Desperately Seeking Susan (1985)

Het is al een tijd geleden dat ik deze opmerking had geplaatst, maar het was humoristisch bedoeld denk ik, net zoals de opmerking over Bart de Wever.

Maar ik was fan van Madonna in 1985, om meerdere redenen, maar niet haar acteertalent.

Ik herinner mij haar optreden tijdens Live Aid in Philadelphia, dat was pas goed... Geen songfestival toestanden...

Vergezocht plot, zo'n verhaal dat louter is opgebouwd uit misverstanden, daarom objectief gezien niet echt een goede film.

Maar de film is een heerlijke pot 80s nostalgie. Dat plus de aanwezigheid van Arquette en Madonna maakt dat dit toch anderhalf uur prima vermaak is.

Mag ik dat zelf wel uitmaken...

Vind deze 80s klassieker niet zo goed maar het blijft een iconisch werkje, waarin de modeverschijnselen en emancipatie uit het decennium voorbijtrekken. Dit was een serieus kassucces met Madonna wiens populariteit in sterk stijgende lijn was toen. Ondanks haar weinig imponerende acteercarrière is de rol van stoeipoes Susan degene die iedereen zich van haar zal herinneren. Arquette en Quinn spraken me doorgaans minder aan in hun veel te brave vertolkingen, maar degenen die me wel deed lachen was Gary, de echtgenoot van Roberta... onderschatte rol. Deze gekke New York story over een identiteitswissel heeft toch wel een stempel gedrukt in de mid-eighties.

Met de blik van nu echt een schaamteloos naïeve en vrij amateuristische film. Zeker in de mainstream kom je dit soort niemendalletjes niet heel vaak meer tegen. De film scoort wél erg aardig qua sfeer en stilering. Met een beetje fantasie kun je wel links leggen met Jarmusch en Lynch uit die tijd. Ik had ook graag iets meer tijdsbeeld van New York gezien, eigenlijk stak alleen die maffe Danceteria scène er echt bovenuit.

Hier nog een leuke lijst met cameos.

Laurie Metcalf vond ik ook vrij onherkenbaar trouwens.

Een prima kleine film met een groot popidool. Heeft een fijn verhaal met noir invloed en een off beat comedy randje. Het orkest met de ouwe mannetjes is iets dat je ook in een David Lynch film zou verwachten. Een absurd tintje. Goeie settings met opvallend kleurgebruik dat helemaal in de tijdsgeest past. Goed camerawerk. De cast vormt een mooi geheel waarin Madonna zeker niet misstaat naast de pro’s. En er is de Into the Groove classic die casual langskomt. Voor mij alleen maar goeie punten.