Neil Diamond - Hot August Night (1972)

Geweldig mooi album, in de jaren 80 alle LP's verkocht omdat de cd het helemaal zou zijn. Ben inmiddels weer 2 jaar bezig met het verzamelen van de lp's die ik toentertijd had. De warmte van het lp geluid is door een cd niet te evenaren.

Een van de mooiste live registraties ever… wat een heerlijk album. Beluister deze al bijna vijftig jaar en kan er nog steeds geen genoeg van krijgen. Plaat met voor mij een torenhoge emotionele waarde. Vijf sterren dus.

Op het sublieme live album "Hot August Night" valt in mijn beleving helemaal niets aan te merken. Vanaf 1972 begon mijn ontdekkingstocht zo'n beetje voor wat betreft muziek. Deep Purple, Led Zeppelin, The Beatles, Golden Earring en ga zo maar door. Mijn oudere zus had de lp "Hot August Night" in haar bezit. Op enig moment zei zij tegen mij: "Lief klein broertje van me, je moet die herrie van je nou eens links laten liggen en dit live album van Neil Diamond draaien". Ik mocht de lp van haar lenen en 'm draaien op mijn DUAL platenspeler op zolder. Ik vond het geweldig. Nu ik dit bericht aan het maken ben draai ik "Hot August Night". En ik ben weer net zo enthousiast als ruim 50 jaar geleden. 5*****

Zijn stem: zo mooi!

Haha, ik ga hem maar eens opzetten, nog nooit in geheel gehoord...

Dit is zo een plaat die ik van mijn pa gekregen heb met de boodschap : Dit moet je echt eens luisteren. Ik heb dat 1 keer geprobeerd, maar vandaag is de dag voor de tweede keer.

Dan wens ik je heel veel luisterplezier davevr! Laat je ons weten als je ook zo hebt genoten van "Hot August Night", het sublieme live album van Neil Diamond?

Een beoordeling van iets dat mijlenver van mij afstaat. Hoe doe ik dat?

De hoes om te beginnen, tsja, wat doet die daar? Een heel grote fluit bespelen? Let me know. Dan het belangrijkste: de muziek. Het begint met zo een over the top opening, waarna ik iets verwacht à la ELO maar nee. We krijgen folkrock, Southern rock, maar de brave variant. Het is een mega feel good show, strijkers à volonté en tekstschrijven is duidelijk niet zijn ding:

"You are the sun/I am the moon/You are the words/I am the tune/Play me."

Als een Morrissey/Smiths fan cringe ik dan.

Hij schrijft soms heel goede nummers, soms gewone, en soms wat mindere. Maar hij zingt vol overgave, en daar ontbreekt het op vele live albums wel eens aan. Zo zakken sommige beroemde muzikanten wel eens door de mand. De band speelt superstrak en goed met zo een country twang vibe.

Ik, en het publiek, worden aan de hand genomen en het wordt daardoor een echt heel leuk optreden. Wat mij ook opvalt is de opnamekwaliteit. Het is echt heel zuiver. Je hoort alles heel duidelijk. Het publiek is er wel wat uitgemixt (of ze zijn zeer stil en respectvol).

Mijn favoriete nummers zijn "I think it's going to rain today", "Solitary man", "Girl you'll be a woman soon", "Gitchy Goomy". Ik heb de nummers eens opgezocht en de meeste versies op deze plaat verschillen heel hard van de studioversies. Ze zijn veel beter hier, en dat is wat leuk is aan live optredens. We willen toch iets speciaals.

Is hij technisch de beste zanger? Nee, maar luister eens naar "Girl, you'll be a woman soon". Hoe mooi en teer is dat gezongen! Ik geloof wat hij zingt.


Hoe moet ik dit raten? Niet. Dit ligt veel te ver uit mijn comfortzone. Ik cringe soms te veel, Sweet Caroline, Cracklin'Rosie, Crunchie Granola, Porcupine tree, dat Pretzel ding, Soolaimon is bijna Kumbaya materiaal.
Maar dat klinkt dan weer zo negatief. Ik wil wel duidelijk stellen dat dit een echt heel goed live album is, en ik was er heel graag bij geweest. Ditis perfecte muziek voor 's avonds op mijn terras in de avondzon.

Davevr, mooi verwoord!

Ik had deze middag die Live at the Greek opstaan maar die vond ik een pak minder.

Dat is dan een pak van mijn hart want het album "Live at the Greek" maakt geen onderdeel uit van mijn platenverzameling. Davevr, laat mij raden, "Live at the Greek" komt ook uit de platenkast van je vader?

Bedoel je die uit 1977 (Love At The Greek) of de liveplaat uit 2018 (Hot August Night 3) ??

Die uit 2018 is overigens in 2012 opgenomen.

Ja, van mijn pa

Die met dat Jonathan Livingstone Seagull op. Lp van 70s

Die is idd een stuk minder en zeker qua opname waar de Hot August Night echt wel in uitblinkt.
En het is trouwens Love at the Greek uit '77.

Juist, Love at the Greek

Mooi om de drie pagina's tekst over dit album te lezen. Dan merk je dat je echt een bejaarde bent hier........ Heel veel teksten beginnen met zinnen als: " mijn ouders hadden dit album" of "bij mijn pa stond het naast Machine Head".
Wijlen mijn vader had alleen maar Bach, Aznavour, Armstrong & Fitzgerald etc. in de kast staan.

Hot August Night stond eind jaren zeventig dus niet bij mijn ouders, maar wel bij mij in het platenrek en omdat alles op alfabetische volgorde stond, zal mijn exemplaar, net als bij de vader van deric raven, ook niet ver van Machine Head van Deep Purple hebben gestaan.

Zoals hier al vaker verwoord: de hoesfoto heeft mij ook altijd geïntrigreerd.
Neil maakt op de foto hetzelfde gebaar als die keeper van Argentinië, Emiliano Martinez, nadat hij tijdens het afgelopen WK was uitgeroepen tot beste keeper van het toernooi.

Zoals ik hier al vaker heb gemeld: mijn grote verzameling LP's is verloren gegaan bij een gevalletje waterschade en ik moet bekennen dat ik Hot August Night later nooit op CD heb gekocht.
Vanmiddag dus, na jaren, weer eens beluisterd via de stream. Blijft gewoon tijdloze fraaie muziek uit Diamond zijn beste periode. Wat mij betreft een fraai geheel met als uitschieters de Crunchy Granola Suite (lekker gitaartje), Solitary Man, Girl you'll be a Woman soon en Canta Libre.

Blijft toch het leukste van Musicmeter: je ziet in de updates weer eens een album dat je als ventje van een jaar of 17, 18, 19, 20 in de collectie had en wordt zo heerlijk even teruggeworpen in de tijd.