What do you think?
Rate this book
Was man von hier aus sehen kann
Selma, eine alte Westerwälderin, kann den Tod voraussehen. Immer, wenn ihr im Traum ein Okapi erscheint, stirbt am nächsten Tag jemand im Dorf. Unklar ist allerdings, wen es treffen wird. Davon, was die Bewohner in den folgenden Stunden fürchten, was sie blindlings wagen, gestehen oder verschwinden lassen, erzählt Mariana Leky in ihrem Roman.
›Was man von hier aus sehen kann‹ ist das Porträt eines Dorfes, in dem alles auf wundersame Weise zusammenhängt. Aber es ist vor allem ein Buch über die Liebe unter schwierigen Vorzeichen, Liebe, die scheinbar immer die ungünstigsten Bedingungen wählt. Für Luise zum Beispiel, Selmas Enkelin, gilt es viele tausend Kilometer zu überbrücken. Denn der Mann, den sie liebt, ist zum Buddhismus konvertiert und lebt in einem Kloster in Japan …
›Was man von hier aus sehen kann‹ ist das Porträt eines Dorfes, in dem alles auf wundersame Weise zusammenhängt. Aber es ist vor allem ein Buch über die Liebe unter schwierigen Vorzeichen, Liebe, die scheinbar immer die ungünstigsten Bedingungen wählt. Für Luise zum Beispiel, Selmas Enkelin, gilt es viele tausend Kilometer zu überbrücken. Denn der Mann, den sie liebt, ist zum Buddhismus konvertiert und lebt in einem Kloster in Japan …
319 pages, Hardcover
First published July 18, 2017
About the author
Mariana Leky
12 books464 followersMariana Leky studierte nach einer Buchhandelslehre Kulturjournalismus an der Universität Hildesheim. 2004 erschien ihr erster Roman Erste Hilfe. 2017 erschien ihr Roman Was man von hier aus sehen kann, der wochenlang auf der Spiegel-Bestsellerliste stand und in über vierzehn Sprachen übersetzt wird.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 2,322 reviews
May 27, 2018
Mit den Büchern auf deutschen Bestseller-Listen kann ich meistens recht wenig anfangen. Nachdem mir Was man von hier aus sehen kann allerdings mehrmals persönlich empfohlen wurde und ich sonst auch nur Positives gehört hatte, dachte ich, ich probiere es mal aus. Und was soll ich sagen – es traf genau ins Schwarze.
Was man von hier aus sehen kann ist ein ruhiges Buch, das allerdings gerade in seiner unaufgeregten Erzählweise unglaublich viel Kraft entwickelt. Es ist sowohl thematisch als auch inhaltlich nur schwer zu beschreiben; es ist definitiv eins dieser Bücher, auf das man sich einlassen und von dem man sich einnehmen lassen muss. Letztendlich finde ich die Tagline „Von der unbedingten Anwesenheitspflicht im eigenen Leben“ aber durchaus ganz passend. Mehr will ich eigentlich gar nicht verraten.
Besonders gut haben mir die vielen melancholisch-schönen Momente gefallen, bei denen mir irgendwie gleichzeitig leicht und schwer ums Herz wurde, und die nie kitschig waren, sondern immer den richtigen Ton getroffen haben. Außerdem hat die Geschichte eine einzigartige, surreale Qualität, zu der vor allem die schrulligen Charaktere und der Schreibstil beitragen. Ich hab es als Hörbuch gehört, mir dann aber eine (gebrauchte) Ausgabe des Buches gekauft, weil ich unbedingt Passagen im Buch nochmal lesen und unterstreichen will. An sich kann ich das Hörbuch aber nur wärmstens empfehlen. Sandra Hüller spricht sehr unaufgeregt, aber eindringlich und fast schon intim. Ihre Sprechweise hat meiner Meinung nach perfekt zur Stimmung des Buches gepasst.
Alles in allem eine riesige Empfehlung von mir und Beweis dafür, dass ich öfter mal wieder zu deutschsprachiger Literatur greifen sollte!
Was man von hier aus sehen kann ist ein ruhiges Buch, das allerdings gerade in seiner unaufgeregten Erzählweise unglaublich viel Kraft entwickelt. Es ist sowohl thematisch als auch inhaltlich nur schwer zu beschreiben; es ist definitiv eins dieser Bücher, auf das man sich einlassen und von dem man sich einnehmen lassen muss. Letztendlich finde ich die Tagline „Von der unbedingten Anwesenheitspflicht im eigenen Leben“ aber durchaus ganz passend. Mehr will ich eigentlich gar nicht verraten.
Besonders gut haben mir die vielen melancholisch-schönen Momente gefallen, bei denen mir irgendwie gleichzeitig leicht und schwer ums Herz wurde, und die nie kitschig waren, sondern immer den richtigen Ton getroffen haben. Außerdem hat die Geschichte eine einzigartige, surreale Qualität, zu der vor allem die schrulligen Charaktere und der Schreibstil beitragen. Ich hab es als Hörbuch gehört, mir dann aber eine (gebrauchte) Ausgabe des Buches gekauft, weil ich unbedingt Passagen im Buch nochmal lesen und unterstreichen will. An sich kann ich das Hörbuch aber nur wärmstens empfehlen. Sandra Hüller spricht sehr unaufgeregt, aber eindringlich und fast schon intim. Ihre Sprechweise hat meiner Meinung nach perfekt zur Stimmung des Buches gepasst.
Alles in allem eine riesige Empfehlung von mir und Beweis dafür, dass ich öfter mal wieder zu deutschsprachiger Literatur greifen sollte!
June 22, 2021
If books wore shoes, What You Can See from Here would wear slippers. It plods along so softly that you barely notice its forward movement. Then it kicks you gently in the shin to say, pay attention, I’m here and something just happened.
Originally published in German in 2017, it is primarily the story of young Luisa and her grandmother, Selma, living life in small town Germany. Whenever Selma dreams of an okapi, someone always seems to die. (Get your fingers ready to google… an okapi is a real animal that looks like a cross between a zebra and a giraffe.) The book never truly enters magical realism territory but rather hovers close to superstition, making it feel like a 20th century European fable.
It’s an odd book full of quirky characters and head-scratching plot lines. The theme of Buddhism is largely explored, along with ruminations on ill-fated love and grief. It’s a story I liked but wish I had loved. Perhaps a little was lost in translation.
3.5 stars
I wish to thank the author and Farrar, Straus and Giroux for providing me with an advance copy to review via NetGalley. What You Can See from Here is now available.
Blog: https://www.confettibookshelf.com/
IG: @confettibookshelf
Originally published in German in 2017, it is primarily the story of young Luisa and her grandmother, Selma, living life in small town Germany. Whenever Selma dreams of an okapi, someone always seems to die. (Get your fingers ready to google… an okapi is a real animal that looks like a cross between a zebra and a giraffe.) The book never truly enters magical realism territory but rather hovers close to superstition, making it feel like a 20th century European fable.
It’s an odd book full of quirky characters and head-scratching plot lines. The theme of Buddhism is largely explored, along with ruminations on ill-fated love and grief. It’s a story I liked but wish I had loved. Perhaps a little was lost in translation.
3.5 stars
I wish to thank the author and Farrar, Straus and Giroux for providing me with an advance copy to review via NetGalley. What You Can See from Here is now available.
Blog: https://www.confettibookshelf.com/
IG: @confettibookshelf
July 3, 2021
This is a beautiful coming of age story, a magical and offbeat German translated novel from Mariana Leky set in a small village in the Westerwald in West Germany that illustrates the joy of small place living, the supportive aspects, the superstitions but also the constraints. It is 1983, 10 year old Luise has a close bond with her grandmother, Selma, closer to her than her parents. Selma dreams of the okapi, which carries ominous overtones as every time she had dreamt of it previously, it has resulted in a death. This has the village panicking, trying to address long standing issues, amidst the rising tensions, edginess, fears and will writing. There is a death, although it comes later than expected and the circumstances surrounding it are surprising.
This is a tragic death that will irrevocably affect Luise and the community through the years. We follow Luise at 24 years old, through significant periods of life. This is a bittersweet, character driven read that insightfully depicts a community, its wide and varied complex people, looking at what life can entail, the challenges, loss, grief, the different types of love, heartbreak, absence, identity, belonging and finding one's place in the world. The pace shifts throughout the storytelling, highlights for me include the interconnectedness of people as if they are family and the character development that takes place. This is a wonderfully thoughtful and entertaining read, wise, of hope, of the need to live life, an emotional rollercoaster and a joy. Many thanks to the publisher for an ARC.
This is a tragic death that will irrevocably affect Luise and the community through the years. We follow Luise at 24 years old, through significant periods of life. This is a bittersweet, character driven read that insightfully depicts a community, its wide and varied complex people, looking at what life can entail, the challenges, loss, grief, the different types of love, heartbreak, absence, identity, belonging and finding one's place in the world. The pace shifts throughout the storytelling, highlights for me include the interconnectedness of people as if they are family and the character development that takes place. This is a wonderfully thoughtful and entertaining read, wise, of hope, of the need to live life, an emotional rollercoaster and a joy. Many thanks to the publisher for an ARC.
April 25, 2021
Muszę pozbierać myśli, ale aż mi przykro, że się zawiodłam.
September 5, 2021
What you can see from here by Mariana Leky is a 2021 Farrar, Straus and Giroux publication.
A quaint, touching story-
Luise, due to the rather unusual situation with her parents, is mostly raised by her grandmother, Selma. Selma has the rather strange strait of dreaming about Okapi, an animal that closely resembles a Zebra. When Selma has one of these dreams, it unfortunately signals pending death -within a 24 hour time span.
When Luise was ten years old, Selma has one of her dreams, which puts the entire community on edge. Just when everyone breathes a sigh of relief, the unimaginable happens.
In the days and years to come, as Luise grows older, she must grapple with the big questions of life- grief, love- both familial and romantic- as she observes, and listens to those surrounding her, finding contentment in her surroundings, while pondering adventures outside of her comfort zone.
This is certainly an offbeat little story. As I understand it, this book was very popular abroad and has been translated from its original German language. The story doesn’t flow in the way I am accustomed, leaping over large gaps in time. It is a little jarring, truth be told, but these wacky characters are so charming, I couldn’t help but fall under their spell.
The book has some strong Buddhist themes, and though I’m not invested in those teachings, the story doesn’t hinge on that. It is ultimately a story of life- and the attitude in which one approaches it. Pain and loss are unavoidable and is something that can’t be handled any one particular way- but must be accepted as a part of life. There are some genuinely funny segments in the book and the story was wonderfully tender and heartwarming, overall.
This is another offbeat book I’ve stumbled across this month that might not hit everyone the same way, but I thought it was a delightful story and truly enjoyed it.
A quaint, touching story-
Luise, due to the rather unusual situation with her parents, is mostly raised by her grandmother, Selma. Selma has the rather strange strait of dreaming about Okapi, an animal that closely resembles a Zebra. When Selma has one of these dreams, it unfortunately signals pending death -within a 24 hour time span.
When Luise was ten years old, Selma has one of her dreams, which puts the entire community on edge. Just when everyone breathes a sigh of relief, the unimaginable happens.
In the days and years to come, as Luise grows older, she must grapple with the big questions of life- grief, love- both familial and romantic- as she observes, and listens to those surrounding her, finding contentment in her surroundings, while pondering adventures outside of her comfort zone.
This is certainly an offbeat little story. As I understand it, this book was very popular abroad and has been translated from its original German language. The story doesn’t flow in the way I am accustomed, leaping over large gaps in time. It is a little jarring, truth be told, but these wacky characters are so charming, I couldn’t help but fall under their spell.
The book has some strong Buddhist themes, and though I’m not invested in those teachings, the story doesn’t hinge on that. It is ultimately a story of life- and the attitude in which one approaches it. Pain and loss are unavoidable and is something that can’t be handled any one particular way- but must be accepted as a part of life. There are some genuinely funny segments in the book and the story was wonderfully tender and heartwarming, overall.
