hier de "oude" Caravan verwacht zal bedrogen uitkomen, maar de groep brengt hier smaakvolle, vriendelijke, melodieuze en interessante popmuziek met een sausje van folky prog, een beetje in de richting van Camel maar dan iets eigenzinniger.
 

Ik kan met de beste wil van de wereld Caravan met deze plaat niet laag waarderen (is dat een goede zin).

Iedereen is flink op dreef. Geoffrey heeft eindelijk zijn volledige eigen nummer om op los te gaan (Last Unicorn), Schelhaas gaat her en der flink te keer met gillende synthlicks.Pye speelt lekker rockend en heeft ook wat mooie gitaarsolo's. Zijn stem klinkt ook lekker warm.

Tony Visconti (Bowie, Gentle Giant) zet een goede sound neer en mag als beloning blokfluit spelen.
Kant 2 is trouwens een erg sterke kant met een knaller van een eindstuk (Nightmare).

Ik denk zelfs dat Nightmare het mooiste nummer is van Caravan. Van mij mag de song 10 minuten duren.

Ik heb het idee dat je nogal random door de discografie huppelt.
Wat vind je van het eerste Caravan album?

Ik heb je een pm gestuurd.

Ik was vanaf 1970 grote fan van Caravan. En ik heb ook de periode meegemaakt die BoyOnHeavenHill hierboven beschrijft, waar mijn geliefde symfonische rock ineens verkettert werd door generaties die bezig waren met punk, new wave, dan wel disco.

Weg, de experimenten en weg, de lange epische stukken. De bands gingen, meestal noodgewongen (want brood op de plank, hypotheek en zo) meer poppy muziek maken. Korter, en vooral toegankelijker. Sommige bands ging dit redelijk tot goed af, en een enkele (bv Genesis) evolueerde ineens in een hitmachine.

De meeste bands ging dit zichtbaar minder goed af, waaronder mijn geliefde Caravan. Met Cunning Stunts en Blind Dogs at St. Dunstan's kon ik destijds nog wel (deels) mee overweg, maar bij Better by Far haakte ik toen af.

Maar ja, de tijd gaat voorbij en heel veel jaren later ga je sommige dingen in een ander perspectief zien. En nu - na herbeluistering - sluit ik mij van harte aan bij de mening van Mssr Renard: het evenaart natuurlijk niet de albums van de 'vroege' Caravan, maar is toch nog altijd een fijn album, waarop prima gemusiceerd wordt. En hoewel ik Nightmare niet het allerbeste nummer van de band vind, behoort het samen met The Last Unicorn zeker tot de hoogtepunten.

Wat ik uit 'Caravan on Track' heb, en wat me nu ook steeds meer opvalt, is dat deze (voor Arista) en de volgende (voor Kingdom) wat low-end (bas) missen en daardoor wat body. Niet iedereen is Richard Sinclair (die altijd duidelijk te horen was), maar ook Dek Messecar Mike Wedgwood en John G. Perry waren erg goede bassisten, dus dat is het niet.

Het is wel vreemd dat een erg bekende en grote producer als Tony Visconti de eindmix van deze plaat zo heeft laten klinken. Ik kan mijn vinger er niet op leggen, ik ben ook geen studio-assistent of producer, maar het klinkt inderdaad alsof Dek nét even wat te weinig in de mix ligt. Daardoor lijkt deze plaat wat tam, terwijl dat het juist niet is. Hoe had Better By Far geklonken met David Hitchcock? Die wist altijd een goede sound neer te zetten. Absurd als je bedenkt dat Visconti veel bekender is dan Hitchcock, maar schijnbaar niet een echt goede Caravan-plaat kon produceren.

Jammer, want deze plaat wordt ten onrechte weggezet als een mindere Caravan-plaat, maar is het zeker niet.

Om mogelijk een verklaring te vinden moet je terug in die tijd, bands in dit genre hadden het opeens moeilijk, want hadden opeens de tijdsgeest tegen, en was het zoeken naar een sound (en een producer) om enigszins relevant te blijven.

