Arrival (2016)

If you could see your whole life from start to finish, would you change things? ...

Arrival is een film dat ik al erg lang op mijn lijstje had staan. En aangezien het ‘drama’ en ‘mystery’ betreft, heb ik hem vaak uitgesteld omdat je concentratie voor zulke films vaak optimaal moet zijn. Vandaag was zo’n dag, dat ik bomvol concentratie zat. Dus heb ik hem maar een aangezet.

Dennis Villeneuve heb ik nog niet veel van gezien. Hij blijkt voornamelijk in de sci-fi hoek te zitten, waar hij erg goed in is en dat laat hij hier ook zien. Het is een goed verhaal, met een leuke twist aan het einde. Alleen wordt het verhaal wel iets interessanter verpakt, dan het in werkelijkheid is. De twist op het einde gaf mij geen ‘kippenvel’ zoals een aantal dat wel hadden.

Visueel vond ik het wel erg mooi en cinematografisch gezien ook. Ook hoe de Aliens er uit zagen zag er erg goed uit, net als hun ‘UFO’s’. Alleen vond ik het op sommige momenten wel een beetje langdradig, ondanks dat de film nog geen 2 uur duurt. Het voelde wel langer dan het in werkelijkheid was.

7.5/10

In tegenstelling tot de meesten ben ikzelf niet zo héél lyrisch over Villeneuve. Het is een interessante regisseur, dat zeker, en ik kijk uit naar Dune, maar bij sommige van zijn films blijf ik achter met het gevoel dat er nét dat tikkeltje meer in had gezeten. Zo ook bij Arrival. Esthetisch is het een zeer mooie film; mooi lichtgebruik, prachtige shots, etc. Ook qua concept is het een heel interessante film. Ik studeer ook taalkunde onder andere, dus het is heel interessant om al die termen en theorieën voorbij te zien komen. Villeneuve lijkt uiteindelijk de Sapir-Whorf theorie aan te hangen; ons wereldbeeld en de manier waarop we dingen conceptualiseren wordt gevormd door de taal die we gebruiken. Dit wordt op het einde dan mooi weergegeven door het feit dat Adams' personage door het leren van de taal van de aliens een andere visie over tijd krijgt. Het hele motief met de cirkel en het oneindige/niet-lineaire dat dit uitstraalt hangt er allemaal goed mee samen. Interessant dus zeker, maar het probleem is dat Villeneuve dit niet geheel weet om te zetten in een heel boeiende film. De film verloopt soms traag zonder enige functionele reden, spanning zit er niet echt in en ook de personages blijven heel oppervlakkig en oninteressant. Het afsluitende kwartier is in se goed, maar de film lijkt slimmer te willen overkomen dan het in feite is. Vond het af en toe toch iets te onterecht pretentieus.

Gelukkig valt er visueel voldoende te genieten en is tevens de cast goed (met een prima Amy Adams die er wel duidelijk bovenuit steekt) maar over het algemeen weet Arrival gewoonweg niet voor de volle twee uur te boeien, en is het concept interessanter dan de daadwerkelijke uitwerking ervan. Er zat in ieder geval meer potentie in. 3*.

Geen meesterwerk maar wel een sterke film. Het begin - het is eerder aangegeven - is traag. Iets te traag. Na een uur vraag je je af wat de rest gaat brengen. Dat 2e uur is echter beter en interessanter. Het einde van de film is briljant. Ik kan er niet veel over zeggen zonder het plot te verklappen, maar er worden in de film veel hints gegeven die je in eerste instantie wellicht niet opvallen. Dit is een film die het waard is om een 2e keer te bekijken. Acteerwerk was erg sterk, voor in het begin. De angst voor het onbekende was erg goed uitgebeeld en kwam erg realistisch over. De hele film kwam overigens realistisch over (mochten er ooit dergelijke eieren op aarde landen, kan ik me voorstellen dat wat in de film is weergegeven werkelijkheid zou worden). Chemie tussen de acteurs is prima. De sfeer in de films goed neergezet, maar wat één dimensionaal (verandert niet echt gedurende de film, wat toch wat bijdraagt aan een gevoel van saaiheid). Als je deze film wilt waarderen moet je houden van wat tragere, filosofische films die spelen met de wetten van de logica.

