History of Evil (2024)

“people are terrified of it”

Dystopische spookhuisfilm. Tja kan niet zeggen dat de film het niet probeert! Echter geen van beide elementen lijkt met succes samen te komen. Het waren geen vreselijk ideeën, maar de uitvoering is een ander verhaal.

Het is 2045 en in Amerika heeft het evangelische fanatisme de overhand. Milities maken jacht op niet-gelovigen maar uiteraard is er ook verzet Politieke terroriste en moeder, haar man Ron en dochter Daria vinden samen met bondgenoot Trudy in een verlaten huis (waar iedereen bang voor is) hun toevluchtsoord.

En dat is waar de film verschuift van SF-thriller naar bovennatuurlijke Er is een racistische oude man (die rechtstreeks van de barman van ‘The Shining’ lijkt te zijn gekopieerd) maar alleen zijn gesprekjes zijn niet zo eng...en de andere horrorelementen zijn te traditioneel en gewoon zwak uitgevoerd. Tja als de vereiste angst om als horrorfilm te worden geclassificeerd, ontbreekt biedt het ook niet voldoende spanning!

Ook het schrijf en acteerwerk zijn niet goed ontwikkeld, het stel heeft zelfs nauwelijks enige chemie en waarom lijkt de moeder totaal ongeïnteresseerd in haar dochter? Het slaagt er niet in om personages angsten, of cruciale ontwikkeling mee te geven. Camerawerk was best goed! Daardoor krijg de film een zeer krappe halve ster meer. Helaas gaat de film ook niet wat meer los tijdens de climax. Waardoor dit uiteindelijk een teleurstellende, maar af-en-toe ook plezierige film was met een stel aardige ideeën die helaas het nergens waarmaakt.

De Iraans-Amerikaanse filmmaker Bo Mirosseni levert een wisselwerking af tussen dystopie en horror, maar deze gaan weinig treffend samen. Het is dan ook vooral de combinatie tussen beide genres die niet zo lekker werkt, omdat History of Evil ze eerder afwisselt dan vermengd. De acteurs en actrices spelen ook niet onderscheidend of intrigerend genoeg om het geheel doorlopend boeiend te houden, maar Mirosseni weet zijn weg wel te vinden met de cinematografische invulling. Leuke versiering, strakke belichting en een toepasselijke soundtrack zorgen voor een redelijk eigenzinnige sfeerzetting, maar de film sleept niettemin te lang aan om effectief spanning op te roepen. Specifiek de neerwaartse spiraal van Paul Wesley is dermate oninteressant (en uitgesponnen) dat ik me als kijker afvroeg waarom de film hier zo lang op focust. Punten voor de originele ambities, maar als horrorfilm is het weinig geslaagd en als dystopische film vooral niet gefocust genoeg.

Ik vond ‘m best aardig.