This is another offbeat book I’ve stumbled across this month that might not hit everyone the same way, but I thought it was a delightful story and truly enjoyed it.
May 26, 2021
Translated into English as What You Can See From Here
In my ongoing search for suitable German reading material I somehow stumbled on the one book that everyone agrees is totally brilliant and impossible to summarize. Book store owner/author Petra Hartlieb puts it most eloquently: "if we tried to [summarize the story], no one would want to buy it. ". Sure enough, as soon as I laid eyes on the back cover advertising: the "portrait of a village, where everything is connected in the most wondrous of ways" had me running for the hills.
This is what complex, and dreadfully boring compulsory reads are made of. The type of literature that all but demands a veritable treatise on brilliant characterization and marvelous usage of figures of speech. I always suspected, that had my high school major been literature related, I would've totally failed these assignments. As it is, I managed to coast by with a B, while most of the class reveled in As and A+es.
Selma, a 60-year-old widow from the Westerwald, predicts death whenever she dreams about an okapi. The villagers, not normally prone to superstition, nevertheless fall into righteous panic and start writing their wills.
So there I am, waiting to see the list of apparently minor things that will lead to the unsuspecting character's death, but the story just won't cooperate. It tells us a lot about Selma's family, her granddaughter's best friend, Selma's secret admirer that is known to everyone but her, even Selma's dog gets a three-page backstory... At one point I even started to wonder whether the author wasn't quite sure whom to off after all.
Then BAM! It hit me right in the feels.
... and for the rest of the story, I found myself glued to the book both anticipating and dreading the next death. There were a few more heart-wrenching sequences in store, that ended up being completely unimportant... for me, at least. I'm sure the characters will beg to differ. However the gist of the story is about love, and how it can sneak up on the most unsuspecting people in the most unlikely manner, and then refuse to let its 'victims' go, in spite of their best efforts.
Score: 3.5/5 stars
I started out sincerely intrigued by the death forecast and its apparent inevitability, but getting diverted every step of the way quickly became exhausting. Especially when the author insisted on going through 10+ life stories before "getting to the point". Still, if you truly must do it, you best come up with some serious compensation. Something that the first third of this book sorely lacked.
That said, the last 2/3rds of the book painted a truly magnificent love story, that left me all sorts of fuzzy, and sad, and wise by the end of it. So I'll give it a rounded up 4-star rating. For now.
In my ongoing search for suitable German reading material I somehow stumbled on the one book that everyone agrees is totally brilliant and impossible to summarize. Book store owner/author Petra Hartlieb puts it most eloquently: "if we tried to [summarize the story], no one would want to buy it. ". Sure enough, as soon as I laid eyes on the back cover advertising: the "portrait of a village, where everything is connected in the most wondrous of ways" had me running for the hills.
This is what complex, and dreadfully boring compulsory reads are made of. The type of literature that all but demands a veritable treatise on brilliant characterization and marvelous usage of figures of speech. I always suspected, that had my high school major been literature related, I would've totally failed these assignments. As it is, I managed to coast by with a B, while most of the class reveled in As and A+es.
Selma, a 60-year-old widow from the Westerwald, predicts death whenever she dreams about an okapi. The villagers, not normally prone to superstition, nevertheless fall into righteous panic and start writing their wills.
So there I am, waiting to see the list of apparently minor things that will lead to the unsuspecting character's death, but the story just won't cooperate. It tells us a lot about Selma's family, her granddaughter's best friend, Selma's secret admirer that is known to everyone but her, even Selma's dog gets a three-page backstory... At one point I even started to wonder whether the author wasn't quite sure whom to off after all.
Then BAM! It hit me right in the feels.
... and for the rest of the story, I found myself glued to the book both anticipating and dreading the next death. There were a few more heart-wrenching sequences in store, that ended up being completely unimportant... for me, at least. I'm sure the characters will beg to differ. However the gist of the story is about love, and how it can sneak up on the most unsuspecting people in the most unlikely manner, and then refuse to let its 'victims' go, in spite of their best efforts.
Score: 3.5/5 stars
I started out sincerely intrigued by the death forecast and its apparent inevitability, but getting diverted every step of the way quickly became exhausting. Especially when the author insisted on going through 10+ life stories before "getting to the point". Still, if you truly must do it, you best come up with some serious compensation. Something that the first third of this book sorely lacked.
That said, the last 2/3rds of the book painted a truly magnificent love story, that left me all sorts of fuzzy, and sad, and wise by the end of it. So I'll give it a rounded up 4-star rating. For now.
September 16, 2020
Ein Märchenbuch über die guten Menschen aus dem Westerwald, welches die Deutschen in Scharen in die Buchhandlungen trieb und das Buch zum Erfolg brachte. Selbst das Feuilleton ist begeistert. Aber warum funktionierte es mal wieder nicht bei mir?
Die skurrile Entwicklungsgeschichte eines Mädchen aus einem kleinen Dorf, welches zu drei verschiedenen Zeitpunkten (Kind/Auszubildende/junge Erwachsene) beleuchtet wird, ist voller Wärme erzählt. Die flüssige Sprache hüllt den Leser ein, das gutherzige Miteinander der Dorfbewohner verschafft einem inneren Frieden und die Dialoge reizen dazu, Sätze und Metaphern für den nächsten Poesiealbumseintrag zu konservieren. Vielleicht wollte die Autorin genau dies bezwecken und womöglich liebt die Leserschaft deswegen das Buch. Für mich ist diese Art von Coming-of-Age nicht nur am Rande des Kitschs, sondern oft auch darüber hinaus. Ich finde da kaum etwas Natürliches oder Authentisches. Die Sinnbilder sind mir zu plakativ (z.B. der Einzige im Dorf mit Weitblick ist „der Optiker“, der auch nur so genannt wird) und die Doppeldeutigkeiten von verwendeten Begriffen irgendwann nervig (z.B.„eine schlechte Verbindung“ ist das schwierige Vater-Tochter-Verhältnis einerseits und die gestörte Telefonverbindung (Vater in) Russland-(Tochter im) Westerwald.)
Diese bewusst gewitzte Sprache mit dem schelmischen Augenzwickern in vielen Dialogen und den unnötigen, humoristischen Brechungen in Szenen, die gerade dabei waren, eine Form von Wahrhaftigkeit zu vermitteln, sind nichts für mich. Andererseits kann ich aber auch verstehen, dass Menschen, die genau so etwas suchen, mit dem Buch hoch zufrieden sind. Ich kann mich eher für realistische Darstellungen eines Dorfes und deren Bewohner begeistern, wie z.B. in Unterleuten.
Die skurrile Entwicklungsgeschichte eines Mädchen aus einem kleinen Dorf, welches zu drei verschiedenen Zeitpunkten (Kind/Auszubildende/junge Erwachsene) beleuchtet wird, ist voller Wärme erzählt. Die flüssige Sprache hüllt den Leser ein, das gutherzige Miteinander der Dorfbewohner verschafft einem inneren Frieden und die Dialoge reizen dazu, Sätze und Metaphern für den nächsten Poesiealbumseintrag zu konservieren. Vielleicht wollte die Autorin genau dies bezwecken und womöglich liebt die Leserschaft deswegen das Buch. Für mich ist diese Art von Coming-of-Age nicht nur am Rande des Kitschs, sondern oft auch darüber hinaus. Ich finde da kaum etwas Natürliches oder Authentisches. Die Sinnbilder sind mir zu plakativ (z.B. der Einzige im Dorf mit Weitblick ist „der Optiker“, der auch nur so genannt wird) und die Doppeldeutigkeiten von verwendeten Begriffen irgendwann nervig (z.B.„eine schlechte Verbindung“ ist das schwierige Vater-Tochter-Verhältnis einerseits und die gestörte Telefonverbindung (Vater in) Russland-(Tochter im) Westerwald.)
Diese bewusst gewitzte Sprache mit dem schelmischen Augenzwickern in vielen Dialogen und den unnötigen, humoristischen Brechungen in Szenen, die gerade dabei waren, eine Form von Wahrhaftigkeit zu vermitteln, sind nichts für mich. Andererseits kann ich aber auch verstehen, dass Menschen, die genau so etwas suchen, mit dem Buch hoch zufrieden sind. Ich kann mich eher für realistische Darstellungen eines Dorfes und deren Bewohner begeistern, wie z.B. in Unterleuten.
April 13, 2022
Σίγουρα θα έχετε γνωρίσει βραχνοσπούδη. Είναι αυτός ο μικρός αόρατος καλικάντζαρος που μας γραπώνει απ το σβέρκο, κολλάει πάνω μας και μας ψιθυρίζει τριβελίζοντας το μυαλό μας με αλήθειες και φόβους. Άλλοι έχουν φωνές μέσ�� στο κεφάλι τους, μπορείς να τις δεις αν κοιτάξεις καλά μέσα από το αυτί, φωνές που σε συγκρατούν, σε κατηγορούν, σε ξεσηκώνουν, σε βαραίνουν με το "ποτέ" και το "πάντα". Υπάρχουν οι ερωτήσεις, που έρχ��νται με απλωμένα χέρια και ζητούν απάντηση. Υπάρχουν και οι αλήθειες, που κρατούν αυτόν τον κόσμο σε μια ισορροπία όσο μένουν κρυφές, θέλουν όμως να φανερωθούν και η ανάγκη γίνεται επιτακτική όταν εμφανίζεται ο φόβος του θανάτου.
Η Ζέλμα ονειρεύτηκε πάλι ένα οκάπι (ναι, άστα, ένα σπάνιο ζώο) και όλοι στο χωριό ξέρουν ότι κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, κάποιος πεθαίνει. Ξαφνιάζονται, λες και ο θάνατος δεν ήταν πάντα δίπλα τους, δεν τον περίμεναν και τώρα πρέπει να αφήσουν τις αλήθειες τους να βγουν. Γράφουν γράμματα και τα ταχυδρομούν -όσοι έχουν φωνές στο κεφάλι τους αφήνουν τα γράμματα μισά, όταν ο θάνατος τους προσπεράσει ζητάνε τα γράμματά τους πίσω. Και γίνονται όλα όπως πριν, μόνο που τώρα πρέπει να ζήσουν με την απώλεια.
Όταν έχεις δει κάτι φωτεινό, κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου θα εμφανίζεται στο εσωτερικό των βλεφάρων σου. Θα έχει αντιστραφεί η φωτεινότητα, όμως θα είναι εκεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η ζωή είναι γεμάτη με μικρές και μεγάλες απώλειες και ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί, φεύγει μακρινά ταξίδια, στρέφεται στη θρησκεία, κάνει ψυχανάλυση, αναζητά γιατρικά και μαντζούνια, είμαστε ενωμένοι απέναντι στις απώλειες, εξίσου αδύναμοι και ευάλωτοι.
Η Leky γράφει μαγικά. Δεν χρειάζεται φραμπαλάδες, αφήνει την ιστορία να ειπωθεί από ένα παιδί που μεγαλώνει διατηρώντας το καθαρό βλέμμα και τη φαντασία ενός μυαλού που δεν φοβάται τις αλήθειες σε μια γλώσσα παραμυθένια και γλυκιά. Όχι γλυκερή, το βιβλίο αυτό δεν σε λιγώνει, σε ζεσταίνει και σε παρηγορεί.
Η ζωή μπορεί να αντιστρέψει τη φωτεινότητα όσων ζήσαμε, μα μέσα μας θα υπάρχουν πάντα τα σημαντικά ακόμα κι όταν φύγουν. Όταν κοιτάζουμε κάτι, μπορεί να χαθεί από τα μάτια μας. Όταν όμως δεν προσπαθούμε να το δούμε, αυτό το Κάτι δεν μπορεί να χαθεί. Θα βρίσκεται πάντα πίσω απ'τα κλειστά μας βλέφαρα.