Wow wat heb ik hiervan genoten, film ontroerde mij echt wel op een of andere manier. Ook ijzersterke rol van Amy Adams. Dit leunt toch wel aan tegen een meesterwerk. Dit is voor mij letterlijk smullen

Maar weer eens geprobeerd, en hoewel ik de ontknoping alweer vergeten was en toch weer verast werd, was ik tevens benieuwd wat ik er een tweede keer van zou vinden. De eerste keer benoemde ik de film als ondefinieerbaar, iets waar lastig de vinger op te leggen was qua inhoud en waarom het zo verloopt. Iets dat nog steeds van kracht blijft, toch zie ik bepaalde dingen wel beter en duidelijker.

Nu heb ik toch op zijn minst meer oog voor de benadering en psychologie voor het onbekende. In dit geval dus bij de eerste benadering van Banks en Donnelly. En dan toch vooral de weinig spannende maar wel realistische manier van contact zoeken en creëeren. Iets dat niet te vergelijken valt met de kolderieke toestanden in andere films met geluiden, lichtflitsen of zelfs maar een brutalerik die zich simpelweg voorstelt. Contact te krijgen en elkaar te begrijpen is toch ingewikkelder dan gedacht, een neemt zijn tijd in een bepaalde sereniteit. En waarom ook niet? Het is waarschijnlijk de chaos in de buitenwereld en de korte lontjes van andere wereldleiders die de boodschap vormen en het beeld van de mensheid tonen die we het ergst moeten vrezen. Namelijk gewoon de mens zelf, zijn angst, zijn snelheid en gemak om problemen op te lossen met wapengekletter en zijn vermogen signalen verkeerd te interpreteren.

Het is op zijn Villeneuve's mysterieus en sfeervol te noemen, met een aantal prachtige beelden zoals het object tussen de wolken, en dan is er die tragische muziek van Max Richter die in het begin en einde gebruikt wordt. Villeneuve lijkt zich op een zelfkritisch beeld te richten wat de mensheid betreft, en in principe kan dit idee breder getrokken worden dan gedacht, er zijn niet echt aliens voor nodig, zie maar hoe we elkaar behandelen in conflicten. Toch blijft voor mij de rol van Banks en haar verlies een niet te bevatten debacle. Schrijnend is haar verlies, een dwaalspoor uiteraard de intentie de kijker te laten denken dat dit al gebeurt is en geen toekomst betreft. Toch blijft voor mij de vraag wat de connectie tussen haar levensverloop is en het bezoek en poging tot communicatie met de aliens. Kan ze in de toekomst kijken? Helpt dit in de communicatie? Werd ze dit door de aliens of was ze dit al? Met de intentie de kijker te laten denken dat het verlies van het kind verleden is wordt er bewust extra mysterie gecreëerd, maar in mijn beleving wel iets dat tegen gaat werken en de film onbegrijpbaar maakt wat het ene voor het andere betekent.

Hoewel boeiend en interessant blijft het cijfer staan op 3.5.

Ik had met Villeneuve een valse start. Incendies vond en vind ik een draak, De twee films die ik erna zag Sicario en Blade Runner 2049 vond ik veel beter. Arrival haalt dat niveau niet en had van mij nog een tikje minder grijpbaar en een tikje minder sentimenteel gemogen, met wat minder betere wereld gehalte en minder voorspelbare kantjes de oorlogslanden zijn Soedan, Rusland en China natuurlijk, Al verkies ik dit elke dag boven de Nolans van deze wereld en was het intrigerend genoeg om mijn aandacht vast te houden. En is het nu 3-1 voor de goede Villeneuve films. Zou Incendies waarmee hij doorbrak dan voor mij zijn enige miskleun zijn?

Deze film zit echt geweldig in elkaar. Ik lees van mensen dat hij wat traag op gang komt, maar dat vind ik niet. De hele film is eigenlijk aardig traag, maar dat is de kracht van de film. Daardoor is het voor ons als kijker ook goed te volgen. Prachtig hoe alles uiteindelijk op z'n plek valt.

Matig filmpje. Allemaal veel te traag en er gebeurd te weinig.

Gisteravond de film weer eens bekeken, zonder enige verlichting aan in huis. Een ondergewaardeerd meesterwerk mag ik wel zeggen. "There's more than meets the eye" is een bekend gezegde wat denk ik wel van toepassing is op deze film. Waarschikn is dit ook zo'n film die door de jaren heen alleen maar in waardering gaat steigen. Mensen die hem in het begin niet goed weten te waarderen, maar waarbij de film wel in hun systeem blijft zitten, wachtend op een volgende kijkbeurt op een geschikter moment.

