Nasulat sa Tagalog/Pilipino/Filipino." Ipinakita batay sa yaman ng mga nasiulat na tunay
ngang may disiplinang Filipino sa lawak at sakop ng mga erya tungkol sa pag-aaral nito di
lamang sa istruktura nito kundi pati na rin sa pagaaral sa pagsasalin, diksyonaryo, pagtuturo, at
intelektwalisasyon. May kritisismong ibinigay tungkol sa pag-aaral ng istruktura at iyon ay ang
pagbatay nang malaki sa mga Kanluraning konsepto. Hinihimok na makatuklas ng bagong ideya
o bagay na makakatulong sa pagrebisa ng mga dating ginagamit na teorya na siyang magiging
ambag na malaki sa linggwistikang Filipino. Ang "Mga Pag-aaral sa Barayti ng Wika" ni Rosario Alonzo ay naglalahad at nagkakategorya
ng mga pag-aaral na nagpapakita ng barayti ng wika na sumasaklaw hindi lamang sa lugar
kundi pati rin sa panahon, katayuang panlipunan, gawain, propesyon, at iba pa. Ipinapakita
nitong may barayti ang wikang pambansa na nagpapatunnay ng kakayahan nitong magamit sa
iba't ibang antas at uri ng komunikasyon. Samantalang isang tiyak na barayti ang inilarawan ni
Teresita Semorlan sa "Chavacano Filipino: Varayti ng Filipino sa Siyudad ng Zamboanga."
Inilarawan dito ang Filipino ng mga Chavacano at kung paano nito naiimpluwensyahan ang
paggamit nila ng Filipino. Ipinakita ang katangian ng barayting ito sa lahat ng lebel ng gramar,
pati na rin sa bokabularyo at ispeling. Pinatutunayan nito na hindi lamang Tagalog ang
nakakaimpluwensya ng pag-unlad ng Filipino. Ganito rin ang naging tema sa "Varayti at
Varyasyon ng Wikang Filipino sa Cebu at iba pang lugar sa Mindanao" ni Angelina Santos na
kung saan ipinaliwanag kung ano ang varayti at varyasyon ng wika at ipinakita ang kaso ng
paggamit ng mga Cebuano ng wikang Filipino. Isang malaking bentahe ng libro ang pagsisimula sa pamamagitan ng pagtatampok sa artikulo
ni Enriquez na siya namang muhon at ama ng Sikolohiyang Pilipino sa bansa. Naisama rin ang
mga impluwensyal na iskolar sa kani-kanilang larangan na sina Salazar, Covar, at Constantino.
Gaya ng nabanggit sa simula, walang tuwirang paghahati sa mga artikulong isinama sa libro, di
tulad ng ginawang paghahati sa isang naunang inilimbag na katipunan din ng mga babasahin
para sa Sikolohiya ng Wikang Filipino (Antonio at Tiamson-Rubin 2003). Ang mga nagawa ng
mga tanyag na iskolar na ito ang nagsisilbing tanda at modelo di lamang sa pinanggagalingang
perspektiba kundi pati rin sa maaaring maging tunguhin ng mga pananalisik sa sikolinggwistika. Pinakamalaki ang bulto ng mga artikulo na tumatalakay sa ugnayan ng kultura, lipunan, at
wika. Kahit ang mga artikulo nina Constantino at Mercado na tuwirang tiningnan ang ilang
katangian ng istruktura ng wika ay mas naiugnay ito sa pananaw ng grupo sa kanilang kultura,
isang penomenon na maaaring ugatin sa mga teorya sa sosyolinggwistiks, partikular ang
Whorfian hypothesis. Bagama't hindi naman maitatanggi na konektado talaga sa kultura ang
sikolohiya ng mga Pilipino, ang kaisipang may matinding ugnayan ang indibidwal na psyche at
ang kultura ay umiiral at inaaral sa larangan ng sikolohiyang pangkultura (cultural psychology)
na tumitingin rin sa pagtanggi sa ugnayang ito dahil sa indibidwalistikong pagsipat na
kadalasang nakikita sa mga pag-aaral sa Hilagang Amerika (Markus at Hamedani 2010).
53