Η Ζέλμα ονειρεύτηκε πάλι ένα οκάπι (ναι, άστα, ένα σπάνιο ζώο) και όλοι στο χωριό ξέρουν ότι κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, κάποιος πεθαίνει. Ξαφνιάζονται, λες και ο θάνατος δεν ήταν πάντα δίπλα τους, δεν τον περίμεναν και τώρα πρέπει να αφήσουν τις αλήθειες τους να βγουν. Γράφουν γράμματα και τα ταχυδρομούν -όσοι έχουν φωνές στο κεφάλι τους αφήνουν τα γράμματα μισά, όταν ο θάνατος τους προσπεράσει ζητάνε τα γράμματά τους πίσω. Και γίνονται όλα όπως πριν, μόνο που τώρα πρέπει να ζήσουν με την απώλεια.
Όταν έχεις δει κάτι φωτεινό, κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου θα εμφανίζεται στο εσωτερικό των βλεφάρων σου. Θα έχει αντιστραφεί η φωτεινότητα, όμως θα είναι εκεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η ζωή είναι γεμάτη με μικρές και μεγάλες απώλειες και ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί, φεύγει μακρινά ταξίδια, στρέφεται στη θρησκεία, κάνει ψυχανάλυση, αναζητά γιατρικά και μαντζούνια, είμαστε ενωμένοι απέναντι στις απώλειες, εξίσου αδύναμοι και ευάλωτοι.
Η Leky γράφει μαγικά. Δεν χρειάζεται φραμπαλάδες, αφήνει την ιστορία να ειπωθεί από ένα παιδί που μεγαλώνει διατηρώντας το καθαρό βλέμμα και τη φαντασία ενός μυαλού που δεν φοβάται τις αλήθειες σε μια γλώσσα παραμυθένια και γλυκιά. Όχι γλυκερή, το βιβλίο αυτό δεν σε λιγώνει, σε ζεσταίνει και σε παρηγορεί.
Η ζωή μπορεί να αντιστρέψει τη φωτεινότητα όσων ζήσαμε, μα μέσα μας θα υπάρχουν πάντα τα σημαντικά ακόμα κι όταν φύγουν. Όταν κοιτάζουμε κάτι, μπορεί να χαθεί από τα μάτια μας. Όταν όμως δεν προσπαθούμε να το δούμε, αυτό το Κάτι δεν μπορεί να χαθεί. Θα βρίσκεται πάντα πίσω απ'τα κλειστά μας βλέφαρα.
February 28, 2022
It's been a while since a novel has consistently made me smile. “What You Can See From Here” has a wonderful lightness of touch to it while also being an emotional story which considers larger philosophical issues about the human condition. It follows Luisa who, at the start of the novel, is an adolescent girl and we follow her into adulthood. Moreover, it's the tale of the small West-German village Luisa has grown up in and the idiosyncratic members of this community as seen through her perspective. Luisa's grandmother Selma occasionally dreams of an okapi, an exotic African animal that's like a squashed-together version of several different animals. Whenever this creature features in her dreams someone in the area dies. So it's turned into an omen of death. At the beginning of the novel Selma has dreamed about an okapi again. Though they realise it's superstitious to believe a dream can signal such a tragedy, everyone in the village can't help fearing it and tensely wondering who will be next. Rumours of the dream spread like wildfire around the community leading everyone to take excessive precautions or prepare to meet their end. When someone eventually does die it has a devastating effect on Luisa and we follow her many years later as she and the village are still dealing with this tragic loss.
Much of the delightful humour in this novel comes from the naturally amusing characters that populate it. Selma is a loving grandmother living in a slanted house. The local optician is secretly in love with Selma and begins many letters to her informing her of this but can't quite bring himself to complete or deliver them. Luisa's friend Martin dreams of being a champion weight-lifter and frequently picks Luisa up. Villagers flock to Luisa's eccentric great-aunt Elsbeth who makes homemade remedies for ailments or conditions. Luisa's mother is perpetually late for any crucial event and her father is constantly absent as he's travelling the world. Marlies is a grumpy woman who lives in the most remote corner of the village like a melancholy Eeyore. Even the family dog Alaska comes bounding in and out of scenes knocking things over and making its presence known. The way in which all these disparate individuals with all their foibles and peculiarities come together is handled in an endearing and loving way.
Read my full review of What You Can See From Here by Mariana Leky at LonesomeReader
Much of the delightful humour in this novel comes from the naturally amusing characters that populate it. Selma is a loving grandmother living in a slanted house. The local optician is secretly in love with Selma and begins many letters to her informing her of this but can't quite bring himself to complete or deliver them. Luisa's friend Martin dreams of being a champion weight-lifter and frequently picks Luisa up. Villagers flock to Luisa's eccentric great-aunt Elsbeth who makes homemade remedies for ailments or conditions. Luisa's mother is perpetually late for any crucial event and her father is constantly absent as he's travelling the world. Marlies is a grumpy woman who lives in the most remote corner of the village like a melancholy Eeyore. Even the family dog Alaska comes bounding in and out of scenes knocking things over and making its presence known. The way in which all these disparate individuals with all their foibles and peculiarities come together is handled in an endearing and loving way.
Read my full review of What You Can See From Here by Mariana Leky at LonesomeReader
May 25, 2021
This story was much different than I expected. It’s a translation from German and I’m not sure if that played into it, but it’s got a very disjointed feel to it. A GR friend had reviewed this before me and advised people to stick with it. So, I did. In fact, this is the sort of book that you just have to roll with. Given that Buddhism is a theme within the book, it’s appropriate to just be present with the book.
Selma wakes up from a dream about an okapi. Now, I don’t know about you, but I had to google what that even was. Think of a very strange zebra/giraffe kind of critter. Every time she dreams of one, someone in the village dies. So as word spreads, folks start getting their lives in order. We learn about multiple characters. Someone does die and the book flashes forward 14 years. We see the same characters. This is definitely a character rich, minimal plot sort of story. There’s a really weird sense of humor to the book.
The story is told from the perspective of Luisa, Selma’s granddaughter. First as a 10 year old and then as a 24 year old, falling in love with a German Buddhist monk, visiting from Japan. Yes, it’s that kind of quirky. As the book went on, I started to appreciate and enjoy the characters - their love for each other, their sense of community.
My thanks to netgalley and Farrah, Strauss and Giroux for an advance copy of this book.
Selma wakes up from a dream about an okapi. Now, I don’t know about you, but I had to google what that even was. Think of a very strange zebra/giraffe kind of critter. Every time she dreams of one, someone in the village dies. So as word spreads, folks start getting their lives in order. We learn about multiple characters. Someone does die and the book flashes forward 14 years. We see the same characters. This is definitely a character rich, minimal plot sort of story. There’s a really weird sense of humor to the book.
The story is told from the perspective of Luisa, Selma’s granddaughter. First as a 10 year old and then as a 24 year old, falling in love with a German Buddhist monk, visiting from Japan. Yes, it’s that kind of quirky. As the book went on, I started to appreciate and enjoy the characters - their love for each other, their sense of community.
My thanks to netgalley and Farrah, Strauss and Giroux for an advance copy of this book.
September 11, 2021
What a wonderfully charming and beautiful book!
What you can see from here follows the life of Luise and the wonderfully quirky friends and family surrounding her in their small village. Every time Selma (Luise’s grandmother) dreams of an okapi, someone dies. The book starts shortly after one of these dreams.
I absolutely fell in love with this wonderfully unusual tale. I loved the unusual characters that I was able to meet; by the end of the novel they felt like my own family and friends, and I am definitely going to miss them. I had a particular soft spot for the optician.
This book is repetitive at times, but it’s meant to be and it works well. It didn’t become boring like it can in some books, it was used to create a familiarity with the storyline and the characters which I’ve not experienced before. The only downside for me was I didn’t quite feel the sadness I hoped to at times, although that may be because of events in my personal life. I will definitely miss these wonderful characters, and the stories that came from their little village.
I would recommend this book to anyone who loves an easy and charming read. It almost feels like a book I’ve loved my whole life. I want to thank Netgalley, the publishers and Mariana Leky for allowing me to read this book and give my personal thoughts.
What you can see from here follows the life of Luise and the wonderfully quirky friends and family surrounding her in their small village. Every time Selma (Luise’s grandmother) dreams of an okapi, someone dies. The book starts shortly after one of these dreams.
I absolutely fell in love with this wonderfully unusual tale. I loved the unusual characters that I was able to meet; by the end of the novel they felt like my own family and friends, and I am definitely going to miss them. I had a particular soft spot for the optician.
This book is repetitive at times, but it’s meant to be and it works well. It didn’t become boring like it can in some books, it was used to create a familiarity with the storyline and the characters which I’ve not experienced before. The only downside for me was I didn’t quite feel the sadness I hoped to at times, although that may be because of events in my personal life. I will definitely miss these wonderful characters, and the stories that came from their little village.
I would recommend this book to anyone who loves an easy and charming read. It almost feels like a book I’ve loved my whole life. I want to thank Netgalley, the publishers and Mariana Leky for allowing me to read this book and give my personal thoughts.
May 4, 2022
"Μπορούμε να κάνουμε πολλά και διάφορα με την αγάπη. Μπορούμε κουτσά στραβά να την κρύψουμε, μπορούμε να τη σέρνουμε πίσω μας, μπορούμε να τη σηκώνουμε ψηλά όσο βαριά κι αν είναι, μπορούμε να την ταξιδεύουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου ή να τη βάζουμε μέσα σε μπουκέτα, μπορούμε να τη χώνουμε μέσα στη γη ή να την ανεβάζουμε στον ουρανό. Σε όλα αυτά η αγάπη συμφωνεί και τα δέχεται, γιατί είναι υπομονετική και πρόθυμη. Να τη μεταμορφώσει όμως, κανείς δεν το μπορεί."
