Co oznacza "skrót" Wi-Fi? Nie takiej odpowiedzi się spodziewacie

Lepszy jest router bezprzewodowy, czy router Wi-Fi? To pierwsze określenie ma szersze znaczenie, bo zwykle router kojarzymy z urządzeniem wspierającym Wi-Fi, a przecież są też routery 5G/LTE i inne.

W branży technologicznej stosowane są przeróżne skróty, które już tak utarły się w naszej świadomości, że nie zastanawiamy się nad ich rozwinięciem lub je pomijamy. Weźmy na przykład AI, które każdy wie, że oznacza Artificial Intelligence. Choć mamy polski odpowiednik Sztuczna Inteligencja, wolimy zamiast SI mówić AI. IBM to nazwa firmy, która zrewolucjonizowała branżę komputerów osobistych, wprowadzając na początku lat 80. XX wieku komputery PC, zwane w Polsce pecetami. Dziś jeśli nawiązujemy do tego słowa, to bez odnoszenia się do jego rozwinięcia, czyli - personal computer. A samo znaczenie skrótowca IBM, czyli International Business Machines, jest znane zapewne mniejszej liczbie użytkowników komputerów.

I teraz tytułowy skrót, czyli Wi-Fi. Jesteście pewni od jakiego słowa się bierze? Na pewno, tylko że to najprawdopodobniej błędne rozumowanie.

Krótka historia Wi-Fi

W 1997 roku ustandaryzowano tę technologię bezprzewodowej komunikacji. Dokonało tego IEEE wprowadzając standard 802.11. Początkowo oznaczało to transfer 1 Mbps - choć całkiem sporo zważywszy na szybkość przewodowych wdzwanianych połączeń, do których mieliśmy dostęp, to niewiele z dzisiejszej perspektywy, gdy korzystamy z Wi-Fi 802.11ax (do 10 Gbps), a pojawiają się też sprzęty wspierające jeszcze cztery razy szybsze Wi-Fi 802.11be. Jednakże realna szybkość Wi-Fi zależy od wielu czynników, nawet tak oczywistych jak odpowiednie ustawienie nadajnika względem odbiorników.

Różnego typu routery Wi-Fi. Przyjmują różne kształty i sa różnie podłączane do komputerów. Czasem, ze względów estetycznych, są ukryte przed wzrokiem użytkownika.

Podstawy technologii Wi-Fi wiążą się z uzyskanym w 1942 roku przez Hedy Kiesler Markey (znana szerzej pod pseudonimem Hedy Lamarr) i George’a Antheila patentem na sposób rozpraszania widma w transmisji szerokopasmowej (FHSS, ang. frequency-hoping spread spectrum). O tym świat dowiedział się szerzej dopiero w 1997 roku.

Hedy Lamarr określana jest jako matka Wi-Fi, za to ojcem technologii jest Vic Hayes, który przyczynił się walnie do powstania wspomnianego standardu IEEE 802.11.

Protoplaści dzisiejszego Wi-Fi pojawiali się w postaci różnych rozwiązań już od kilkudziesięciu lat, ale dopiero w 1999 roku powstał pierwszy szeroko zaadoptowany standard 802.11b o maksymalnej przepustowości 11 Mbps. W tym samym roku powstała organizacja Wi-Fi Alliace, a Apple zaprezentowało iBooka, pierwszy laptop z obsługą Wi-Fi. Dziś obsługę Wi-Fi mamy nie tylko w komputerach, smartfonach czy zegarkach, ale w szerokiej kategorii urządzeń połączonych czyli IoT (Internet Rzeczy).

Co oznacza Wi-Fi? Nie jest to Wireless-Fidelity

Zwykle Wi-Fi jako skrót rozwijane jest podobnie jak Hi-Fi, czyli High Fidelity. Bo skoro w przypadku dźwięku można tak określić wysoką jakość reprodukcji, to Wi-Fi może oznaczać Wireless Fidelity, czyli „bezprzewodową wierność” w dosłownym tłumaczeniu. Jednak już lata temu Phil Belanger, jeden z twórców Wi-Fi Alliance potwierdził, że określenie Wi-Fi w praktyce nie oznacza dosłownie nic.

Wi-Fi to określenie, które miało brzmieć fajnie i wywoływać skojarzenia z Hi-Fi, jednakże w praktyce nie jest skrótem od żadnego sformułowania i nie oznacza nic konkretnego.

Określenie Wi-Fi wymyśliła firma marketingowa Interbrand, która miała również i inne pomysły na nazwę sieci bezprzewodowej wygodniejsze w przekazie niż nazwa standardu. W końcu nie dowiadujemy się, czy w hotelu jest sieć bezprzewodowa zgodna z IEEE 802.11ax, a po prostu pytamy o dostępność Wi-Fi.

To powszechne dziś określenie pokonało takie propozycje jak Skybridge czy Transpeed. I trzeba tu uczciwie przyznać, że narzucające się powiązanie w Hi-Fi, faktycznie wpłynęło na ostatecznie zaakceptowaną nazwę technologii.

Powiązanie etymologii określenia Wi-Fi z Hi-Fi, które stało się popularne, ułatwiło adaptację synonimu standardu, na dodatek nie trzeba było ludziom wkładać w głowy kompletnie nowej nazwy. A jedynie zamienić jedną literkę. Dlatego też w dokumentach założycielskich Wi-Fi Alliance pojawia się określenie Wireless Fidelity.

Jednakże nazwa Wi-Fi, gdy była proponowana przez Interbrand, nie miała żadnego konkretnego rozwinięcia. Po prostu brzmiała równie efektownie jak Hi-Fi i tylko tyle. Dużo atrakcyjniejsza jest na tym tle historia nazwy innej bezprzewodowej technologii - Bluetooth. Powiązana jest ona z historią Danii i jednego z jej władców Haralda Sinozębego, którego przydomek w języku angielskim brzmi właśnie - Bluetooth.

Źródło: inf. własna, IFLScience, Interbrand, fot wejściowe: Unsplash / Bernard Hermant