Lezersrecensie
Een reisverslag over koloniale erfenissen in het Caribisch gebied
In 1962 werd het eerste reisverhaal van V.S. Naipaul gepubliceerd onder de titel The Middle Passage. De bestemming was het Caribisch gebied, zijn geboortegrond. Door zijn achtergrond weet hij het perspectief van de buitenstaander en het perspectief van de ingewijde te combineren.
Naipaul begint zijn verhaal met zijn reis van Londen naar Trinidad. Net als de Afrikaanse slaven en Aziatische contractarbeiders vroeger maakt hij de trans-Atlantische reis per schip. Hij vervolgt met reisverhalen over Trinidad, Guyana, Suriname, Martinique, Jamaica en Antigua.
Naipaul geeft zeer bevlogen zijn indruk van deze vijf – destijds Britse, Franse en Nederlandse – samenlevingen. Samenlevingen die bestaan uit een complexe en fascinerende mengelmoes van volkeren die elk op eigen wijze met hun geschiedenis van slavernij en kolonialisme omgaan. Zijn focus ligt op het proletariaat dat bang is voor immigranten die hun banen inpikken. Naipaul beschrijft de breed gevoelde onvrede en het wijdverbreide racisme tussen de zwarte bevolking en de hindoestanen. Hij benoemt het gebrek aan helden en herkent wat Anton de Kom slavenmentaliteit had genoemd. Zijn voorspellingen over vooruitgang (of het gebrek daaraan) bleken uiteindelijk toch wat te pessimistisch. De schrijver is altijd scherp en genuanceerd in zijn analyses en kritisch, of zelfs meedogenloos, als het moet. En hij munt uit in zijn verbluffende inzicht in de menselijke aard en in zijn geestige proza. Een reisverslag dat na 60 jaar nog steeds overeind staat en nu wellicht niet meer geschreven kan worden omdat het als beledigend zou kunnen worden ervaren.
De Nederlandse vertaling Caribische reis is van T. Davids.
Vidiadhar Surajprasad Naipaul werd in 1932 op Trinidad geboren. Na zijn studie in Oxford begon hij te schrijven en is daar zijn hele leven mee doorgegaan. Hij heeft talloze reisverhalen en romans geschreven en won de Nobelprijs voor “het verenigen van scherpzinnige vertelling en onkreukbare waarneming in werken die ons de aanwezigheid van de verdrongen geschiedenis dwingen in te zien.” Naipaul overleed in 2018.
Naipaul begint zijn verhaal met zijn reis van Londen naar Trinidad. Net als de Afrikaanse slaven en Aziatische contractarbeiders vroeger maakt hij de trans-Atlantische reis per schip. Hij vervolgt met reisverhalen over Trinidad, Guyana, Suriname, Martinique, Jamaica en Antigua.
Naipaul geeft zeer bevlogen zijn indruk van deze vijf – destijds Britse, Franse en Nederlandse – samenlevingen. Samenlevingen die bestaan uit een complexe en fascinerende mengelmoes van volkeren die elk op eigen wijze met hun geschiedenis van slavernij en kolonialisme omgaan. Zijn focus ligt op het proletariaat dat bang is voor immigranten die hun banen inpikken. Naipaul beschrijft de breed gevoelde onvrede en het wijdverbreide racisme tussen de zwarte bevolking en de hindoestanen. Hij benoemt het gebrek aan helden en herkent wat Anton de Kom slavenmentaliteit had genoemd. Zijn voorspellingen over vooruitgang (of het gebrek daaraan) bleken uiteindelijk toch wat te pessimistisch. De schrijver is altijd scherp en genuanceerd in zijn analyses en kritisch, of zelfs meedogenloos, als het moet. En hij munt uit in zijn verbluffende inzicht in de menselijke aard en in zijn geestige proza. Een reisverslag dat na 60 jaar nog steeds overeind staat en nu wellicht niet meer geschreven kan worden omdat het als beledigend zou kunnen worden ervaren.
De Nederlandse vertaling Caribische reis is van T. Davids.
Vidiadhar Surajprasad Naipaul werd in 1932 op Trinidad geboren. Na zijn studie in Oxford begon hij te schrijven en is daar zijn hele leven mee doorgegaan. Hij heeft talloze reisverhalen en romans geschreven en won de Nobelprijs voor “het verenigen van scherpzinnige vertelling en onkreukbare waarneming in werken die ons de aanwezigheid van de verdrongen geschiedenis dwingen in te zien.” Naipaul overleed in 2018.
3
1
Reageer op deze recensie