De wereld is in paniek nadat 12 UFO’s verspreid over de wereld zijn geland. Wanneer blijkt dat enkele inzittenden proberen contact te roept Colonel Weber [Forest Whitaker] de hulp in van taalexpert Louise Banks [Amy Adams]. Samen met theoretisch natuurkundige Ian Donnely [Jeremy Renner] moet zij uitzoeken hoe hoe ze kan communiceren met deze buitenaardse bezoekers. Vanwege haar expertise op het gebied van dode talen hoopt Weber dat Louise deze wezens vragen kan stellen en antwoorden kan krijgen. Dat is echter een tijdrovend proces en elders in de wereld neemt de angst voor het onbekende dusdanige vormen aan dat men overweegt de status quo op een gewelddadige wijze te doorbreken. Visueel indrukwekkend SF-drama met een mooie rol voor Adams, maar Villeneuve richt zich veelvuldig op de ontwikkeling van de communicatie. Dat is wat droge kost waardoor het wat langdradig dreigt te worden. De slim bedoelde twist op het einde doet bovendien wat geforceerd aan, maar de originele invalshoek maakt dit de moeite waard.

Grappig hoe 'we' ons altijd een voorstelling maken over aliens die in giga vessels richting aarde komen (Close Encounters, Independence Day, Arrival). Heb je het over alien invaders die de mensheid aanvallen en zich slim muteren mochten we er een antwoord op vinden, kijk dan meer naar Covid en de laatste Afrikaanse variant. Overigens vind ik de film fantastisch qua sfeer, het 'premonitions' onderdeel een redelijke vondst, maar het 2010 Space Odyssey (het bar slechte vervolg op 2001) moraaltje tenenkrommend. Huu, 12 van die ovalen over de wereld (als Jezus' 12 discipelen?) Renner en Whitaker blijf ik misplaatst vinden in de film. Ook is het verhaal over het geheel genomen zo krom als een hoepel. Als een zo vergevorderde intelligentie kwaaie intenties had, hadden ze wel wat anders gedaan dan als een zoutpilaar in het veld te gaan hangen. Ik denk dat de mensheid ook heel wat afwachtender zou zijn als zich zoiets zou voordoen dan zich zo strijdvaardig op te stellen. Half sterretje ervan af.

Ik heb de afgelopen jaren al veel voorbij zien komen over deze film, maar er nog nooit aan toegekomen om de film daadwerkelijk te gaan kijken.
Uiteindelijk durf ik wel te stellen dat ik net iets meer had verwacht van de film ook al haalt het een behoorlijk niveau.
De film intrigeerde mij wel vanaf het begin en de vormgeving vond ik ik niet verkeerd. De ruimteschepen vond ik er toch best indrukwekkend en ergens angstaanjagend uitzien. De ruimtewezens zelf vond ik tegenvallend.
Ik ben fan van Amy Adams en zij stelt mij in ieder geval nooit teleur. Jeremy Renner doet het nooit onaardig, maar hij speelt altijd een Jeremy Renner.
Qua verhaal interessant, maar af en toe heb ik wat moeite met verhalen waarin de opbouw van tijd een cruciale rol speelt. Het einde en de ontplooiing van het verhaal vond ik leuk gevonden, maar het was niet dusdanig schokkend voor mij. Al met al een onderhoudende film met een overtuigende Amy Adams.

Een bijzondere science fiction film.

Ontzettend goede film.

Met een prachtig verhaal.

En vooral een film die je aan het nadenken zet, gezien het onderwerp.

Wij zijn niet de enigen.

Zeer krachtige en schitterende film.

Excuus, er gebeurt juist heel veel, alleen geen ontploffende auto's.....

Prachtige film, goed acteerwerk en machtige sfeer

Interessante film. Eindelijk geen aliens die Engels praten, zoals in Star Trek en dergelijke. Het is ook geen film, zoals Independence Day. Moest zelfs heel even aan 2001 A Space Odessey denken. Je kan wel zien hoe sommige mensen denken als de één een wetenschapper is en de ander militair. Vond 'm een goeie film. Of ik deze ooit later nog een keer ga bekijken? Ik betwijfel het.

De film oogt spannend. Echter, vond ik het einde wat matig waarbij ik het gevoel kreeg waar ik precies naar heb zitten kijken. Om een of andere reden toch blijven komen omdat ik wachtte op hét moment. Maar het echte moment is niet gekomen.

Fascinerende SyFy film. 1 vd beste die ik ooit gezien heb. Mooi verhaal. De rol vd taal is goed gevonden. Alsook de interpretatie van tijd; zeer origineel. De sfeer is enigszins donker en geheimzinnig, de acteerprestaties zijn prima.

Wat vond ik goed aan de film? Eigenlijk niets. De film maakt op geen enkele wijze indruk. Mis en scene is steriel gestileerd en ondergedompeld in naargeestige grauwe sfeerbeelden. De film volgt clichématig de handelingen die volgen op een bezoek uit de ruimte.

