The Lorax (2012)

De lamlendige liedjes vormen het ultieme dieptepunt in een film die naast zijn vlakke visuals het vooral ontbreekt in de humor. Een subtiele boodschap bevat het allerminst en de middelen die worden ingezet gaan van kwaad tot erger.

The Lorax valt in eerste op door haar felle, mooie kleuren en ook de animatie is niet verkeerd. Dat dit nog niet automatisch betekend, dat we te maken hebben met een leuke animatiefilm, blijkt hier echt ook.

Hoewel het verhaaltje op zich nog wel onderhoudend is, zijn de personages maar matig uitgewerkt en ontbreekt het vooral aan leuke humor. De humor is vaak nogal mat en kinderlijk en verder blijft het allemaal veel te braaf. Verder zitten er opvallend veel liedjes in, liedjes die niet altijd even goed of leuk zijn. Danny DeVito heeft overigens wel de perfecte stem voor the Lorax en de kleurrijke fantasievolle wereld zorgde er ook voor, dat er op dat gebied in ieder geval nog genoeg te zien viel.

Ook de aftiteling zag er erg mooi uit. Het is misschien een detail, maar aan dat soort zaken kun je vaak wel zien of er met liefde aan iets gewerkt is. Dat lijkt hier zeker het geval te zijn. Met een iets meer volwassen aanpak, was hier een stuk meer uit te halen. Nu bleef het nogal kinderlijk en werd het nooit echt heel leuk. Ook de natuurmoraal wordt er trouwens wel op een zeer overdreven manier doorheen gedrukt. Voor de kinderen is het overigens zeker een leuke film, want mijn kleinste vond het helemaal geweldig. Papa vond het allemaal ietsje minder.

2,0*

helemaal mee eens. als je niet van dr. seuss houd laat je deze toch gewoon aan de kant liggen.

Ben dol op de verhalen van Dr. Seuss. The Cat in the Hat? Klassieker. The Grinch? Geniaal. Maar The Lorax vond ik ook als boek niet zo. 1,5*

Beetje simpel en oppervlakkig maar wel de moeite waard.

Wat moeten we hier nu van zeggen? Het zag er fris en kleurrijk uit, het verhaal was best te doen en er zaten best wel wat leuke kleine grapjes in. Toch voelde het geheel een beetje mager (vooral de rol van de Lorax) aan en haalde de vele liedjes de vaart er een beetje uit. Als je niet van dergelijk gezang tussendoor houdt, dan is de kans groot dat je deze film niks vindt. Ik vond de meeste liedjes echt op het randje van vervelend.

Leuk om een keer gezien te hebben, maar ik denk niet dat ik deze nog snel een keer uit de kast zal halen. Mager 6je.

Een verhaaltje over een jongetje die nu de adhd diagnose zou krijgen,wat ook niet verwonderlijk is met al die suikersnoepjes die hij eet en waar hij de lorax en zijn bosvriendjes mee wil paaien,

De liedjes zijn vervelend,maar passen wel bij een jonge aanstormende held in /uit een plastic stad die op suiker leeft en aan de surround is goed gewerkt. Uit alle 6 de boxen komt prima geluid met tot in elkaar staande verhoudingen


Wat spetie zegt, je kan wel zien dat er zorgvuldig aan de film gewerkt is.

Voor iets uit 1971 is het best futuristisch, een eenwielige motorfietsje dat probleemloos trap op en af gaat,door prikkeldraad rijdt,geen lekke banden krijgt, lucht die verkocht wordt ( de lucht boven de gebouwen in New York is nu óók gewoon geld waard) , het gegeven dat alles uit flesjes potjes en machines komt , en vissen die op land lopen,de perfecte evolutie voor de 2e maal-


Wat betreft de bomen, ik dacht eerst dat ik naar suikerspinnen op stokjes (alweer de suiker dus) zat te kijken,en de gebouwen in de stad hebben ietwat gebogen lijnen, en dat geeft het een soort Alice in Wonderland gevoel.

Zelfs met vervelende liedjes, en platte karakters en een mega moraal toch helemaal niet slecht.

Ik ben totaal niet vertrouwd met Dr. Seuss. Nooit een boek van gelezen, enkel z'n verfilming van de Grinch ken ik echt. En dat was niet meteen een geweldig visitekaartje. The Lorax draait dan toch beter uit. Het resultaat mag er wel zijn. Ik was zelfs eerst tevreden over het verhaal. Iets wat bij Pixar de laatste tijd niet echt werkt. Ik had geen idee dat dit een boek van Dr. Seuss was. De man heeft een leuke fantasie moet ik zeggen. En toch is het vrij simpel met een vrij ecologisch thema. Het bos is sterk gedaan, de futuristische wereld is ook boeiend en onze held met z'n liefde valt best wel mee. De randfiguren zijn wat minder en ook de liedjes hadden niet gemoeten. De dieren maakten wel veel goed. Zeker geen slechte film geworden. Misschien toch maar eens de andere Dr. Seuss films opzoeken.

Gewoon een goede animatie film. Dat pro-natuur hoeft voor mij niet zo, maar voor de kids is dat wel OK.

Een beetje een Groen Linksige animatie maar toch wel vermakelijk.

De bomen zagen er vreemd uit met de gekleurde pluche bollen maar moeten uiteraard het gevoel vergroten dat je ze wilt knuffelen en dus behouden. Moraal van het verhaal is mooi verpakt.

Prima in elkaar gezette animatiefilm met een leuk bedacht verhaal.

Doorsnee.

Maar op zich wel interessant om te zien hoe deze een opstapje zou vormen naar The Grinch (die van 2018, zelfde studio). Het ligt een beetje tussen die twee werelden in. Enerzijds nog iets te strak vasthoudend aan de Amerikaanse CG normen, anderzijds toch al even proeven van het Seuss universum.

Visueel was Illumination er duidelijk nog niet klaar voor. Hier en daar wel een paar leuke visuele ideetjes, maar niks echt geweldig. De stilering was gelukkig wel al op niveau. Het Seuss wereldje wordt toch best aardig vormgegeven.

Minder zijn de magere stemmencast en de vreselijke nummertjes. Ook het verhaal voelt net iets té braafjes aan, maar weet op zich nog wel te vermaken. Het helpt allicht dat ik niet bekend ben met de originele verhalen, zo voelt het toch ook net wat verser aan.

Echt geweldig was het nog niet, maar net zoals in de film is het zaadje gepland in deze film. Grappig om te weten dat het 6 jaar later alsnog zou goedkomen.

2.5*

Thneedville is een idyllisch stadje met kunstmatige bomen en frisse lucht op bestelling. Wanneer de twaalfjarige Ted [Zac Efron] ontdekt dat Audrey [Taylor Swift] voor haar verjaardag het liefst een echte boom zou willen, probeert hij haar hart te winnen door zo’n boom te zoeken. De enige die hem kan helpen is The Once-ler [Ed Helms], maar die maakt duidelijk dat het vinden – en vooral het laten groeien – van een boom nog niet zo makkelijk is. De titel verwijst naar de beschermer van het bos (met de stem van Danny DeVito) die “spreekt namens de bomen”. Verfilming van het gelijknamige boek van Dr. Seuss, met een aangename stemmencast en een ecologische boodschap die zowel ouders als kinderen zal aanspreken. De humor ligt er zo nu en dan wat te dik op, maar de liedjes (met muziek van John Powell en tekst van Cinco Paul) zijn een fijne bonus.