Totaal onverwacht kwamen we terecht op Rock Affligem. Wel… Niet geheel onverwacht dat we er waren, we wouden enkele bands zien en fotograferen, maar door onvoorziene omstandigheden bleven we er langer dan verwacht. Eens de stress voor het verdere agenda was weggeëbd en alles wat was geregeld, konden we ten volle genieten van al het moois dat Rock Affligem te bieden had. En dan kunnen we evengoed aan jullie, onze gewaardeerde lezers, mededelen wat we daar te zien kregen.
Op vrijdag werden we al meteen uit onze sloffen geknald door de mannen van Ronker. Een “putain” ontsnapte aan onze lippen zodra ze aan hun set begonnen. Wat een brute kracht, wat een force, wat een energie. We waren meteen klaarwakker.
Deze mannen zijn nu al legends en dat gaat enkel maar grotere proporties aannemen. Hou ze in de gaten en ga ze zeker zien als je kan! Hier zie je waar dat allemaal kan.
Meteen daarna kwam de grootvader van de Vlaamsche Punk het podium opgewandeld. Mark Vosté, bompa punk, gevolgd door zijn kornuiten van Belgian Asociality. De ouwe getrouwe foodfights en het afbreken der backstage behoren tot het verleden van de band. (Maar daag ze niet uit, natuurlijk.)
Wat er wel nog is, is een stel kameraden die langskomen om er een feestje van te maken. Mark en Bie zijn de leden die er vanaf dag één bij zijn, Jorge Van Camfort (Jorrege) speelt al ettelijke jaren bij de band en bewijst al evenveel jaren dat zijn plaats daar meer dan verdiend is. Nog recenter is bassist Nico Vedts het gezelschap komen vervoegen en ook daar hebben ze een goede keuze gemaakt.
Dit alles maakte dat ook dit optreden goed werd gesmaakt door het publiek. Alle klassiekers passeerden de revue: Boerderie, Jupiler Man, Bompa Punk, Morrege, … Als je meer dan 30 jaar kan toeren en succes hebben met merendeels dezelfde nummers, heb je goede nummers, goede muzikanten en een stevige fanbase.
Wat ons nog het meest opviel was hoe kameraadschappelijk alles nog steeds verloopt. Vier mannen die maar één doel voor ogen hebben: een feestje! Zalig om ze bezig te zien! We kregen van Mark op zijn smartphone te zien welk een indrukwekkende speellijst ze voor de boeg hebben deze zomer. Zelf kan je dat hier volgen.
Nadien speelden Black Mirrors en Psychonaut maar door omstandigheden (zie hierboven), zagen we hen helaas niet.
Bizkit Park was volledig opgeladen toen ze het podium betraden en dan is er maar één oplossing: ontladen voor een vol plein. En dat is wat ze deden.
Wat is deze band gegroeid in de loop der jaren! Profileerden ze zich vroeger nog eerder als een tributeband van Limp Bizkit, passeert tegenwoordig zowat alles in het genre nu-metal: Korn, System of a Down, Linkin Park, Slipknot, Papa Roach, Deftones, Disturbed,… Alle grote hits werden erdoor gejast en het publiek kon dat meer dan behoorlijk smaken. Het werd een feestje van formaat. Luid, levendig en heel uitbundig. Maar steeds wel super strak gespeeld en met een bijzonder precieze accuraatheid. Feest! De komende maanden op veel plaatsen te zien, check hen hier.
Als laatste kon DJ Turbeau (Alias Franky De Smet-Van Damme) aantreden om met zij die er nog zin in hadden, een feestje bouwen tot diep in de nacht. Franky heeft een drukke zomer voor de boeg met zijn band Channel Zero maar hier kan je uitvogelen waar hij nog aan het werk is als dj, de komende weken en maanden.
Op zaterdag opende Alice Mae de mainstage van Rock Affligem en ook hier gold: hoe leuk is het dat zoveel jeugd zo bezig is met steengoede muziek maken. Zij ziet teksten schrijven als een vorm van expressie maar die brengt ze toch met een stem die haar expressie extra in de verf zette. Hou ze in de gaten! Dat kan je bijvoorbeeld hier.
De presentatie wag op zaterdag in handen van William Boeva die dat deed op een leuke en bijzonder gesmaakte manier.
Sustain konden we helaas niet zien maar dat maken we nog wel goed.
Less Autre bracht bijzonder zomerse en sfeervolle muziek, vaak in het Franse. Het viel moeilijk er de vinger op te leggen. Op sommige momenten dachten we naar Les Négresses Vertes te luisteren maar wat later was het toch weer wat meer indierock of new wave. Ze zijn dus niet in een hokje te duwen.
En al helemaal niet toen ze ook werk brachten van o.a. The Cure, Morphine, Jacques Dutronc, Indochine, Arno en Serge Gainsbourg. Echt leuke band om aan het werk te zien! Hier spelen ze de komende weken en maanden.
Oproer kwam, zag en overwon. Alweer.
Keken we in februari nog uit naar dit, dan was het nu het moment van de feiten. Met onze snuit in de zon, met de geur van braadworst en zonnebrandolie, gras onder onze voeten… En daar stonden ze. Net zoals we het ons in februari hadden voorgesteld. Wat ons opviel was dat Oproer al een mooie menigte op de been had gekregen om af te zakken naar de festivalweide. En daar waren ze dankbaar om!