De hoofdpersoon is een vrouwelijke loner met weinig tekst die amper met haar omgeving communiceert maar nu de communicatie aan moet gaan met deze buitenaardsen. Natuurlijk krijgt ze dit uiteindelijk voor elkaar op een voor de kijker ondoorzichtige wijze. Ze werkt nauw samen met een ander personage van het mannelijke geslacht die ook al niet uitblinkt in de kunst van het communiceren.

De grote klapper van het verhaal is dat tijd niet-linear is en dat heden en verleden inwisselbaar zijn waardoor de film op het einde de mystieke kant induikt. (Het palindroon wordt als stijlfiguur ingezet om dit gegeven van de inwisselbaarheid van verleden en toekomst te accentuerenin zowel met de naam van de dochter alswel de begin-en-slotbeelden. Gaap) Door deze vondst wordt de film toch nog gered en is de kijker ook weer tevreden.

Zonde van mijn tijd.

Net als MindlessAssassin had ik deze film al een hele tijd op mijn lijstje staan, omdat het een film is waarvoor je je moet kunnen concentreren en alles even moet opzij voor kunnen zetten, en het juiste moment is daarvoor belangrijk. En gelukkig ben ik niet teleurgesteld! Arrival is een erg sterke film. De sfeer is drukkend en intens, de acteerpretaties zijn allemaal goed, vooral van Amy Adams dan. En Arrival heeft een interessante boodschap: taal beïnvloedt ons denken. En als nevenboodschap: de mens moet leren samenwerken. Het enige minpuntje is dat zoals gewoonlijk Amerika als de goedzakken wordt voorgesteld, terwijl China en Rusland natuurlijk weer de agressors zijn. In werkelijkheid is het wel even anders! Het is overigens leuk gevonden om de toekomstbeelden in de geest van Louise voor te stellen als herinneringen uit het verleden. Maar het was wel erg voorspelbaar dat Ian de vader van haar dochter is.

een zeer boeiend en interessant thema voor een film in de stijl van Close Encounters. Hoe reageert de wereld als buitenaardse wezens op Aarde aankomen ? En maar liefst met 12 ruimtevaartuigen op verschillende plekken. Met dat gegeven had ik toch veel meer van deze film verwacht. Amy Adams levert een zeer puike prestatie af voor de duidelijkheid en toont aan een goed actrice te zijn. Maar gaandeweg de film wordt het duidelijk dat het meer om Amy Adams draait dan de buitenaardse wezens en hun bezoek (ligt aan het script, niet aan Adams). Ook het typisch Amerikaanse sausje (wij zijn goed, China en Rusland slecht) moet er weer overheen. Jammer. De film blijft desondanks wel boeien, maar ik had liever wat meer spanning en actie gezien. De keuze voor het type wezens werkt ook de doorlopende passiviteit in de hand. Als maker zet je jezelf daarmee klem. Communicatie in plaats van actie. Concept van tijd versus wat doe je met die tijd. Het einde vond ik ronduit duf.

Visueel sterkte film met een origineel verhaal. Hoewel de film op het oppervlak het verhaal vertelt over aliens die onze planeet bezoeken, gaat de film wat mij betreft in werkelijkheid over de invloed die taal heeft op iemands geest. Dit is een interessant onderwerp, dat op een treffende manier in een toch wel grote hollywood titel terecht is gekomen. Dit is meteen wat mij betreft ook het grootste minpunt: hoewel de film een interessant onderwerp verkent kan ik me niet aan de indruk ontrekken dat de film zich intelligenter wil voordoen dan dat ie eigenlijk is. De "plottwist" op het einde dat de flashbacks die we zien van dr. Banks in werkelijkheid de toekomst weergeven past treffend bij het onderwerp, maar voegt wat mij betreft niet heel veel toe.

Desondanks toch een film die lang in m'n hoofd op de achtergrond rond dwalen.

Ook het acteerwerk van Amy Adams verdient een aparte vermelding: zij draagt de film werkelijk. De overige karakters voelen wat "leeg", maar het personage van dr. Banks is zeer goed neergezet.

Al met al wat mij betreft de moeite waard.