Tο όνειρο της Ζέλμα είναι ένα τρυφερό βιβλίο τη ζωή και την αγάπη και τις διαφορετικές της εκφάνσεις. Μια γλυκιά ιστορία ενηλικίωσης, μια ιστορία για τις προκλήσεις της ζωής και τον αγώνα του καθένα για να κερδίσει την δική του θέση στον κόσμο. Μια ασυνήθιστη ιστορία στην οποία η συγγραφέας συνδυάζει με μαεστρία στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, ένα ελπιδοφόρο ανάγνωσμα, μια ιδιαίτερη αναγνωστική διαδρομή που θα την αγαπήσετε πολύ.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή των κατοίκων ενός μικρού χωριού στη Γερμανία, μιας κοινωνίας κλειστής, που ζει με δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, μιας κοινωνίας που τρέφεται από προφητείες και προκαταλήψεις. Άτομα διαφορετικά μεταξύ τους, διαφορετικού χαρακτήρα και μορφωτικού επιπέδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό είναι τα γράμματα που ξεκινούν να γράφουν οι κάτοικοι με αφορμή το όνειρο της Ζέλμα που αποτελεί και τον κινητήριο μοχλό από τον οποίο ξεκινά η ιστορία μας. Η Ζέλμα λοιπόν κάθε φορά που ονειρεύεται οκάπι σημαίνει πως πολύ σύντομα κάποιος θα πεθάνει. Kάθε φορά που βλέπει αυτό το όνειρο είναι σαν ένας οιωνός θανάτου για τους κατοίκους του χωριού, ενας οιωνός τον οποίο δε μπορούν να μην φοβούνται. Στο πρώτο μέρος λοιπόν του βιβλίου και προσωπικά αγαπημένο δικό μου κομμάτι, οι ήρωες φοβισμένοι από την «προφητεία» της Ζέλμα ξεκινούν να γράφουν γράμματα. Μέσα σε αυτά τα γράμματα υπάρχουν θαμμένα μυστικά, απόκρυυφες σκέψεις και επιθυμίες. Όταν τελικά ο θάνατος φτάνει η συγγραφέας με μια απίστευτη συγγραφική δεινότητα θα καταδείξει υπέροχα πως μια ολόκληρη κοινότητα επηρεάζεται από το γεγονός, πως διαχειρίζονται την απώλεια και πως δε μπορούν πολλές φορές να ξεφύγουν από πράγματα και καταστάσεις. Η απώλεια που θα συμβεί είναι μια απώλεια που δε θα ξεχαστεί, που είναι δύσκολο να τη διαχειριστούν οι ήρωες μας. Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται. Στο δεύτερο μέρος η ιστορία κάνει ένα άλμα μερικών ετών μπροστά και βλέπουμε την εγγονή της Ζέλμα, Λουίζε να έχει πλέον ενηλικιωθεί, να έχει γνωρίσει τον έρωτα με έναν μοναχό. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής χωρίς σε καμιά περίπτωση να υποβιβάζω την αξία του βιβλίου το δεύτερο μέρος προσωπικά με κέντρισε λιγότερο. Εχοντας πλέον διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο αντιλαμβάνομαι ότι ήταν περισσότερο ένα βιβλίο ενηλικίωσης της Λουίζε, εγγονής τη Ζέλμα όμως κατά κάποιο τρόπο ένιωσα μια μικρή αναγνωστική εξαπάτηση καθώς περιμένα ή λανθασμένα είχα φανταστεί ότι ήταν το βιβλίο της Ζέλμα. Σαν να έχασα λίγο από τον ενθουσιασμό μου. Παραλείποντας αυτή την καθαρά προσωπική διαπίστωση και με το τρίτο κεφάλαιο να μου αφήνει μια ευχάριστη επίγευση, μπορώ να πω ότι αδιαπραγμάτευτα το όνειρο της ζέλμα είναι ένα γλυκό και παραμυθένιο βιβλίο που σου ξυπνάει τις αισθήσεις. Είναι από εκείνα τα βιβλία που ζεσταίνουν την ψυχή σου, θα σε κάνει να κλαψεις, να γελάσεις και να θυμηθείς ότι στο τέλος της μέρας αυτό που πραγματικά είναι σημαντικό είναι να καταλαβούμε ότι η ζωή συμβαίνει γύρω μας και πρεπει να είμαστε παρόντες και να μην την αφήνουμε να μας προσπερνά. Η απώλεια, ο πόνος για την απώλεια είναι μέρος της αλυσίδας της ζωής και όσο και αν δε θέλουμε να την βιώσουμε αυτό είναι αναπόφευκτο και θα πρέπει να το αποδεχτούμε γιατί είναι και αυτή μέρος της ζωής μας.
«Σκέφτηκα το ρολόι του σταθμού, κάτω από το οποίο ο Οπτικός μάς έμαθε την ώρα και τις αλλαγές της. Σκέφτηκα όλες τις διαφορετικές ώρες του κόσμου, τις διαφορετικές ζώνες ώρας με τις οποίες είχα έρθει αντιμέτωπη, τα δυο ρολόγια στον καρπό του μπαμπά μου. Αυτή είναι η πραγματική ζωή, είπα μέσα μου, η μεγάλη απέραντη ζωή».
Κλείνοντας θα μου επιτρέψετε δύο λόγια που δεν έχουν να κάνουν τόσο με το βιβλίο όσο με την αξία της ανάγνωσης ειδικά όταν αυτή γίνεται παρέα με κάποιον πολύ αγαπημένο σου. Το βιβλίο αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μια νέα συνανάγνωση με την αγαπημένη μου φίλη Ρούλα. Όταν ήμουν μικρή ξέρετε τι μου έλειπε; Κανείς από τον κύκλο μου δεν διάβαζε. Κανείς όμως. Το ίδιο και στην ενήλικη ζωή μου. Το είχα μεγάλο καημό που δε μπορούσα να έχω μια φίλη να παίρνουμε το βιβλιαράκι μας, να διαβάσουμε παρέα, να πιούμε το καφεδάκι μας και να σχολιάσουμε παρέα το βιβλίο μας. Αυτό το βρήκα μεγάλη πια χάρη στις βιβλιοφιλικές κοινότητες. Μπορεί το καφεδάκι κατά βάση να το πίνουμε διαδικτυακά όμως είναι πραγματικά μαγικό να ξέρεις ότι εκεί έξω υπάρχει αυτή η φίλη που μοιράζεται την ίδια αγάπη για την ανάγνωση, την ίδια ανάγκη να σχολιάσει, να διαφωνήσει αν χρειαστεί. Τα βιβλία είναι όμορφη παρέα όμως ακόμα πιο όμορφο είναι όταν τα μοιράζεσαι. Ρούλα αντίο με φορτώθηκες για πάντα τώρα :p
Tο όνειρο της Ζέλμα είναι ένα τρυφερό βιβλίο τη ζωή και την αγάπη και τις διαφορετικές της εκφάνσεις. Μια γλυκιά ιστορία ενηλικίωσης, μια ιστορία για τις προκλήσεις της ζωής και τον αγώνα του καθένα για να κερδίσει την δική του θέση στον κόσμο. Μια ασυνήθιστη ιστορία στην οποία η συγγραφέας συνδυάζει με μαεστρία στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, ένα ελπιδοφόρο ανάγνωσμα, μια ιδιαίτερη αναγνωστική διαδρομή που θα την αγαπήσετε πολύ.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή των κατοίκων ενός μικρού χωριού στη Γερμανία, μιας κοινωνίας κλειστής, που ζει με δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, μιας κοινωνίας που τρέφεται από προφητείες και προκαταλήψεις. Άτομα διαφορετικά μεταξύ τους, διαφορετικού χαρακτήρα και μορφωτικού επιπέδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό είναι τα γράμματα που ξεκινούν να γράφουν οι κάτοικοι με αφορμή το όνειρο της Ζέλμα που αποτελεί και τον κινητήριο μοχλό από τον οποίο ξεκινά η ιστορία μας. Η Ζέλμα λοιπόν κάθε φορά που ονειρεύεται οκάπι σημαίνει πως πολύ σύντομα κάποιος θα πεθάνει. Kάθε φορά που βλέπει αυτό το όνειρο είναι σαν ένας οιωνός θανάτου για τους κατοίκους του χωριού, ενας οιωνός τον οποίο δε μπορούν να μην φοβούνται. Στο πρώτο μέρος λοιπόν του βιβλίου και προσωπικά αγαπημένο δικό μου κομμάτι, οι ήρωες φοβισμένοι από την «προφητεία» της Ζέλμα ξεκινούν να γράφουν γράμματα. Μέσα σε αυτά τα γράμματα υπάρχουν θαμμένα μυστικά, απόκρυυφες σκέψεις και επιθυμίες. Όταν τελικά ο θάνατος φτάνει η συγγραφέας με μια απίστευτη συγγραφική δεινότητα θα καταδείξει υπέροχα πως μια ολόκληρη κοινότητα επηρεάζεται από το γεγονός, πως διαχειρίζονται την απώλεια και πως δε μπορούν πολλές φορές να ξεφύγουν από πράγματα και καταστάσεις. Η απώλεια που θα συμβεί είναι μια απώλεια που δε θα ξεχαστεί, που είναι δύσκολο να τη διαχειριστούν οι ήρωες μας. Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται. Στο δεύτερο μέρος η ιστορία κάνει ένα άλμα μερικών ετών μπροστά και βλέπουμε την εγγονή της Ζέλμα, Λουίζε να έχει πλέον ενηλικιωθεί, να έχει γνωρίσει τον έρωτα με έναν μοναχό. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής χωρίς σε καμιά περίπτωση να υποβιβάζω την αξία του βιβλίου το δεύτερο μέρος προσωπικά με κέντρισε λιγότερο. Εχοντας πλέον διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο αντιλαμβάνομαι ότι ήταν περισσότερο ένα βιβλίο ενηλικίωσης της Λουίζε, εγγονής τη Ζέλμα όμως κατά κάποιο τρόπο ένιωσα μια μικρή αναγνωστική εξαπάτηση καθώς περιμένα ή λανθασμένα είχα φανταστεί ότι ήταν το βιβλίο της Ζέλμα. Σαν να έχασα λίγο από τον ενθουσιασμό μου. Παραλείποντας αυτή την καθαρά προσωπική διαπίστωση και με το τρίτο κεφάλαιο να μου αφήνει μια ευχάριστη επίγευση, μπορώ να πω ότι αδιαπραγμάτευτα το όνειρο της ζέλμα είναι ένα γλυκό και παραμυθένιο βιβλίο που σου ξυπνάει τις αισθήσεις. Είναι από εκείνα τα βιβλία που ζεσταίνουν την ψυχή σου, θα σε κάνει να κλαψεις, να γελάσεις και να θυμηθείς ότι στο τέλος της μέρας αυτό που πραγματικά είναι σημαντικό είναι να καταλαβούμε ότι η ζωή συμβαίνει γύρω μας και πρεπει να είμαστε παρόντες και να μην την αφήνουμε να μας προσπερνά. Η απώλεια, ο πόνος για την απώλεια είναι μέρος της αλυσίδας της ζωής και όσο και αν δε θέλουμε να την βιώσουμε αυτό είναι αναπόφευκτο και θα πρέπει να το αποδεχτούμε γιατί είναι και αυτή μέρος της ζωής μας.
«Σκέφτηκα το ρολόι του σταθμού, κάτω από το οποίο ο Οπτικός μάς έμαθε την ώρα και τις αλλαγές της. Σκέφτηκα όλες τις διαφορετικές ώρες του κόσμου, τις διαφορετικές ζώνες ώρας με τις οποίες είχα έρθει αντιμέτωπη, τα δυο ρολόγια στον καρπό του μπαμπά μου. Αυτή είναι η πραγματική ζωή, είπα μέσα μου, η μεγάλη απέραντη ζωή».
Κλείνοντας θα μου επιτρέψετε δύο λόγια που δεν έχουν να κάνουν τόσο με το βιβλίο όσο με την αξία της ανάγνωσης ειδικά όταν αυτή γίνεται παρέα με κάποιον πολύ αγαπημένο σου. Το βιβλίο αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μια νέα συνανάγνωση με την αγαπημένη μου φίλη Ρούλα. Όταν ήμουν μικρή ξέρετε τι μου έλειπε; Κανείς από τον κύκλο μου δεν διάβαζε. Κανείς όμως. Το ίδιο και στην ενήλικη ζωή μου. Το είχα μεγάλο καημό που δε μπορούσα να έχω μια φίλη να παίρνουμε το βιβλιαράκι μας, να διαβάσουμε παρέα, να πιούμε το καφεδάκι μας και να σχολιάσουμε παρέα το βιβλίο μας. Αυτό το βρήκα μεγάλη πια χάρη στις βιβλιοφιλικές κοινότητες. Μπορεί το καφεδάκι κατά βάση να το πίνουμε διαδικτυακά όμως είναι πραγματικά μαγικό να ξέρεις ότι εκεί έξω υπάρχει αυτή η φίλη που μοιράζεται την ίδια αγάπη για την ανάγνωση, την ίδια ανάγκη να σχολιάσει, να διαφωνήσει αν χρειαστεί. Τα βιβλία είναι όμορφη παρέα όμως ακόμα πιο όμορφο είναι όταν τα μοιράζεσαι. Ρούλα αντίο με φορτώθηκες για πάντα τώρα :p
June 22, 2021
An English teacher 🌟🌟🌟🌟🌟
A tale, a fable, and some bangin’ good literature… 🔥
⏰ 𝐒𝐡𝐨𝐫𝐭𝐞𝐬𝐭 𝐒𝐮𝐦𝐦𝐚𝐫𝐲 𝐄𝐯𝐞𝐫: Luise lives in a small town in Germany with her parents, friends, and a grandmother who dreams of an okapi right before someone dies. There’s love and loss and scads of lessons that are human. It’s a tale of simple life, a view into Luise’s world as she grows up.