Perfecte set, luid applaus en eerste voorzichtige danspasjes in het publiek. Dit smaakt naar zoveel meer van deze gasten. “When was the last time, time ticked away too loud…”
Kids With Buns is een band waar we moeilijk hoogte van kregen. Pas op! Dit viertal speelde leuke songs en ze deden dat verdomd goed. Maar visueel bleef alles wat ingetogen. Nuja, gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde en als mensen liever hun set ingetogen spelen, wie zijn wij dan om daar iets over te zeggen. Maar het was ook wat we na hun set hoorden op de weide: “Goede muziek, goede klank en knap gespeeld. Maar visueel een beetje saai.”
Aan de persoonlijkheid van de bandleden lag het alleszins zeker niet. Want in een korte babbel en fotoshoot achteraf zagen we vooral vier jonge, open, spontane en leuke mensen die veel plezier hadden. Tegen hun zin stonden ze er dus zeker en vast niet. Gelukkig dat niet iedere band hun drumstel in de fik steekt en gitaar kapot gooit. Zoals Kids With Buns het doet, kan het dus ook. Hier kan je volgen waar ze binnenkort spelen!
Noordkaap had er van tevoren al veel zin in. Stijn Meuris en zijn team deden wat ze moesten doen. Het was inmiddels niet meer zo warm en het publiek had zin in een feestje. En toch… Ondanks alle hits, de retestrakke set, de goesting om hier een feest te maken, was het behoorlijk trekken en sleuren geblazen voor de band.
We vroegen ons lang af wat daar aan de hand was. Noordkaap speelde zeker geen slechte set, integendeel, en publiek was er meer dan genoeg (het festival was uitverkocht). Maar de magie die we al zo vaak zagen bij Noordkaap, kwam er deze keer niet. De kracht wel. Het enthousiasme ook. De wil. En toch…
Soms heb je van die avonden dat alle sterren goed staan maar het toch net niet gebeurt. De band vroeg zich achteraf zelf ook af wat er aan de hand was. Was er wel genoeg power op het plein? Zat het geluid wel goed? Kwam het wel allemaal over? Ja, ja en ja waren de antwoorden.
Maar een korte rondvraag op de weide maakte ons wel iets duidelijk. De algemene tendens was: “Ja hoor, Noordkaap was heel goed. Maar wij zijn hier voor Clouseau.” En dat verklaarde plots één en ander.
Clouseau was duidelijk de band waarvoor veel mensen om 21u45′ op de weide stonden. In geen tijd had Koen Wauters het publiek bij het nekvel om niet meer los te laten. Noem een hit en ze speelden hem: Anne, Daar Gaat ze,… Iedereen zong iedere song klakkeloos mee. Ook wij, betrapten we onszelf. We gunnen de sympathieke mensen van Clouseau hun succes, uiteraard. En wat een feest voor dit publiek!
We hadden na het optreden nog een gesprekje met Koen en Kris Wauters en zelf hadden ze er ook geen verklaring voor.
Koen Wauters: “Geen idee wat het is. Al die uitverkochte sportpaleizen en dan denk je dat iedereen die ons wou zien, ons dan wel heeft gezien. Maar neen. Die komen ook nog naar ons kijken op festivals. En zoals hier in Affligem… zesduizend of zevenduizend mensen, daarvan hebben misschien 1500 mensen ook tickets voor onze concerten in het sportpaleis.”
Kris Wauters: “En de overige mensen geraken waarschijnlijk aan geen tickets meer.”(lacht grappend)
Een kleine opzoeking leerde ons dat het gaat om dertien (!!!) keer het sportpaleis eind december 2024 + begin januari 2025. Sommige mensen zullen dit een commerciële muziekmachine vinden en iedereen heeft recht op zijn of haar mening maar wij zagen het toch anders.
Deze band werkt minstens even hard aan een optreden als alle andere bands, misschien zelfs harder. Er was een heel team aan mensen nodig om dit alles te laten gebeuren. Over alles werd nagedacht: licht, setlist,… Dat hele team zorgde ervoor dat het een succes werd. Voor de middag waren er al technische mensen aanwezig om zaken in orde te krijgen tegen 21u45. En de muzikanten zijn stuk voor stuk toppers, laat ook dat duidelijk zijn. Als kers op de taart kwam dan publiekslieveling Koen Wauters, een geboren entertainer, op het podium om de ene na de andere hit te brengen.
Sommige hits waren recent, andere gingen 40 jaar terug waardoor ook de nostalgie-snaar werd beroerd. Geflankeerd door zijn sterkhouder broer Kris. Als alle sterren goed staan… Maar dit succes kwam niet zomaar uit de lucht vallen, hier wordt voor gewerkt. Veertig jaar hits werden er hier door geknald. En een klein mini feestje om Joost Klein een hart onder de riem te steken. De Clouseau-fans beleefden een topavond, zeker weten.
Les Truttes, tenslotte, hadden de loodzware taak om na Clouseau het publiek te blijven amuseren. Deels hadden zij een beetje hetzelfde voor als Noordkaap. Met als enige verschil: een deel van de mensen die voor Clouseau waren gekomen, begaven zich al richting parking voor de uittocht. De mensen die bleven, kregen een amusante en gedreven performance. Zij amuseerden zich kapot en zo hoort het ook tijdens een optreden van onze favoriete trutten. Altijd weer goed, altijd weer feest!
Rock Affligem is een fantastisch concept en zeker (maar niet uitsluitend) een aanrader voor zij die geen fan zijn van de hele grote festivals (of uitverkochte sportpaleizen).
We bedanken de organisatie dat we erbij mochten zijn, zeker gezien dat dat vooraf helemaal niet gepland was. Extra en dikke shout out naar Vix & partner en Mare! Tot volgend jaar maar dan wel op voorhand gepland! Met onze zwembroek!
Rock Affligem op Instagram / Rock Affligem op Facebook