Ik heb de film voor de 2de keer gezien. De eerste keer was ik niet bepaald onder de indruk. Maar ik ben van mening veranderd. Waarschijnlijk vond ik het verhaal de 1ste keer wat chaotisch. Maar begreep het nu beter.
Taal is een belangrijk communicatiemiddel. En we begrijpen elkaar beter als we dezelfde taal spreken. In Close Encounters of the third kind zie je iets vergelijkbaars.
Wetenschap is uiteraard geïnteresseerd in de wezens. Maar militairen zien zoals gebruikelijk een bedreiging. Wanneer het ooit zou gebeuren, dan lijkt het mij voor de wereld beter om zich niet verzetten. Tegen aliens die over technologie beschikken om naar onze planeet te reizen, zullen we weinig in te brengen hebben.
Ook is tijd zoals wij die kennen een lineair fenomeen. De aliens zien tijd als non-lineair. Een aardige vondst. Dat je terugziet in de film.
Ik vond de alien tripods er merkwaardig en lachwekkend uitzien. Nu hoeft het ook geen menselijk gedaante met rubberen kop te zijn, maar deze leken wel rubberen inktvissen die ook nog inkt spuiten.
Het acteerwerk was dik in orde.
Goed dat ik een 2de keer heb gekeken.

Eerste keer in het buitenland in de bios gezien. Ging allemaal goed totdat er alien taal kwam met ondertiteling die ik niet goed snapte. Daarna nog een keertje thuis gekeken toen hij uit was en nu nogmaals.

Ondanks dat ik wist hoe de vork in de steel zit was het wel mooi al is het einde wel wat te zoetsappig. Het alien gedeelte voelt minder interessant. Dit was een grote interesse als je deze film nog niet gezien hebt, en dan is het eerst uur interessant, maar nu voelde het weinig boeiend. Ook het hele militaire gedoe eromheen, zo van wij bepalen hoe we het doen, en andere landen die weer clichématig reageren: laten we de boel opblazen als het niks wordt was nogal irritant. Het zou leuk zijn als de mensheid eens een goed voorbeeld kreeg hoe te reageren in dit soort scenarios.

De film komt uiteindelijk wel rond op een slimme manier, maar laat toch na herhaalde viewing geen bevredigende indruk achter. Het ziet er leuk uit, Villeneuve doet zijn ding, maar de shots zoals we die van Dune kennen zijn hier ver te zoeken. Ook lijkt het verhaal geschreven door een linguiste die wat leuks over taal wilde vertellen en zelf iets verzonnen heeft in de vrije tijd. Of was het op een boek gebaseerd. zal wel.

Renner speelt erg vlak en voegt niet veel toe aan de film en vervult alleen op het eind zijn doel. Amy Adams levert een prima prestatie, maar uitzonderlijk vond ik het niet al raakt het me wel vaker, maar de vraag is of dat het verhaal en de gebeurtenissen waren of het acteerwerk. We zien van de andere karakters ook enkel de eenzijdige kant: militair: doen wat je opgedragen wordt door hogeraf, maar als jij daar zit met aliens in een grasveld achter je, laat je je dan nog steeds de wet zo voorschrijven?

Dus zeker kijken als je hem nog nooit gezien hebt, 2e keer kan ook wel, maar verwacht geen hoogstandje.

6/10.

Op zich leuk bedacht. Echter kan ik weinig met het feit dat Amy op onnavolgbare wijze binnen no time de taal en spraak ontleed heeft en meteen al een heel ander "alfabet" aan tekens en betekenissen van die tekens kan gebruiken en zonder probleem kan communiceren met compleet andere levensvormen. En hoe achterlijk zijn dan de zogenaamd andere buitenaardse beschavingen om op deze manier even op aarde langs te komen.....

Aardig pretentieuze film die een eerste keer misschien niet volledig begrepen binnenkomt, maar geen intentie om hem snel nog een keer te kijken.
Vond de traagheid in het begin wel meevallen, al vrij rap zijn we op locatie, al werd nergens duidelijk dat zij een wetenschapper was in het eerste kwartier. Veel sfeershots en dan een aantal kolderieke toevalligheden:
Hoezo is er een opening in die schepen, hoezo staat er een glasplaat tussen de aliens en de mensen, wie heeft die daar neergezet? Hoezo reageren de aliens als dieren in een dierentuin die naar het raam moeten komen? Allemaal erg toevallig en raar .
Verder wordt de cliche kassa echt wel opengetrokken: een driftkikker die graag snel wil aanvallen, verplichte zogenaamde aantrekkingskracht tussen Louise en Ian, de kolonel die buigt voor wat Louise wil, Amerika wil het juiste en alle landen in het midden Oosten zijn verschrikkelijk.

De twist is misschien leuk bedacht, maar was mij veel te sentimenteel (om niet te zeggen suf)

Misschien over 2 jaar herbekijken heel laat op de avond, dan komt ie misschien anders binnen.