Η συζήτηση γύρω από τον αντίκτυπο της τεχνητής νοημοσύνης στην οικονομική ανάπτυξη είναι βαθιά πολωμένη, αντανακλώντας μια ευρύτερη αβεβαιότητα σχετικά με τον ρόλο της τεχνητής νοημοσύνης στο μέλλον της εργασίας και της καινοτομίας. Αυτή η πόλωση δεν είναι απλώς ακαδημαϊκή – έχει απτές συνέπειες για τους φορείς χάραξης πολιτικής, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους που προσπαθούν να περιηγηθούν σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο τεχνολογικό τοπίο.
Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται ένα θεμελιώδες ερώτημα: Η τεχνητή νοημοσύνη θα χρησιμεύσει κυρίως ως εργαλείο για την αυτοματοποίηση υφιστάμενων εργασιών ή θα πυροδοτήσει επίσης ένα νέο κύμα καινοτομίας και θα δημιουργήσει πρωτοφανείς ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη; Οι διαφορετικές προβλέψεις από σημαντικούς αναλυτές όπως η Goldman Sachs, η McKinsey και μελετητές όπως ο Daron Acemoglu καταδεικνύουν αυτή την αβεβαιότητα. Για παράδειγμα, η Goldman Sachs προβλέπει μια σημαντική ώθηση στην παραγωγικότητα στις πλούσιες χώρες, προσθέτοντας ενδεχομένως 1,5 ποσοστιαία μονάδα στην ετήσια αύξηση της παραγωγικότητας σε μια δεκαετία. Σε πλήρη αντίθεση, η πιο συντηρητική εκτίμηση του Acemoglu υποδηλώνει μια μέτρια αύξηση της τάξης των 0,2 ποσοστιαίων μονάδων κατά την ίδια περίοδο…