💡𝐓𝐡𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭𝐬💡: There’s a fairy-tale, “other world”, almost pagan quality to this novel. A dash of Mysticism. A pinch of Magic. It feels something like a dream in places, but then realistic and down to earth in others. Symbolism is rampant in the forest, the river, and all the nature elements.
In an odd way, it reminded me a bit of stories in Native American literature where nature plays a central and pivotal role. I love where everything travels full circle, but the theme is simply “all life is a life worth living”. Sometimes upon first reading Native American Lit, I didn’t understand (much like the optician in this novel who tries to interpret Buddhist sayings), but reviewing a paragraph or two allowed me to see connections. It’s a tale… about a mismatched family in a simple town. Wonderful things happen. Terrible things happen. Life happens.
I didn’t grow up in a small town but lived in one for 3 years. The insularity was both comforting and disturbing, simultaneously. Leky wonderfully captures that feeling - being supported by a community, but also not being able to escape it. The characters - real people and their real lives are on display.
I don’t pretend to know a great deal about Buddhism (I’m probably best described as agnostic), but I do know that while it’s a religion, there are aspects that many adopt into their non-Buddhist lives, meditation being one for me. Being one with nature is a feeling I strongly associate with (#notahippie). The landscape of the town plays a role, and for me that was linked to spirituality.
😍𝐑𝐞𝐜𝐨𝐦𝐦𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐭𝐨: Literati. Looking for a high-brow true literature book to sink your teeth into and analyze a bit.
🙅♀️ 𝐍𝐨𝐭 𝐫𝐞𝐜𝐨𝐦𝐦𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐭𝐨: Casual, “not wanting to get too deep” readers or those looking for a quick fast-paced read.
All my reviews available at scrappymags.com around time of publication.
Genre: Contemporary Fiction
Thank you to the author, NetGalley and Farar, Straus and Giroux Books for my advanced copy in exchange for my always-honest review and for getting me Lit.
A tale, a fable, and some bangin’ good literature… 🔥
⏰ 𝐒𝐡𝐨𝐫𝐭𝐞𝐬𝐭 𝐒𝐮𝐦𝐦𝐚𝐫𝐲 𝐄𝐯𝐞𝐫: Luise lives in a small town in Germany with her parents, friends, and a grandmother who dreams of an okapi right before someone dies. There’s love and loss and scads of lessons that are human. It’s a tale of simple life, a view into Luise’s world as she grows up.
💡𝐓𝐡𝐨𝐮𝐠𝐡𝐭𝐬💡: There’s a fairy-tale, “other world”, almost pagan quality to this novel. A dash of Mysticism. A pinch of Magic. It feels something like a dream in places, but then realistic and down to earth in others. Symbolism is rampant in the forest, the river, and all the nature elements.
In an odd way, it reminded me a bit of stories in Native American literature where nature plays a central and pivotal role. I love where everything travels full circle, but the theme is simply “all life is a life worth living”. Sometimes upon first reading Native American Lit, I didn’t understand (much like the optician in this novel who tries to interpret Buddhist sayings), but reviewing a paragraph or two allowed me to see connections. It’s a tale… about a mismatched family in a simple town. Wonderful things happen. Terrible things happen. Life happens.
I didn’t grow up in a small town but lived in one for 3 years. The insularity was both comforting and disturbing, simultaneously. Leky wonderfully captures that feeling - being supported by a community, but also not being able to escape it. The characters - real people and their real lives are on display.
I don’t pretend to know a great deal about Buddhism (I’m probably best described as agnostic), but I do know that while it’s a religion, there are aspects that many adopt into their non-Buddhist lives, meditation being one for me. Being one with nature is a feeling I strongly associate with (#notahippie). The landscape of the town plays a role, and for me that was linked to spirituality.
😍𝐑𝐞𝐜𝐨𝐦𝐦𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐭𝐨: Literati. Looking for a high-brow true literature book to sink your teeth into and analyze a bit.
🙅♀️ 𝐍𝐨𝐭 𝐫𝐞𝐜𝐨𝐦𝐦𝐞𝐧𝐝𝐞𝐝 𝐭𝐨: Casual, “not wanting to get too deep” readers or those looking for a quick fast-paced read.
All my reviews available at scrappymags.com around time of publication.
Genre: Contemporary Fiction
Thank you to the author, NetGalley and Farar, Straus and Giroux Books for my advanced copy in exchange for my always-honest review and for getting me Lit.
March 3, 2019
this is a book I will recommend and give to everyone in my life! Got my birthday presents sorted for the whole year now. No matter the gender, the age or the taste - I'm sure everyone will love this book.
I'm usually not a big fan of adult literary fiction so this wasn't even on my to-read list but I picked it up on a whim via audiobook and I couldn't be more happy I did. The synopsis of this book is painfully wrong and I can only urge you to read it despite it not sounding that great plot-wise. The characters are so real and lovable, this book felt like home to me. No matter what I was doing I was constantly thinking about how much I wanted to go back into this story and that's really the best thing a book can do to you. I loved it.
I'm usually not a big fan of adult literary fiction so this wasn't even on my to-read list but I picked it up on a whim via audiobook and I couldn't be more happy I did. The synopsis of this book is painfully wrong and I can only urge you to read it despite it not sounding that great plot-wise. The characters are so real and lovable, this book felt like home to me. No matter what I was doing I was constantly thinking about how much I wanted to go back into this story and that's really the best thing a book can do to you. I loved it.
January 25, 2020
ENGLISH REVIEW AT THE BOTTOM
Una meravigliosa fiaba, una storia delicata e commovente...hanno ragione molti lettori nel dire che questo libro ti abbraccia e ti avvolge, mi è capitato pochissime volte di vivere questa sensazione durante la lettura di un libro. Qui troviamo narrata la storia di una ragazzina di 12 anni e di sua nonna Selma, dotata, così si legge, di poter prevedere la morte di un abitante del villaggio quando in sogno le arriva un Okapi. Di fronte a questa vicenda di apertura troviamo una comunità variegata, persone meravigliose, odiose e fragili e così via.... tutte però doneranno al lettore quel non so che di affetto e struggimento del cuore. Incontreremo l'Ottico del paese, perdutamente innamorato ma mai in grado di dichiararsi a Selma, nonna di Louise la nostra protagonista, Frederick e la sua visione buddista della vita, Marlies la triste, Elsbeth una via di mezzo tra stregona ed erborista, lo psichiatra, Palm e il suo tragico dolore e in fine Martin, amatissimo amico di Louise, morto tragicamente a causa di uno sfortunato incidente la cui storia farà da perno secondario del libro. Giuro, io mi tengo alla larga da questa tipologia di libri, però trovo la casa editrice Keller fantastica e con dei libri in catalogo che sono delle vere perle, indi ho deciso di fidarmi...
Le vicissitudini di queste vite sono costantemente avvolte da un manto surreale; personaggi reali, sovrannaturali, fantastici?? Io non sono riuscita a staccarmi dalle loro parole, pensieri e destini saggiamente e magistralmente creati dalla bravissima Leky.
Solo l'ultima pagina mi ha lasciata un filino interdetta, ma io volevo il mio finale.....invece la Leky, giustamente, ci ha donato il suo!!
A wonderful fairy tale, a delicate and moving story...many readers are right in saying that this book embraces and hugs you, it have happened very few times for me to experience this feeling while reading a book. Here we find narrated the story of Louise, a a 12-year-old girl and her grandmother Selma, gifted, so we read, of being able to predict the death of a villager when an okapi arrives in her dream. Faced with this beginning story, we meet part of the community of this village (The book is set in a small Westerland village in Germany) wonderful people, hateful and fragile and so on... But all of them will give to the reader that affection and heartache. We will meet the country optician, madly in love but never able to declare himself to Selma, Louise’s grandmother our main character;
Frederick and his Buddhist vision of life, Marlies the sad woman, Elsbeth a cross between a witch and herbalist, the psychiatrist on the village, Palm and his tragic pain and.
Very important is Martin, beloved friend of Louise, died tragically because of an unfortunate accident whose story will be the secondary pivot of the book. I swear,i am very suspicious with this type of book, but I find Keller publishing house ( italian edition) fantastic and in their catalog we can find real pearls that loved very much, so I decided to trust...
Character's lives are constantly wrapped in a surreal mantle; real, supernatural, fantastic characters? I have not been able to detach myself from their words, thoughts and destinies wisely and masterfully created by the very good autthor, Mariana Leky.
The last page only, left me a little bit wondering, but I wanted my ending..... instead Leky, rightly, gave us hers!!
Una meravigliosa fiaba, una storia delicata e commovente...hanno ragione molti lettori nel dire che questo libro ti abbraccia e ti avvolge, mi è capitato pochissime volte di vivere questa sensazione durante la lettura di un libro. Qui troviamo narrata la storia di una ragazzina di 12 anni e di sua nonna Selma, dotata, così si legge, di poter prevedere la morte di un abitante del villaggio quando in sogno le arriva un Okapi. Di fronte a questa vicenda di apertura troviamo una comunità variegata, persone meravigliose, odiose e fragili e così via.... tutte però doneranno al lettore quel non so che di affetto e struggimento del cuore. Incontreremo l'Ottico del paese, perdutamente innamorato ma mai in grado di dichiararsi a Selma, nonna di Louise la nostra protagonista, Frederick e la sua visione buddista della vita, Marlies la triste, Elsbeth una via di mezzo tra stregona ed erborista, lo psichiatra, Palm e il suo tragico dolore e in fine Martin, amatissimo amico di Louise, morto tragicamente a causa di uno sfortunato incidente la cui storia farà da perno secondario del libro. Giuro, io mi tengo alla larga da questa tipologia di libri, però trovo la casa editrice Keller fantastica e con dei libri in catalogo che sono delle vere perle, indi ho deciso di fidarmi...
Le vicissitudini di queste vite sono costantemente avvolte da un manto surreale; personaggi reali, sovrannaturali, fantastici?? Io non sono riuscita a staccarmi dalle loro parole, pensieri e destini saggiamente e magistralmente creati dalla bravissima Leky.
Solo l'ultima pagina mi ha lasciata un filino interdetta, ma io volevo il mio finale.....invece la Leky, giustamente, ci ha donato il suo!!
A wonderful fairy tale, a delicate and moving story...many readers are right in saying that this book embraces and hugs you, it have happened very few times for me to experience this feeling while reading a book. Here we find narrated the story of Louise, a a 12-year-old girl and her grandmother Selma, gifted, so we read, of being able to predict the death of a villager when an okapi arrives in her dream. Faced with this beginning story, we meet part of the community of this village (The book is set in a small Westerland village in Germany) wonderful people, hateful and fragile and so on... But all of them will give to the reader that affection and heartache. We will meet the country optician, madly in love but never able to declare himself to Selma, Louise’s grandmother our main character;
Frederick and his Buddhist vision of life, Marlies the sad woman, Elsbeth a cross between a witch and herbalist, the psychiatrist on the village, Palm and his tragic pain and.
Very important is Martin, beloved friend of Louise, died tragically because of an unfortunate accident whose story will be the secondary pivot of the book. I swear,i am very suspicious with this type of book, but I find Keller publishing house ( italian edition) fantastic and in their catalog we can find real pearls that loved very much, so I decided to trust...
Character's lives are constantly wrapped in a surreal mantle; real, supernatural, fantastic characters? I have not been able to detach myself from their words, thoughts and destinies wisely and masterfully created by the very good autthor, Mariana Leky.
The last page only, left me a little bit wondering, but I wanted my ending..... instead Leky, rightly, gave us hers!!