In een uitgebreide biografie te vinden op Spotify staat daar iets over beschreven.



Pas veel later heeft de band zich weten te herpakken.

Arista was sowieso niet zo een goed idee, want die had amper interesse in Caravan. Daarbij hadden ze (tijdelijk, naar ik meen) manager Terry King niet meer. Ook was het komen en gaan van bandleden (niet iedereen was zo trouw en geduldig) ook niet bevordelijk voor het songwriten, touren en inspelen van een plaat.

Maar waarom Tony Visconti niet zo een goed product kan neerzetten als David Hitchcock is daarmee allemaal nog niet verklaard.

Geldbuidels, grote namen inkopen, en dan klikt het niet, het paste niet meer in de tijdsgeest, zelf toen meegemaakt.

Ik heb even mijn Caravan-boek niet bij me (terwijl ik 'm wel mee wilde nemen, maar vergeten), maar het hoofdstuk Better By Far is een aantal bladzijden lang, dus dat is wel wat meer inhoud en detail dan wat Spotify ervan maakt.

Ik zal nog eens teruglezen waarom het niet klikte tussen Caravan en Visconti. Terwijl Visconti fantastische platen had gemaakt ook met Gentle Giant.

Maar nu klinkt het net alsof deze plaat niet goed klinkt, en dat is niet waar ik heen wilde. Het ging mij er om dat deze plaat wat mist in de low-ends (The Album mist dat ook, en die is door Terry King geproduceerd samen met Caravan). Ik denk eerlijk gezegd dat het een haast-klus was, en dat er niet genoeg aandacht is besteed aan de eindmix.

Spotify stelt zelf nooit biografieën op, deze is van Bruce Eder (Rovi)
Ik wil alleen maar zeggen de tijdgeest maakt veel uit, muzikaal technisch soms onverklaarbaar.

Wat vind jij van deze plaat? Ik dacht dat ik hem op mijn telefoon had gezet, maar ik vergiste me, dus ik kan hem vandaag op werk niet draaien. Thuis gewoon lp. Vanavond maar draaien.

Overigens heb ik de single Better By Far/Silver Strings ook. Geen b-kantje dus die niet op de lp staat.

Ik vraag me af of er bands zijn die klinken als Caravan. Ben al mijn hele leven er naar op zoek. De enige twee die een beetje in de buurt komen zijn Camel en Barclay James Harvest. Zo'n nummer als Nightmare is bijvoorbeeld van zo een ongekende schoonheid en klasse. Ik heb nog nooit een band gehoord met zo'n sound, en dan doel ik met name op de prachtige violoncello-solo in het midden van Geoff Richardson.

Hatfield and The North?

Jurado, ik denk dat alles wat je gaat opnoemen ik al ken. Hatfield daarvan heb ik beide platen op 5* staan, volgens mij. Maar toch niet wat ik bedoelde met die typische Caravan-sound.

I know, het is de eerste band die bij mij opkomt als ik denk aan de "Caravan sound".

Caravan blijft voor mij in ieder geval de Canterbury band waar ik het meest mee heb, fantastische band.

jurado, de jazzy aanpak van Hatfield, National Health, Soft Machine en Nucleus etc. etc. ligt mij heel erg. Dat is één kant van het Canterbury-spectrum

Dan heb je nog de wat gekke artiesten vroege Gong, vroege Soft Machine, Kevin Ayers, Robert Wyatt, etc. Daar heb ik eigenlijk niet zo heel veel mee.

En dan heb je nog de de symfonische pop-kant van de Canterbury-scene. Daar reken ik gemakshalve late seventies Camel en Oldfield ook even toe. Die sound, die bedoel ik. Een andere band die me te binnen schiet is Pilot, maar dat vond ik toch niet helemaal wat ik bedoelde.

Misschien Manfred Mann's Earthband? Die combineerde ook pop met progrock, maar is toch wat steviger, meer hardrock soms.