April 14, 2021
Czytając “Sen o okapi” Mariany Leky w przekładzie Agnieszki Walczy wrócicie do czasów czytelniczej niewinności, gdy bez trudu wchodziliście w świat stwarzany przez autora bądź autorkę, czasy gdy książkom naprawdę udawało się odcinać nas od otaczającego świata. Zachwyty nad “Snem…”, które znajdziecie w mediach społecznościowych są w pełni uzasadnione. Połączenie mitu i bajki z opowieścią o wspólnocie, w której każdy los jest ważny, wydaje się być czymś, czego dzisiaj potrzebujemy. To powieść napisana lekko, bez pretensji do arcydzielności, jezykowo prosta, przejrzysta, klarowna, ale nie banalna, przeźroczysta. Do tego zabawna, na tyle na ile książki o miłości i śmierci mogą być zabawne
Luiza - przynajmniej na początku powieści - ma dziesięć lat i wychowuje się ze swoją babcią Selmą w wiosce w Westerwaldzie. Mimo tego, że jej dzieciństwo wydaje się być całkiem szczęśliwe, to już naznaczone jest stratą - w wypadku ginie jej przyjaciel. Strata wpisana jest w życie, a raczej śnienie Selmy - gdy tylko śni się jej okapi (“Okapi we śnie wyglądają dokładnie tak jak na jawie”), ktoś we wsi umiera. Najgorzej, gdy Selma wygada się ze snu i cała wioska żyje tylko tym, kto umrze. Cóż - umieranie też życie. Do tego wszystkie jest jeszcze Optyk, który w lodziarni zamawia zawsze “średnią Sekretną Miłość bez śmietany”. Lektura listów Optyka do Selmy to doświadczenie zabawne, choć bardzo przy tym smutne.
Będzie tu wiele elementów, których po prostu w powieści potrzebujemy, tylko wcześniej o tym nie wiedzieliśmy - pies o imieniu Alaska, podróżujący ojciec i telefon z Japonii, wspólne czytanie albumów o odległych krajach, a w tle dorastanie, starzenie się i miłość. Gdyby mi ktoś powiedział kiedyś, że będę z zadowoleniem i bez poczucia żenady czytał książkę podejmująca się takich tematów, to bym go uznał za niezłego fantastę. A jednak.
Leky nie bierze jeńców i jakimś cudem udaje się jej w tej powieści bez popadania w czułostkowość i naiwność opowiedzieć historię o wielkim romantycznym duecie miłości i śmierci, a przy tym dorzucić powieść gatunkową, klasyczne toposy z opowieści o mitycznej wspólnocie, Rytmiczny język, czuły na kontrasty i to nie tylko w scenie, gdy bohaterowie powieści zastanawią sie, co laczy butelki zwrotne i choinki. A co łączy? Zdaniem optyka “To łatwe. Jedno i drugie jest najczęściej ciemnozielone, i jedno i drugie świszcze, kiedy dmucha w nie człowiek albo wiatr”.
Absurdalność sytuacji, dziwaczność bezimiennych postaci, które spotykamy w Westerwaldzie, przy tym jakaś taka atmosfera jak z “Dźwięków muzyki”, ze ktoś nam tu zacznie za chwilę jodłować i będzie to jodłowanie zarówno ironiczne jak i całkowicie na poważnie wykonywane, sprawiają, że nie ma się co dziwić, że książka w Niemczech okazała się fenomenem sprzedażowo-czytelniczym. Jestem przekonany, że w czasach szczytu pandemii i spadku naszych sił na cokolwiek poza wgapianiem się w przestrzeń, jest to powieść, która pozwoli odzyskać choć na chwilę humor. Albo przynajmniej odrobinę lepiej się poczuć.
Jedną z moich ulubionych postaci - bardzo drugoplanowych - jest Friedhelm, który chodzi po wsi śpiewając stary wojskowy szlagier, “O mój piękny Westerwaldzie”. Gdy “Friedhelm ożenił się z wdową z Domu Skupienia” cała wieś na jego wyraźne życzenie zaśpiewała tą okropną zapewne pieśń. Bo we wspólnocie chodzi o to, żeby było miło, nawet jeśli okapi zwiastuje śmierć.
Gdybym był wami, to bym to czytał. Ale ponieważ wciąż - mimo wielu prób - jestem sobą, to już przeczytałem. I bardzo polecam.
[WSZ]
Luiza - przynajmniej na początku powieści - ma dziesięć lat i wychowuje się ze swoją babcią Selmą w wiosce w Westerwaldzie. Mimo tego, że jej dzieciństwo wydaje się być całkiem szczęśliwe, to już naznaczone jest stratą - w wypadku ginie jej przyjaciel. Strata wpisana jest w życie, a raczej śnienie Selmy - gdy tylko śni się jej okapi (“Okapi we śnie wyglądają dokładnie tak jak na jawie”), ktoś we wsi umiera. Najgorzej, gdy Selma wygada się ze snu i cała wioska żyje tylko tym, kto umrze. Cóż - umieranie też życie. Do tego wszystkie jest jeszcze Optyk, który w lodziarni zamawia zawsze “średnią Sekretną Miłość bez śmietany”. Lektura listów Optyka do Selmy to doświadczenie zabawne, choć bardzo przy tym smutne.
Będzie tu wiele elementów, których po prostu w powieści potrzebujemy, tylko wcześniej o tym nie wiedzieliśmy - pies o imieniu Alaska, podróżujący ojciec i telefon z Japonii, wspólne czytanie albumów o odległych krajach, a w tle dorastanie, starzenie się i miłość. Gdyby mi ktoś powiedział kiedyś, że będę z zadowoleniem i bez poczucia żenady czytał książkę podejmująca się takich tematów, to bym go uznał za niezłego fantastę. A jednak.
Leky nie bierze jeńców i jakimś cudem udaje się jej w tej powieści bez popadania w czułostkowość i naiwność opowiedzieć historię o wielkim romantycznym duecie miłości i śmierci, a przy tym dorzucić powieść gatunkową, klasyczne toposy z opowieści o mitycznej wspólnocie, Rytmiczny język, czuły na kontrasty i to nie tylko w scenie, gdy bohaterowie powieści zastanawią sie, co laczy butelki zwrotne i choinki. A co łączy? Zdaniem optyka “To łatwe. Jedno i drugie jest najczęściej ciemnozielone, i jedno i drugie świszcze, kiedy dmucha w nie człowiek albo wiatr”.
Absurdalność sytuacji, dziwaczność bezimiennych postaci, które spotykamy w Westerwaldzie, przy tym jakaś taka atmosfera jak z “Dźwięków muzyki”, ze ktoś nam tu zacznie za chwilę jodłować i będzie to jodłowanie zarówno ironiczne jak i całkowicie na poważnie wykonywane, sprawiają, że nie ma się co dziwić, że książka w Niemczech okazała się fenomenem sprzedażowo-czytelniczym. Jestem przekonany, że w czasach szczytu pandemii i spadku naszych sił na cokolwiek poza wgapianiem się w przestrzeń, jest to powieść, która pozwoli odzyskać choć na chwilę humor. Albo przynajmniej odrobinę lepiej się poczuć.
Jedną z moich ulubionych postaci - bardzo drugoplanowych - jest Friedhelm, który chodzi po wsi śpiewając stary wojskowy szlagier, “O mój piękny Westerwaldzie”. Gdy “Friedhelm ożenił się z wdową z Domu Skupienia” cała wieś na jego wyraźne życzenie zaśpiewała tą okropną zapewne pieśń. Bo we wspólnocie chodzi o to, żeby było miło, nawet jeśli okapi zwiastuje śmierć.
Gdybym był wami, to bym to czytał. Ale ponieważ wciąż - mimo wielu prób - jestem sobą, to już przeczytałem. I bardzo polecam.
[WSZ]
April 19, 2020
Oha, ich hätte wirklich niemals gedacht, dass mir dieses Buch SO gut gefallen könnte. Wow.
March 27, 2019
Wunderbar amüsant und doch mit Tiefgang. Da kamen in einem Kapitel die Tränen ganz schnell. Empfehlenswert!
April 8, 2023
Eine wunderschöne Geschichte. So zart erzählt. Immer wenn mir Tränen in die Augen schießen wollten, musste ich seufzend auflachen.
Ich möchte unbedingt den Film dazu schauen.
Ich mochte den Optiker, Frederik, Luise, Elsbeth, Marlies, Palm, Martin und Selma.
Alle Protagonist:innen sind so liebevoll gezeichnet. Ich war total gerne im Westerwald und werde die Geschichte um das Opaki und die leicht skurrilen Dorfbewohner:innen nicht vergessen.
Ich habe einfach ein bisschen Welt hineingelassen ☀️💚
Ich möchte unbedingt den Film dazu schauen.
Ich mochte den Optiker, Frederik, Luise, Elsbeth, Marlies, Palm, Martin und Selma.
Alle Protagonist:innen sind so liebevoll gezeichnet. Ich war total gerne im Westerwald und werde die Geschichte um das Opaki und die leicht skurrilen Dorfbewohner:innen nicht vergessen.
Ich habe einfach ein bisschen Welt hineingelassen ☀️💚
April 20, 2021
In a small village in western Germany, a 60-year-old grandmother dreams of an okapi, and the next day, the entire village is up in arms. What is an okapi, and why is everyone so upset? An okapi is a mammal that was discovered in the Congo in the early 20th Century. It is also known as the forest giraffe or zebra giraffe, because it rather looks like a cross between a zebra and a giraffe. Selma had never seen an opaki, except in her dreams. Three times previously when she had dreamed of opakis, someone had died within the next 24 hours. No wonder everyone panicked! This is how Mariana Leky’s novel, What You Can See from Here begins; I read in English, translated from the original German by Tess Lewis.
Part One was slow going for me. The characters are introduced: along with Selma, who is never referred to as “Mother,” by her son, or “Grandmother,” by her granddaughter Luise, who is 10 at the time. Luise, or Luisa, as her family calls her has a best friend, Martin. His father is Palm. Palm is a heavy drinker and is not a nice man. Luisa��s parents are mostly uninvolved in her life. Her father sees a therapist and mostly wants to talk about his therapy. Her mother runs a flower shop, is late for everything, and constantly debates whether she should leave her husband. The bond between Luisa and Selma is wonderful. Another positive adult presence is the optician. He is never named. Everyone refers to him as “the optician.” Everyone in the entire village knows that he is in love with Selma. Everyone but Selma, that is. Then there is Selma’s sister Elspeth. Elspeth puts the “super” in superstitious. Finally, there’s the town grump, Marlies, who does not want to be bothered by anyone. It’s not stated, but most likely, Marlies suffers from severe depression. Still, people care about her. Oh, and a smelly, lovable old mutt named Alaska. All of Part One is devoted to these folks, life in this little town, and the buzz about who might be the one to die. All of this is told through Luisa’s perspective.
I actually missed it. Someone dies.
I had read several pages into Part Two when the person was named, and I had to go back and reread it. I was so sad, and the description of the effect of some of the characters was heartbreaking. Then suddenly, the narrative shifts ahead, and Luisa is now a young adult. At about 40 percent, my interest grew significantly, and at about 80%, it hit me – this book felt rather Fredrik Backmanesque. It was reminiscent of My Grandmother Asked Me to Tell You She’s Sorry and Britt-Marie Was Here , even Anxious People . In other reviews I have read, this story has been described as “quirky,” and that was my first descriptor, too.
Did it bother me that some of the characters were sort of one-dimensional? Not particularly. I focused primarily on Selma, the optician, and Luisa. Luisa, because she tells the story, comes under the most scrutiny. She isn’t particularly introspective. Life just happens to her, for the most part. She doesn’t go searching for adventure or relationships – much. Until Frederick. Frederick is a German Buddhist monk from Japan. No future there, right? Seems like an implausible friendship, doesn’t it?
Much about this book seems implausible, and maybe that’s the beauty of it. By the end, I was crying. I was smiling. I was taking deep breaths, just trying to take it all in. I’m not sure it’s as masterful as any of Mr. Backman’s books, but there are moments. Moments of insight, like how you shouldn’t be overwhelmed by a goodbye, because as long as someone is still alive, that goodbye is still negotiable. There is love in many forms. Love given and received, unrequited love, the joyful love of Alaska for his person...Still, What You Can See From Here doesn’t take itself too seriously. Stereotypes, to be sure. Opakis and other superstitions. It’s a charming little book, one that I really came to enjoy.
My thanks to NetGalley, Farrar, Straus and Giroux, and the author for the ARC copy in exchange for my unbiased review.
4 stars
Part One was slow going for me. The characters are introduced: along with Selma, who is never referred to as “Mother,” by her son, or “Grandmother,” by her granddaughter Luise, who is 10 at the time. Luise, or Luisa, as her family calls her has a best friend, Martin. His father is Palm. Palm is a heavy drinker and is not a nice man. Luisa��s parents are mostly uninvolved in her life. Her father sees a therapist and mostly wants to talk about his therapy. Her mother runs a flower shop, is late for everything, and constantly debates whether she should leave her husband. The bond between Luisa and Selma is wonderful. Another positive adult presence is the optician. He is never named. Everyone refers to him as “the optician.” Everyone in the entire village knows that he is in love with Selma. Everyone but Selma, that is. Then there is Selma’s sister Elspeth. Elspeth puts the “super” in superstitious. Finally, there’s the town grump, Marlies, who does not want to be bothered by anyone. It’s not stated, but most likely, Marlies suffers from severe depression. Still, people care about her. Oh, and a smelly, lovable old mutt named Alaska. All of Part One is devoted to these folks, life in this little town, and the buzz about who might be the one to die. All of this is told through Luisa’s perspective.
I actually missed it. Someone dies.
I had read several pages into Part Two when the person was named, and I had to go back and reread it. I was so sad, and the description of the effect of some of the characters was heartbreaking. Then suddenly, the narrative shifts ahead, and Luisa is now a young adult. At about 40 percent, my interest grew significantly, and at about 80%, it hit me – this book felt rather Fredrik Backmanesque. It was reminiscent of My Grandmother Asked Me to Tell You She’s Sorry and Britt-Marie Was Here , even Anxious People . In other reviews I have read, this story has been described as “quirky,” and that was my first descriptor, too.
Did it bother me that some of the characters were sort of one-dimensional? Not particularly. I focused primarily on Selma, the optician, and Luisa. Luisa, because she tells the story, comes under the most scrutiny. She isn’t particularly introspective. Life just happens to her, for the most part. She doesn’t go searching for adventure or relationships – much. Until Frederick. Frederick is a German Buddhist monk from Japan. No future there, right? Seems like an implausible friendship, doesn’t it?
Much about this book seems implausible, and maybe that’s the beauty of it. By the end, I was crying. I was smiling. I was taking deep breaths, just trying to take it all in. I’m not sure it’s as masterful as any of Mr. Backman’s books, but there are moments. Moments of insight, like how you shouldn’t be overwhelmed by a goodbye, because as long as someone is still alive, that goodbye is still negotiable. There is love in many forms. Love given and received, unrequited love, the joyful love of Alaska for his person...Still, What You Can See From Here doesn’t take itself too seriously. Stereotypes, to be sure. Opakis and other superstitions. It’s a charming little book, one that I really came to enjoy.
My thanks to NetGalley, Farrar, Straus and Giroux, and the author for the ARC copy in exchange for my unbiased review.
4 stars
May 12, 2021
Bardzo chciałam pokochać tę książkę.
Ale totalnie jej nie poczułam. Cała historia była dla mnie chaotyczna, a postacie w zasadzie nierozróżnialne. Czytałam, ale nie do końca wiedziałam o czym, zupełnie nie mogłam się wczuć w tę historię. Język, który miał mnie zachwycić, wydawał mi się banalny, pełny truizmów.
Krąży takie hasło, że Sen o okapi to Dzieci z Bullerbyn dla dorosłych. Kocham Dzieci z Bullerbyn. Nie pokochałam Snu o okapi. I zupełnie nie widzę podobieństwa.
Myślałam, że to będzie coś totalnie mojego, a ostatecznie to chyba jedno z największych rozczarowań tego roku. Bardzo żałuję.
Ale totalnie jej nie poczułam. Cała historia była dla mnie chaotyczna, a postacie w zasadzie nierozróżnialne. Czytałam, ale nie do końca wiedziałam o czym, zupełnie nie mogłam się wczuć w tę historię. Język, który miał mnie zachwycić, wydawał mi się banalny, pełny truizmów.
Krąży takie hasło, że Sen o okapi to Dzieci z Bullerbyn dla dorosłych. Kocham Dzieci z Bullerbyn. Nie pokochałam Snu o okapi. I zupełnie nie widzę podobieństwa.
Myślałam, że to będzie coś totalnie mojego, a ostatecznie to chyba jedno z największych rozczarowań tego roku. Bardzo żałuję.
February 25, 2024
Αν ένα βιβλίο έψαχνε να με βρει, αυτό είναι Το Όνειρο της Ζέλμα.
Προσέγγισα την υπάλληλο στο κατάστημα ρωτώντας ποια ήταν τα αγαπημένα της αυτόν τον καιρό από εκδόσεις Gutenberg και μου έδειξε δύο, μαζί με αυτό. Το αγόρασα χωρίς σκέψη.
Κάθε φορά που η Ζέλμα ονειρεύεται ένα οκάπι, σπάνιο είδος ζώου, στον ύπνο της, κάποιος συγχωριανός της πεθαίνει. Το ονειρεύτηκε ξανα. Η εγγονή της, Λουίζε, περιμένει το κακό που θα συμβεί. Θα συμβεί; Και τι αντίκτυπο θα έχει στη ζωή τους;
Μια ιστορία ενηλικίωσης, αγάπης, νοσταλγίας, λύπης και χαράς, εσωτερικής αναζήτησης, αποφάσεων για το μέλλον. Η Λουίζε μεγαλώνει σε ένα μικρό χωριό της Γερμανίας, κυρίως με τη γιαγιά της και τον καλύτερο φίλο της οικογένειας και της Ζέλμα, τον Οπτικό. Έχει όνειρα, έχει αγάπη να δώσει και να ανακαλύψει από άλλους, έχει όρεξη για ατελείωτες γνώσεις και περιπλανήσεις. Έρχεται αντιμέτωπη με όλα.
Ένα βιβλίο που σε αγκαλιάζει. Κάθε σελίδα σε γεμίζει συναισθήματα. Δε θέλεις να τελειώσεις το ταξίδι σου με αυτούς τους μοναδικούς χαρακτήρες, που σε διδάσκουν κάθε φορά κι από κάτι, όπως διδάσκουν και την ίδια τη Λουίζε για τη ζωή.
Σίγουρα το αγαπημένο μου βιβλίο για το 2023 κι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Πολλές φορές γέμισα δάκρυα. Χαράς, λύπης, δεν έχει σημασία. Ένιωσα τα πάντα. Ένιωσα παρατηρητής, αλλά πορευόμουν μαζί τους. Διαβάστε το κι αφήστε το να αγγίξει την καρδιά σας.
«Μπορούμε να κάνουμε πολλά και διάφορα με την αγάπη. Μπορούμε κουτσά στραβά να την κρύψουμε, μπορούμε να τη σέρνουμε πίσω μας, μπορούμε να τη σηκώσουμε ψηλά όσο βαριά κι αν είναι, μπορούμε να την ταξιδεύουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου ή να τη βάζουμε μέσα σε μπουκέτα, μπορούμε να τη χώνουμε μέσα στη γη ή να την ανεβάζουμε ψηλά ουρανό. Σ’ όλα αυτά η αγάπη συμφωνεί και τα δέχεται, γιατί είναι υπομονετική και πρόθυμη. Να τη μεταμορφώσει, όμως, κανείς δεν το μπορεί.»
Προσέγγισα την υπάλληλο στο κατάστημα ρωτώντας ποια ήταν τα αγαπημένα της αυτόν τον καιρό από εκδόσεις Gutenberg και μου έδειξε δύο, μαζί με αυτό. Το αγόρασα χωρίς σκέψη.
Κάθε φορά που η Ζέλμα ονειρεύεται ένα οκάπι, σπάνιο είδος ζώου, στον ύπνο της, κάποιος συγχωριανός της πεθαίνει. Το ονειρεύτηκε ξανα. Η εγγονή της, Λουίζε, περιμένει το κακό που θα συμβεί. Θα συμβεί; Και τι αντίκτυπο θα έχει στη ζωή τους;
Μια ιστορία ενηλικίωσης, αγάπης, νοσταλγίας, λύπης και χαράς, εσωτερικής αναζήτησης, αποφάσεων για το μέλλον. Η Λουίζε μεγαλώνει σε ένα μικρό χωριό της Γερμανίας, κυρίως με τη γιαγιά της και τον καλύτερο φίλο της οικογένειας και της Ζέλμα, τον Οπτικό. Έχει όνειρα, έχει αγάπη να δώσει και να ανακαλύψει από άλλους, έχει όρεξη για ατελείωτες γνώσεις και περιπλανήσεις. Έρχεται αντιμέτωπη με όλα.
Ένα βιβλίο που σε αγκαλιάζει. Κάθε σελίδα σε γεμίζει συναισθήματα. Δε θέλεις να τελειώσεις το ταξίδι σου με αυτούς τους μοναδικούς χαρακτήρες, που σε διδάσκουν κάθε φορά κι από κάτι, όπως διδάσκουν και την ίδια τη Λουίζε για τη ζωή.
Σίγουρα το αγαπημένο μου βιβλίο για το 2023 κι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Πολλές φορές γέμισα δάκρυα. Χαράς, λύπης, δεν έχει σημασία. Ένιωσα τα πάντα. Ένιωσα παρατηρητής, αλλά πορευόμουν μαζί τους. Διαβάστε το κι αφήστε το να αγγίξει την καρδιά σας.
«Μπορούμε να κάνουμε πολλά και διάφορα με την αγάπη. Μπορούμε κουτσά στραβά να την κρύψουμε, μπορούμε να τη σέρνουμε πίσω μας, μπορούμε να τη σηκώσουμε ψηλά όσο βαριά κι αν είναι, μπορούμε να την ταξιδεύουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου ή να τη βάζουμε μέσα σε μπουκέτα, μπορούμε να τη χώνουμε μέσα στη γη ή να την ανεβάζουμε ψηλά ουρανό. Σ’ όλα αυτά η αγάπη συμφωνεί και τα δέχεται, γιατί είναι υπομονετική και πρόθυμη. Να τη μεταμορφώσει, όμως, κανείς δεν το μπορεί.»
April 3, 2023
A charming novel of loss, love, and new beginnings. With a wide array of animated characters and the bustle of village life, What You Can See From Here is profound in its intimate storytelling; the characters, as they unearth secrets and grapple with loss, as they fall in love and begin new adventures, feel entirely real and compelling. This is an ode to the people who help us up when we stumble in life, who dry our tears and make us laugh, who share their dreams and encourage our own. Heartfelt and bittersweet, may we all have dreams not of ends, but of beginnings, of Okapis who bring nothing but joy.
April 25, 2018
In einem Dorf im Westerwald, in den achtziger Jahren. Die Oma der kleinen Luise, Selma, hat von einem Okapi geträumt. Scheint zunächst kein Albtraumpotenzial zu haben, doch: Immer, wenn Selma von einem Okapi träumt, stirbt jemand. Die verschrobenen Bewohner des Westerwalddorfes stellen sich auf ihr mögliches Ableben ein. Wird wirklich jemand sterben? Und wann wird Selma das nächste Mal von einem Okapi träumen?
Kann man einen vergnüglichen Roman über Tod und Trauer schreiben? Mariana Leky kann. Natürlich kommt auch noch eine Portion Liebe dazu, auf gänzlich unkitschige und ebenso vergnügliche Weise. Wir erleben mit, wie Louise ihren ersten großen Verlust bewältigt, wie sie erwachsen wird, wie sie sich verliebt. Begleitet wird sie nicht nur von ihrer Oma Selma, sondern natürlich auch von ihren Eltern (zumindest zum Teil) und einigen der nicht weniger verschrobenen Nachbarn, der abergläubischen Elsbeth, der Misanthropin Marlies und dem Optiker, der seit Jahrzehnten heimlich Selma liebt.
Es ist eine Geschichte aus dem Leben, die Mariana Leky uns erzählt, in dem kleinen Dorf im Westerwald geschieht Weltbewegendes, nicht für die Menschheit, aber eben für Luise und ihre Mitmenschen, die helfen, aus ihr eine Frau zu machen, die weiß, was sie will.
Der Humor des Buches ist herrlich, lässt die Leserin laut lachen, nie bösartig, aber immer skurril.
So mancher Satz brachte mich zum Nachdenken:
„Jetzt, als er die Tür öffnete, erschien in seinem Kopf eine Frage, nämlich ob man, wenn man ein altes Haus betritt, auch von dem alten Haus betreten wird.“ (Seite 304).
Selmas baufälliges altes Haus spielt eine wichtige Rolle in dem Buch, es scheint eine Erweiterung Selmas zu sein, an dem nichts verändert werden darf, solange sie lebt. Der Roman hält uns vor Augen, dass es nicht nur eine Lösung gibt im Leben, dass die Alternative manchmal die klügere Wahl ist, mit der man zufrieden sein darf.
Kann man einen vergnüglichen Roman über Tod und Trauer schreiben? Mariana Leky kann. Natürlich kommt auch noch eine Portion Liebe dazu, auf gänzlich unkitschige und ebenso vergnügliche Weise. Wir erleben mit, wie Louise ihren ersten großen Verlust bewältigt, wie sie erwachsen wird, wie sie sich verliebt. Begleitet wird sie nicht nur von ihrer Oma Selma, sondern natürlich auch von ihren Eltern (zumindest zum Teil) und einigen der nicht weniger verschrobenen Nachbarn, der abergläubischen Elsbeth, der Misanthropin Marlies und dem Optiker, der seit Jahrzehnten heimlich Selma liebt.
Es ist eine Geschichte aus dem Leben, die Mariana Leky uns erzählt, in dem kleinen Dorf im Westerwald geschieht Weltbewegendes, nicht für die Menschheit, aber eben für Luise und ihre Mitmenschen, die helfen, aus ihr eine Frau zu machen, die weiß, was sie will.
Der Humor des Buches ist herrlich, lässt die Leserin laut lachen, nie bösartig, aber immer skurril.
So mancher Satz brachte mich zum Nachdenken:
„Jetzt, als er die Tür öffnete, erschien in seinem Kopf eine Frage, nämlich ob man, wenn man ein altes Haus betritt, auch von dem alten Haus betreten wird.“ (Seite 304).
Selmas baufälliges altes Haus spielt eine wichtige Rolle in dem Buch, es scheint eine Erweiterung Selmas zu sein, an dem nichts verändert werden darf, solange sie lebt. Der Roman hält uns vor Augen, dass es nicht nur eine Lösung gibt im Leben, dass die Alternative manchmal die klügere Wahl ist, mit der man zufrieden sein darf.
April 6, 2022
Είμαστε σε ένα μικρό χωριό της Γερμανίας. Η Ζέλμα ξυπνά έχοντας δει οπάκι στον ύπνο της. Αυτό δεν είναι καλό και το ξέρουν όλοι. Η Λουίζε, η εγγονή της, βλέπει τους συγχωριανούς της να προετομάζονται ψυχολογικά γράφοντας γράμματα που κρύβουν θαμμένες αλήθειες και μυστικά, μετρώντας κυριολεκτικά τις ώρες.
Το βιβλίο ξεκινά με αυτό αλλά καλύπτει μια περίοδο 20 και πλέον χρόνων. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, η Λουίζε μαθαίνει να διαχειρίζεται την απώλεια, επιλέγει να μείνει δίπλα στη Ζέλμα, πιάνει δουλειά στο βιβλιοπωλείο του διπλανού χωριού, ερωτεύεται. Παρέα της έχει τον Αλάσκα, το γέρο σκύλο του πατέρα της, ο οποίος ταξιδεύει γνωρίζοντας τον κόσμο. Ο Οπτικός, βρίσκεται συνέχεια δίπλα στη Ζέλμα, είναι άλλη μια σταθερά στη ζωή της Λουίζε, μια σχεδόν πατρική φιγούρα.
Η Leky με την απλή και στρωτή γραφή της, τους ιδιαίτερους και διασκεδαστικούς θα έλεγα χαρακτήρες της, θίγει πολλά θέματα, όπως της απώλειας, του θανάτου, του αλκοολισμού, του θυμού, της ανεκπλήρωτης αγάπης, των ανθρωπίνων σχέσεων σε μια μικρή κοινότητα, αλλά το κάνει με μια στάλα "μαγείας", χιούμορ και τρυφερότητας.
Διαβάζοντας το συγκινήθηκα, γέλασα και όσο κυλούσε η ανάγνωση, δεν ήθελα να τελειώσει..
Ένα βαθιά συναισθηματικό βιβλίο που με άγγιξε.
"Κανένας δεν είναι μόνος όσο μπορεί ακόμη και λέει εμείς."
"Μπορούμε να κάνουμε πολλά και διάφορα με την αγάπη. Μπορούμε κουτσά στραβά να την κρύψουμε, μπορούμε να τη σέρνουμε πίσω μας, μπορούμε να τη σηκώνουμε ψηλά όσο βαριά κι αν είναι, μπορούμε να την ταξιδεύουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου ή να τη βάζουμε μέσα σε μπουκέτα, μπορούμε να τη χώνουμε μέσα στη γη ή να την ανεβάζουμε στον ουρανό. Σε όλα αυτά η αγάπη συμφωνεί και τα δέχεται, γιατί είναι υπομονετική και πρόθυμη. Να τη μεταμορφώσει όμως, κανείς δεν το μπορεί."
4,5 αστέρια
Το βιβλίο ξεκινά με αυτό αλλά καλύπτει μια περίοδο 20 και πλέον χρόνων. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, η Λουίζε μαθαίνει να διαχειρίζεται την απώλεια, επιλέγει να μείνει δίπλα στη Ζέλμα, πιάνει δουλειά στο βιβλιοπωλείο του διπλανού χωριού, ερωτεύεται. Παρέα της έχει τον Αλάσκα, το γέρο σκύλο του πατέρα της, ο οποίος ταξιδεύει γνωρίζοντας τον κόσμο. Ο Οπτικός, βρίσκεται συνέχεια δίπλα στη Ζέλμα, είναι άλλη μια σταθερά στη ζωή της Λουίζε, μια σχεδόν πατρική φιγούρα.
Η Leky με την απλή και στρωτή γραφή της, τους ιδιαίτερους και διασκεδαστικούς θα έλεγα χαρακτήρες της, θίγει πολλά θέματα, όπως της απώλειας, του θανάτου, του αλκοολισμού, του θυμού, της ανεκπλήρωτης αγάπης, των ανθρωπίνων σχέσεων σε μια μικρή κοινότητα, αλλά το κάνει με μια στάλα "μαγείας", χιούμορ και τρυφερότητας.
Διαβάζοντας το συγκινήθηκα, γέλασα και όσο κυλούσε η ανάγνωση, δεν ήθελα να τελειώσει..
Ένα βαθιά συναισθηματικό βιβλίο που με άγγιξε.
"Κανένας δεν είναι μόνος όσο μπορεί ακόμη και λέει εμείς."
"Μπορούμε να κάνουμε πολλά και διάφορα με την αγάπη. Μπορούμε κουτσά στραβά να την κρύψουμε, μπορούμε να τη σέρνουμε πίσω μας, μπορούμε να τη σηκώνουμε ψηλά όσο βαριά κι αν είναι, μπορούμε να την ταξιδεύουμε σε όλες τις χώρες του κόσμου ή να τη βάζουμε μέσα σε μπουκέτα, μπορούμε να τη χώνουμε μέσα στη γη ή να την ανεβάζουμε στον ουρανό. Σε όλα αυτά η αγάπη συμφωνεί και τα δέχεται, γιατί είναι υπομονετική και πρόθυμη. Να τη μεταμορφώσει όμως, κανείς δεν το μπορεί."
4,5 αστέρια
April 28, 2021
This book surprised me so much - in a good way! After reading the prologue and the first chapter I was thinking "uh oh, I don't know if I'm going to like this one". I'm glad I kept reading because this was a really good read.
Themes of love and loss, denial, community, and life and death are addressed through the interaction and speech of a group of quirky characters who are delightful. The setting is a small village in Germany. The central plot is Luisa's life growing up in the village where she experiences a tragic loss as a 10 year old, unrequited love as a young woman, and finding her place in the world. Selma, Luisa's grandmother, is another prominent figure in the book. Selma is Luisa's anchor, and she and Luisa are very close. At the start of the book, you find out that when Selma has a dream with an okapi in it, someone in the village dies within a certain number of hours. So when one of these dreams occurs, news spreads like crazy through the village and puts everyone on edge. Then there are several other quirky, eccentric characters in the book who make up this close community.
Thanks to Farrar, Straus and Giroux through Netgalley for an advance copy.
Themes of love and loss, denial, community, and life and death are addressed through the interaction and speech of a group of quirky characters who are delightful. The setting is a small village in Germany. The central plot is Luisa's life growing up in the village where she experiences a tragic loss as a 10 year old, unrequited love as a young woman, and finding her place in the world. Selma, Luisa's grandmother, is another prominent figure in the book. Selma is Luisa's anchor, and she and Luisa are very close. At the start of the book, you find out that when Selma has a dream with an okapi in it, someone in the village dies within a certain number of hours. So when one of these dreams occurs, news spreads like crazy through the village and puts everyone on edge. Then there are several other quirky, eccentric characters in the book who make up this close community.
Thanks to Farrar, Straus and Giroux through Netgalley for an advance copy.
May 11, 2023
Kalenderspruchmäßig rührselig und mit ausreichend Taschentuchmomenten braucht es buddhistische Mönche in Ausbildung, um die Geschichte noch ausufernder zu gestalten?
Das Buch hat seine Fans aber ich gehöre nicht dazu. Meine Erwartungen gingen in eine völlig andere Richtung - nicht so etwas the fault in our starsmäßiges, eher wie "Die Eleganz des Igels"
Was soll ich lange drum herum reden - ich habe das Buch nach dem Lesen aussortiert.
Das Buch hat seine Fans aber ich gehöre nicht dazu. Meine Erwartungen gingen in eine völlig andere Richtung - nicht so etwas the fault in our starsmäßiges, eher wie "Die Eleganz des Igels"
Was soll ich lange drum herum reden - ich habe das Buch nach dem Lesen aussortiert.
November 14, 2022
Ein sehr besonderes Buch, irgendwie traurig, aber gleichzeitig mit ganz viel Bedeutung und Wohlgefühl🥺
May 1, 2022
Piękna, piękna książka! I fantastycznie napisana.
May 22, 2021
This is such cute feel-good story. I chuckled out loud several times even though this isn’t a comedy. Luisa is the primary narrator of the novel, which begins when she is 10 years old and her grandmother dreams of an okapi, a strange animal that when Selma dreams about it means a death is coming to the village in real life. After word of Selma’s secret dream gets out, the villagers “remembered that a heart attack is accompanied by a tingling in the arm, but couldn’t remember which arm, so the villagers felt tingling in both arms.” They felt it was time to air hidden truths so they wrote “unusually wordy letters with talk of always and never.”
The death is not one that Luisa ever fully recovers from, but life, of course, goes on. The characters that make up the book are likeable in their quirkiness.
Thanks to NetGalley for the opportunity to read this book, which RELEASES JUNE 22, 2021.
The death is not one that Luisa ever fully recovers from, but life, of course, goes on. The characters that make up the book are likeable in their quirkiness.
Thanks to NetGalley for the opportunity to read this book, which RELEASES JUNE 22, 2021.
Displaying 1 - 30 of 2,322 reviews